"ΑΝΑΙΡΕΣΕΙΣ 2011"

Αντικαπιταλιστική απάντηση στην κρίση

´Αντικαπιταλιστική απάντηση για έξοδο από την κρίση´ ήταν το μήνυμα των φετινών εκδηλώσεων ´Αναιρέσεις 2011´, που πραγματοποιήθηκαν στη Γαλλική Σχολή στη Χαλέπα. Οι συζητήσεις για την κρίση, το χρέος, την απάντηση της Αριστεράς κυριάρχησαν στο διήμερο, που διοργανώνουν σε όλες τις πόλεις της χώρας το ΝΑΡ και η νΚΑ.
´Ποτέ στην ιστορία χρεωμένων χωρών δεν προέκυψε λύση του προβλήματος του χρέους, που δεν είχε μέσα της τη στάση πληρωμών στο παρελθόν, αλλά και πιο πρόσφατα. Είναι φανερό ότι στη χώρα μας και το λένε και οι ίδιοι ότι το χρέος έχει αυξηθεί μετά το Μνημόνιο 1 -που έγινε μόνο και μόνο για να ξεφορτωθούν οι Γερμανοί τα ομόλογά μας- και δεν θα αντιμετωπιστεί ούτε μετά το Μνημόνιο 2. Η παύση του χρέους με τη στάση πληρωμών είναι ο μόνος τρόπος άμεσα για να υπάρξουν τα αναγκαία κονδύλια, ώστε να μην έχουμε μειώσεις συντάξεων και μισθών´, ανέφερε ο κ. Αγγελος Χάγιος, περιφερειακός σύμβουλος Αττικής και μέλος του ΝΑΡ. Ο ίδιος στη συνέχεια τόνισε πως ´ενώ μας παρουσιάζουν την κρίση ως δημοσιονομική βλέπουμε ότι θίγουν τους εργαζομένους και στον ιδιωτικό τομέα. Γι? αυτό και έχουμε παράλληλα με τη δημοσιονομική και μια κρίση του συστήματος. Τα συσσωρευμένα κεφάλαια δεν μπορούν να επανατοποθετηθούν και να φέρουν τα κέρδη που θέλουν οι ιδιοκτήτες τους´. Ο περιφερειακός σύμβουλος επεσήμανε την ανάγκη για ´κομμουνιστική επαναθεμελίωση´ καθώς ´είμαστε μπροστά σε μία μεγάλη πρόκληση· ο κόσμος συζητά για τη βιωσιμότητα αυτού του συστήματος και αρχίζει να συζητά, αν υπάρχει λύση, πέρα από τον καπιταλισμό. Σε μια εποχή που υπάρχει η αρνητική εμπειρία του «υπαρκτού» σοσιαλισμού, που λειτούργησε μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση ως εκμεταλλευτικό και καταπιεστικό καθεστώς, έχουμε μπροστά μας μια διπλή πρόκληση. Να θέσουμε το θέμα ότι υπάρχει κοινωνία πέρα από τον καπιταλισμό και αυτή είναι κομμουνιστική και ταυτόχρονα να υπερβούμε την αρνητική εμπειρία του «υπαρκτού» σοσιαλισμού, κριτικάροντάς την όχι από τα δεξιά, αλλά αναδεικνύοντας το πραγματικό στοιχείο του κομμουνισμού, που είναι η ελευθερία των εργαζομένων και των πραγματικών παραγωγών του πλούτου´.
Στη συζήτηση για τα οικονομικά του χρέους ο δημοσιογράφος της ´Ελευθεροτυπίας´, κ. Μωυσής Λίτσης, αναφέρθηκε στο ´κλίμα τρομοκρατίας που δημιουργούν οι αστικοί κύκλοι´, συμπληρώνοντας πως ´μας απειλούν και μας λένε πως, αν δεν κάτσετε καλά, θα σας πετάξουμε από το ευρώ, θα σας πάμε στη δραχμή, θα σας κλείσουμε τις Τράπεζες. Ο κόσμος, όμως, έχει πάψει να φοβάται και συζητά τα πάντα και το βλέπω αυτό ακόμα και σε χώρους με ανθρώπους συντηρητικούς´.
Ο πανεπιστημιακός κ. Σπύρος Μαρκέτος αναφέρθηκε στη στάση της Αριστεράς λέγοντας πως ´υπάρχει ελπίδα ανάκαμψης της Αριστεράς, αν η βάση της ανατρέψει την ηγεσία της και πάρει τα ηνία, αναδεικνύοντας μια γενιά αγωνιστών που προέκυψε από τους αγώνες και όχι από γραφειοκρατικές διαδικασίες´. Τέλος, ο κ. Μιχάλης Ρίζος σημείωσε πως ´οι πλατείες, οι απεργίες, οι συγκρούσεις, που είδαμε και το προηγούμενο διάστημα, είναι προϊόν μιας σύγχρονης ταξικής πάλης και όχι μόνο, όπως θέλουν να πουν κάποιοι, κάποια «απόνερα» ενός «οργανωμένου» κινήματος μιας παλιότερης εποχής που πεθαίνει ούτε επίσης όπως κάποιοι άλλοι που βιάστηκαν να πούνε ότι είναι απλώς ένα δημιούργημα του facebook, του Ιντερνετ´. Επεσήμανε επίσης πως ο κόσμος έχει αγανακτήσει λόγω της ´οικονομικής επίθεσης και της βίας που δέχεται, του 1 εκατ. των ανέργων, των 500 ευρώ για την εργαζόμενη και σπουδάζουσα νεολαία, του 20% της χαμηλότερης αμοιβής στον μέσο εργαζόμενο, του πογκρόμ των απολύσεων, του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας. Είναι ταυτόχρονα και η προκλητική, κατά τη γνώμη μου, διευρυνόμενη ταξική ανισότητα, ο συνδυασμός της μείωσης των μισθών με την εκπληκτική ασυλία των καπιταλιστών. Είναι ότι σήμερα που συζητάμε το 20% του πιο πλούσιου δυναμικού στην Ελλάδα κατέχει το 50% του πλούτου που παράγεται. Οι εφοπλιστές που έχουν 58 φοροαπαλλαγές, το χαράτσι του 3% στους μισθούς, όταν πέφτει η φορολογία στο κεφάλαιο στο 15%, το χαμηλότερο μαζί με την Ιρλανδία σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Επίσης, υπάρχει βαθιά πολιτικό μίσος για το επιχειρηματικό κράτος των τραπεζιτών, των αγορών, των πολυεθνικών και ένα Κοινοβούλιο ναός της μίζας, της συναλλαγής, των ξεπουλημάτων διαρκείας, των κοινοβουλευτικών πραξικοπημάτων´.