Τρίτη 3 Μαρτίου 2020

Η Κρήτη στο επίκεντρο μεγάλης ιστορικής έρευνας

Η Ελλάδα και η Κρήτη αποτελούσε “όνειρο” για τα γερμανικά στρατεύματα στην αρχή του πολέμου, που πολύ γρήγορα εξελίχθηκε σε εφιάλτη, λόγω της αντίστασης και των γενικότερων συνθηκών που επικρατούσαν στη χώρα.
O Βαλεντίν Σνάϊντερ (Valentin Schneider) ιστορικός, ερευνητής , είναι επιστημονικός υπεύθυνος του έργου δημιουργίας μιας βάσης δεδομένων των γερμανικών στρατιωτικών μονάδων στην Ελλάδα από το 1941 έως το 1945. Για αυτό το σκοπό εργάζεται στο Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών στην Αθήνα και τις τελευταίες ημέρες βρέθηκε στα Χανιά και μίλησε στα “Χ.Ν.” για το πρόγραμμα αυτό.
Με βάση τα Γερμανικά αρχεία υπάρχουν λίστες που καταγράφονται 6000 μονάδες σε επίπεδο λόχου που υπήρχαν στη χώρα μας κατά την κατοχή. Τι ενδιαφέρον έχει όμως έχει η συγκέντρωση δεδομένων για τις κατοχικές στρατιωτικές δυνάμεις είναι το ερώτημα μας στον ιστορικό.

«Ήθελα να δω ποιοι ήταν αυτοί οι στρατιώτες από πού προέρχονταν, πόσο καιρό έμειναν σε ένα τόπο, για πού έφυγαν… Πολλές από αυτές τις πληροφορίες τις βρήκα στα Γερμανικά αρχεία, υπάρχουν κενά όμως και πράγματα που πρέπει να διασταυρώσουμε. Ξέρετε ο εντοπισμός και η καταγραφή των στρατιωτικών μονάδων συνήθως γίνεται προκειμένου να διευκρινιστεί ο ρόλος τους σε μια μάχη, στα πλαίσια ενός πολέμου. Για μας δεν έχουν σημασία μόνο οι μάχες, αλλά η κίνηση των μονάδων, οι άνθρωποι που τις αποτελούν κτλπ. Δεν ήταν ίδιοι οι Γερμανοί που έφυγαν το 44-45 από τη χώρα, με αυτούς που είχαν έλθει το ΄41 . Για τους περισσότερους η Ελλάδα ήταν μια στάση σε όλο τον πόλεμο, μια στάση σε ένα μεγάλο κύκλο με τη Γαλλία, την ΕΣΣΔ, τα Βαλκάνια, τη Β. Αφρική» απαντάει ο κ. Σνάϊντερ.
Για το σκοπό αυτό στα πλαίσια του προγράμματος αναζητούνται από όλους τους πολίτες και τους Κρητικούς, έγγραφα, φωτογραφίες, στοιχεία από τη Γερμανική κατοχή. «Έχουν σημασία τα μικρά ιδιωτικά αρχεία, τα έγγραφα που υπάρχουν σε πολλά σπίτια, μια μικρή συλλογή όπου φαίνεται π.χ. ένα νούμερο της στρατιωτικής αλληλογραφίας ώστε να επιβεβαιώσουμε ή όχι τις πληροφορίες που έχουμε από τα Γερμανικά αρχεία. Το συγκεκριμένο project το παρουσίασα και το πρότεινα στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών το 2018 που το ενέκρινε. Στη συνέχεια αναζήτησα χρηματοδότηση που την πετύχαμε το 2019 από το Γερμανικό Υπουργείο Εξωτερικών με τη συνδρομή της πρεσβείας. Εντάξει, είναι μια χρηματοδότηση από ένα υπουργείο της Γερμανίας αλλά είναι σημαντικό για μένα ότι το project εγκρίθηκε πρώτα από ελληνικό επιστημονικό ινστιτούτο και μετά από το Γερμανικό υπουργείο» δηλώνει ο ιστορικός.

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ
Σε πολλά ρεπορτάζ με Κρητικούς που έζησαν τα γεγονότα της κατοχής, μας μιλάνε για τους Γερμανούς και λένε για πολλούς που ήταν βάναυσοι και σκληροί ότι πχ. ήταν SS ή “Γκεσταμπίτες”; Από όσο γνωρίζουμε δεν υπήρχαν στην Κρήτη καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου μονάδες SS ή της “Γκεστάμπο” ή επίσης ακούμε να μας λένε συχνά για τους “πεταλάδες”, τη μονάδα που είχε στο θώρακα ένα πέταλο που αναγράφονταν το όνομα της και τους οποίους ο κόσμος τους έλεγε “Γκεσταμπίτες”. Τι ισχύει;
«Όχι στην Κρήτη από όσο γνωρίζουμε δεν υπήρχαν μονάδες SS ή Γκεστάμπο, υπήρχαν βέβαια στην υπόλοιπη Ελλάδα. Οι “πεταλάδες” ήταν η Στρατοχωροφυλακή, κάτι σαν Στρατονομία θα την λέγαμε σήμερα και η ευθύνη της ήταν η πειθαρχία του Γερμανού στρατιώτη κυρίως και έπειτα η καταπολέμηση της αντίστασης…».
Επίσης υπήρχαν οι “Χίμβι”, αιχμάλωτοι ή “εθελοντες” Σοβιετικοί οι οποίοι επίσης καταγράφονται ότι είχαν έλθει στην Κρήτης από τους Γερμανούς. Τι συμβαίνει με αυτούς, καταγράφονται στις Γερμανικές στρατιωτικές μονάδες ;
«Αυτοί χρησιμοποιούνταν από Γερμανικές μεραρχίες κυρίως για βοηθητικό ρόλο. Ήταν “εθελοντές” σε πολλά εισαγωγικά καθώς είχαν συλληφθεί ή ως αιχμάλωτοι κατά τον πόλεμο ή είχαν μαζευτεί από τα κατακτημένα εδάφη της ανατολής και η επιλογή τους ήταν ή να πάνε ως βοηθητικοί στο Γερμανικό στρατό ή να πεθάνουν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, καθώς οι Γερμανοί δεν έδιναν καθόλου φαγητό, ούτε παρείχαν κάποια υγειονομική περίθαλψη στους Σοβιετικούς. Επομένως για αυτούς ήταν μια ευκαιρία να επιβιώσουν. Οι Γερμανοί τους είχαν για μεταφορές, καθαριότητα, δούλευαν πίσω από τις μονάδες σε μη μάχιμες θέσεις. Αντίθετα υπήρχαν και μονάδες στην υπόλοιπη Ελλάδα που τους είχαν φέρει οι Γερμανοί από άλλα μέρη. Στα πλαίσια ενός πολιτικού σχεδίου τους υπόσχονταν ανεξαρτησία για τη χώρα τους αν κέρδιζαν τον πόλεμο. πχ. Υπήρχε στην Ελλάδα μονάδα από το Τουρκεστάν ή Αραβική λεγεώνα στην Πελοπόννησο από Τυνήσιους και Μαροκινούς…»

Για το Γερμανό στρατιώτη η μετάθεση στην Ελλάδα θεωρούνταν ευνοϊκή, δυσμενής, αδιάφορη;
«Στην αρχή ήταν σαν όνειρο γιατί στο εκπαιδευτικό σύστημα η ελληνική ιστορία και τα αρχαία ελληνικά είχαν μεγάλη σημασία. Είχα βρει γράμμα στρατιώτη που να λέει ότι «σήμερα μπήκε η σημαία μας μας στην Ακρόπολη πόσο θα ήθελα να είμαι εκεί”, έβλεπαν τη Γερμανία ως μια συνέχεια της αρχαίας Ελλάδας. Βέβαια δεν ήταν τόσο καλή μετάθεση όπως πχ. το Παρίσι που θεωρούνταν ο παράδεισος από πολλές απόψεις. Στη συνέχεια όμως με την αντίσταση σε πόλεις και στην ύπαιθρο οι συνθήκες μεταβλήθηκαν πάρα πολύ και η Ελλάδα έγινε μια “κόλαση” για τους Γερμανούς. Ήταν και το κλίμα επίσης που ενώ τους άρεσε ο ήλιος και η θάλασσα, ήλθαν αντιμέτωποι με πολλές αρρώστιες όπως η φυματίωση, η μαλάρια…Πολύ γρήγορα οι Γερμανοί στην πλειοψηφία τους έπαψαν να ενδιαφέρονται για τη χώρα τους ενδιέφερε πως θα επιβιώσουν και θα ζήσουν καλύτερα…» καταλήγει ο κ. Σνάϊντερ.



Κάλεσμα για πληροφορίες
Η καταγραφή γίνεται στα πλασία του επιστημονικού έργου «Βάση δεδομένων των γερμανικών στρατιωτικών και παραστρατιωτικών μονάδων στην Ελλάδα 1941-1944/45», το οποίο διεξάγεται στο Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών.
Οι ερευνητές προσκαλούν «όσους διαθέτουν σχετικές πληροφορίες, όπως για παράδειγμα ονόματα Γερμανών στρατιωτών, ή τοπικών διοικητών, ή μονάδων, όπως επίσης και ονόματα σκαφών που χρησιμοποίησαν οι Γερμανοί, με όσο το δυνατόν περισσότερο ακριβή τοπικό και χρονικό προσδιορισμό της εν λόγω πληροφορίας, να μας στείλουν μήνυμα στην ηλεκτρονική διεύθυνση GODB@eie.gr». Επίσης στο email του ερευνητή vschneider@eie.gr.

Ο Αυστριακός που δεν ξέχασε…

Ο George (Joseph) Landers ερευνά εδώ και 20 χρόνια τα γεγονότα της ναζιστικής θηριωδίας
O George (Joseph) Landers είναι ο Αυστριακός που δεν θέλησε ποτέ να ξεχάσει το ολοκαύτωμα και τα ναζιστικά εγκλήματα. Hταν αυτός που είχε την ιδέα και ξεκίνησε πριν από 20 χρόνια στα Χανιά μαζί με τους Κωνσταντίνο Φίσερ και Κλιφ Κουκ την προσπάθεια εντοπισμού των ντόπιων που είχαν σταλεί στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ως σκλάβοι εργασίας κατά τη διάρκεια της κατοχής.
Ενας εντοπισμός απαραίτητος προκειμένου να βοηθήσουν τους πρώην σκλάβους εργασίας να συμπληρώσουν τα απαραίτητα έγγραφα και να ζητήσουν αποζημίωση από τις Αυστριακές αρχές όταν οι τελευταίες έβγαλαν ένα σχετικό πρόγραμμα.
Ο κ. Landers από το 1998 μοιράζει το χρόνο του, 6 μήνες στα Χανιά, 3 στη Γερμανία και 3 στη Βρετανία.
«Στην Κρήτη βρέθηκα το 1998 και έκτοτε περνάω εδώ σχεδόν 6 μήνες κάθε έτους. Είχα πάρει τη σύνταξη μου διάβασα σε ένα βιβλίο για τα Χανιά τότε και σκέφτηκα ότι είναι ωραίο μέρος για να αποσυρθείς. Το περιβάλλον, τα μνημεία Μινωικά, Ενετικά, Οθωμανικά» μας λέει όταν τον ρωτάμε για το πως έγινε Χανιώτης. Η οικογένεια του ήταν εβραϊκή ο ίδιος δηλώνει αγνωστικιστής και ότι δεν ασπάζεται κανένα θρήσκευμα.
«ΣΥΜΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ»
«Διάβασα στις εφημερίδες της εποχής, ότι θα δοθούν αποζημιώσεις σε σκλάβους εργασίας στα στρατόπεδα συγκέντρωσης όπως το Μαουτχάουζεν που ήταν απόσταση λίγων χιλιομέτρων από το Stayer όπου και γεννήθηκα. Ήμουν 8,5 ετών όταν η οικογένεια μου το 1939 αποφάσισε να φύγει από την Αυστρία για την Αυστραλία. Ο πατέρας μου είχε φαρμακείο και του απαγόρευσαν να το λειτουργεί» θυμάται και συνεχίζει τη διήγηση του. «Όταν το 1939 η οικογένεια μου έφυγε από την Αυστρία η γιαγιά μου είπε ότι θα μείνει πίσω. “Τι θα κάνουν σε εμένα οι Ναζί; Τι μπορεί να κάνουν σε μια ηλικιωμένη γυναίκα;” αυτό είχε πει! Δεν ήλθε μαζί μας έμεινε στη Βιένη. Γρήγορα συνελήφθη και εκτοπίστηκε στο Μινσκ της Λευκορωσίας όπου και εκτελέσθηκε μαζί με χιλιάδες Εβραίους της Αυστρίας με μια σφαίρα στο κεφάλι ! Στο γκέτο της Βαρσοβίας επίσης έχασα ένα θείο και ένα ξάδελφο, επομένως δεν θα μπορούσα παρά να έχω μόνο συμπάθεια και αγάπη για όλα τα θύματα των ναζί. Έμαθα λοιπόν από τον Cliff Cook, που ζει μόνιμα στα Χανιά ότι υπήρχαν εδώ πάρα πολλοί σκλάβοι εργασίας και είπα ότι πρέπει να τους βρούμε, να τους βοηθήσουμε να συμπληρώσουν τα σχετικά έντυπα και να διεκδικήσουν τις αποζημιώσεις που θα δίνονταν τότε. Το είδα και ως μια οφειλόμενη τιμή στους συγγενείς μου που δεν κατάφεραν να επιζήσουν στο ολοκαύτωμα ».
Πέρα από τη βοήθεια του Κλιφ Κούκ (Cliff Cook) που γνώριζε έναν σκλάβο εργασίας τον κ. Θοδωρή Γεωργιακάκη, ο κ. Λάντερς είχε την αμέριστη συμπαράσταση τους Γερμανού υπηκόου και επίσης μόνιμου κατοίκου Χανίων Κωνσταντίνου Φίσερ, όπως επίσης και μιας Αυστριακής της κ. Oύλα Κλάις (Ulla Kleihs) που συνέβαλλε όχι μόνο στον εντοπισμό των σκλάβων εργασίας στα αυστριακά αρχεία αλλά πρόσφερε και ένα σεβαστό ποσό η ίδια για την στήριξη τους!
ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ
ΤΟΥΣ ΣΚΛΑΒΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Του ζητάμε να θυμηθεί τους σκλάβους εργασίας με τους οποίους συνομίλησε και οι οποίοι τώρα δεν είναι στη ζωή. «Δεν μπορώ να ξεχάσω τον κ. Θοδωρή Γεωργιακάκη έναν εξαιρετικό άνθρωπο, ο αδελφός του οποίου δεν είχε επιστρέψει από το Μαουτχάουζεν, όπως επίσης τον Σταύρο Παπουτσάκη από τα Μεσκλά αλλά και πολλούς άλλους. Ξέρετε αρχικά και αυτοί παραξενεύονταν που εμείς ξένοι, ένας από την Αυστρία άλλος από τη Γερμανία τους ψάχναμε και τους λέγαμε για τις αποζημιώσεις και τους βοηθούσαμε να φτιάξουν τα χαρτιά τους. Αρχικά νόμιζαν ότι εμείς πληρωνόμασταν να το κάνουμε αυτό και πραγματικά εντυπωσιάσθηκαν όταν εμείς λέγαμε ότι δεν θέλουμε χρήματα και θέλουμε μόνο να δικαιωθούν και να πάρουν τα χρήματα τους. Φυσικά όσα χρήματα και να έπαιρναν δεν μπορούσαν να αποζημιωθούν για όσα τράβηξαν. Ήταν πάντα ευγενέστατοι και μας καλοδέχονταν και είναι θετικό ότι πάρα πολλοί πήραν χρήματα» διηγείται.
Υπήρξαν όμως και υποθέσεις που δεν πήγαν καλά. «Όπως αυτή του σκλάβου εργασίας που έφυγε από τη ζωή τρεις εβδομάδες πριν πάρει τα χρήματα! Και το τραγικό ήταν πως δεν μπορούσε να τα πάρει και η σύντροφος του γιατί δεν ήταν παντρεμένη…Αυτό το συμβάν με στεναχώρησε» καταλήγει ο κ. Λάντερς.
«Απόλυτα δίκαιο το αίτημα για αποζημιώσεις»
Δεν θα μπορούσαμε να αποφύγουμε το ερώτημα για το αν θεωρεί ο κ. Λάντερς ότι είναι δίκαιο να διεκδικεί σήμερα η Ελλάδα αποζημιώσεις από τη Γερμανία. «Είναι απόλυτα δίκαιο! Επιβάλλεται να δοθούν αποζημιώσεις γιατί κατέστρεψαν τη χώρα,έστειλαν τόσο κόσμο στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, πήραν ακόμα και τον ελληνικό χρυσό. Παρακολουθούσα Γερμανική τηλεόραση και ήταν ένας Γερμανός καθηγητής νομικής που μιλούσε για αυτό το θέμα και έλεγε πως οι Έλληνες έχουν τόσα νομικά επιχειρήματα για την υπόθεση αυτοί που δύσκολα δεν θα την κέρδιζαν ακόμα και αν την εκδίκαζε ένα Γερμανικό δικαστήριο! Και έχει απόλυτο δίκιο η Ελλάδα πρέπει να πάρει αποζημιώσεις».


«Mόνο 22 άνθρωποι στα Χανιά!»
Την προσπάθεια εντοπισμού και υποστήριξης των σκλάβων εργασίας συνέδραμε στον Τζορτζ Λάντερς ο Κωνσταντίνος Φίσερ (φωτ.), μόνιμος κάτοικος των Χανίων εδώ και 3 δεκαετίες.
«Οι Χανιώτες που πήραν χρήματα με τη συμφωνία του 1999-2000 ήταν 7.669 ευρώ ο καθένας. Κατά την άποψη μου ψίχουλα μπροστά σε όσα τράβηξαν αυτοί οι άνθρωποι» μας εξηγεί ο κ. Κωνσταντίνος Φίσερ.
Τα χρήματα δόθηκαν από το ίδρυμα “Μνήμη, Ευθύνη και Μέλλον” (Erinnerung, Verantwortung und Zukunft; ακρωνύμιο EVZ).
Ήταν ένα ίδρυμα που δημιουργήθηκε μετά από ισχυρές πιέσεις στην Αμερική από συλλόγους ανθρώπων που ήταν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, από εβραϊκές οργανώσεις σε βάρος των Γερμανικών εταιρειών που δραστηριοποιούνταν στις ΗΠΑ και για τις οποίες είχαν εργαστεί κατά τον πόλεμο σκλάβοι εργασίας. Είχαν προσφύγει στα δικαστήρια σε βάρος τους διεκδικώντας αποζημιώσεις από τις εταιρείες αυτές κτλπ. Για να αντιμετωπιστούν αυτές οι προσφυγές ΗΠΑ, Γερμανία και άλλες χώρες συμφώνησαν να δώσει κάποιες αποζημιώσεις η Γερμανία για όσους ήταν στη ζωή εκείνη την εποχή.
Όπως καταλαβαίνεται δόθηκε ένα ποσό που όμως ήταν στην πραγματικότητα πολύ μικρό γιατί 55 χρόνια μετά πόσοι από τους σκλάβους εργασίας των ναζί ζούσαν; Ελάχιστοι! Στα Χανιά μπορέσαμε και βρήκαμε 22 άτομα. Για όποιον πέθαινε στη διαδικασία τα χρήματα θα τα έπαιρναν οι συγγενείς τους. Αυτό στα χαρτιά γιατί στην πραγματικότητα δεν ίσχυσε αυτό και ξέρω 3 περιπτώσεις που πέθαναν κατά τη διαδικασία, σε δύο από αυτούς οι οικογένειες τους δεν ζήτησαν τα χρήματα και στην άλλη περίπτωση οι άνθρωποι γύρισαν πίσω την επιταγή. Και οι υπόλοιποι τα πήραν σε δόσεις» επισημαίνει.
Ο Κ. Φίσερ έχει μιλήσει πολλές φορές στα “Χ.Ν.” για την εμπειρία του στον εντοπισμό και στην καταγραφή των στοιχείων από κάθε πρώην σκλάβο εργασίας. «Ανάμεσα στα στοιχεία που τους ζητούσαν ήταν μια περιγραφή των καταστάσεων που βίωσαν. Πολλοί από αυτούς ξανάζησαν τα γεγονότα αυτά λέγοντας μας κάτι πολύ σοκαριστικό και επίπονο» θυμάται χαρακτηριστικά.

Μαθήτριες από τα Χανιά έφτιαξαν γάντι που μεταφράζει τη νοηματική γλώσσα

Το σκέφθηκαν, το σχεδίασαν και ετοιμάζονται να το εξελίξουν ακόμη περισσότερο! Ο λόγος για τις μαθήτριες της Β’ τάξης του 6ου Γυμνασίου Χανίων και το γάντι μετάφρασης νοηματικής γλώσσας, εφεύρεση με την οποία πήραν το 1ο Πανελλήνιο βραβείο στο διαγωνισμό Generation Next της Vodafone.
Λίγο πριν παρουσιάσουν σήμερα Τρίτη το γάντι τους σε ειδική εκδήλωση της Vodafone στην Αθήνα, οι μαθήτριες Αλεξία Μπιτσαξή, Ζωή Μαρινάκη, Ιωάννα Μαργαριτάκη μαζί με τον υποδιευθυντή και καθηγητή του κ. Τίτο Σμυρνάκη, τον εκπαιδευτικό που ενέπνευσε τα παιδιά, μίλησαν στα “Χ.Ν.” για την ιδέα που έγινε πραγματικότητα.
«Η συνάντηση πέρυσι το καλοκαίρι με μια κοπέλα που ήταν κωφή και το ζήτημα της επικοινωνίας μαζί της μας επηρέασε, έτσι όταν αποφασίσαμε να μετέχουμε στο πρόγραμμα STEM του σχολείου μας είπαμε γιατί να μην φτιάξουμε κάτι που να μπορεί κατά κάποιο τρόπο να μεταφράζει τις κινήσεις της νοηματικής σε μια οθόνη ώστε να τις καταλαβαίνουν αυτοί που δεν γνωρίζουν;» εξηγεί η Αλεξία.

Κάνοντας το “συνήγορο του διαβόλου” δεν μπορούμε να μην ρωτήσουμε τους συνομιλητές μας: «Μήπως τα παιδιά απλά είχαν την ιδέα και έβαλαν την τελική υπογραφή στο project και η ουσιαστική δημιουργία είναι του καθηγητή;».
Τα παιδιά ξεκαθαρίζουν: «Δεν είναι σωστό κάτι τέτοιο γιατί δουλέψαμε πάρα πολύ, εκτός σχολικού ωραρίου, ακόμα και σαββατοκύριακα. Δεν ήταν τυχαίο που ανάμεσα σε τόσα σχολεία πήρε το 1ο βραβείο» σημειώνει η Ζωή Μαρινάκη, ενώ ο εκπαιδευτικός Τίτος Σμυρνάκης επεξηγεί πως «όταν τα παιδιά έφεραν την πρόταση αυτή σκέφθηκα “δύσκολο, δεν θα τα καταφέρουμε” αλλά με έπεισαν να το δοκιμάσουμε. Τα ίδια τα παιδιά συναρμολόγησαν το γάντι και εγώ τα βοήθησα στον προγραμματισμό που ακόμα και εγώ δυσκολεύτηκα και χρειάστηκα τη βοήθεια ενός συνάδελφου φυσικού του Δ. Γαλανάκη. Δεν ισχυριστήκαμε ποτέ ότι είμαστε το ΜΙΤ, ούτε ότι τα παιδιά είναι οι νέοι… Αϊνστάιν. Συμμετείχαμε σε ένα διαγωνισμό ανάπτυξης δεξιοτήτων για εφήβους 12-15 ετών, και όχι φοιτητών του ΜΙΤ. Τα παιδιά δεν ανακάλυψαν κάτι που δεν υπάρχει αλλά στα πλαίσια του διαγωνισμού και της ηλικίας τους κατάφεραν να το φτιάξουν και κυρίως να καταλάβουν τη λειτουργία του».



ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗ ΕΦΕΥΡΕΣΗ
Τα παιδιά μας κάνουν μια επίδειξη της λειτουργίας του γαντιού. Το φοράει στο χέρι της η Ιωάννα και αφού κάνει μια πρώτη κίνηση των δακτύλων ώστε οι αισθητήρες που είναι προσαρμοσμένοι στο γάντι να …διαβάσουν τα δάχτυλα, αρχίζει να σχηματίζει τα γράμματα της Αγγλικής νοηματικής. Οι κινήσεις καταγράφονται από τους αισθητήρες και μέσω ενός προγράμματος Bluetooth περνούν στο κινητό του καθηγητή τους σχηματίζοντας γράμματα και στο τέλος μια λέξη!
Ανάλογα γάντια έχουμε δει ότι υπάρχουν και αλλού ποια είναι η πρωτοτυπία του συγκεκριμένου; «Η βασική καινοτομία είναι ότι ο κώδικας που χρησιμοποιούμε είναι αποκλειστικά δικό μας» απαντάει ο κ. Σμυρνάκης, συμπληρώνοντας πως κατασκευή από την πρώτη παρουσίαση της εμπλουτίσθηκε ώστε να λειτουργεί και σε κινητό και στόχος των παιδιών είναι να το εξελίξουν.
Οσο για τους συγγενείς και φίλους τους, τα παιδιά μας λένε πως οι συμμαθητές τους έχουν μόνο καλά λόγια να πουν, οι γονείς πλέουν σε πελάγη ευτυχίας και οι παππούδες και οι γιαγιάδες…κλαίνε από χαρά, αφού η πρόταση τους παρουσιάσθηκε στη σχετική διαφήμιση της Vodafone.
Πέρα από τα βραβεία, τις διακρίσεις και τα δημοσιεύματα εκπαιδευτικοί και παιδιά συμφωνούν πως «αυτό που κερδίσαμε από τη διαδικασία είναι πιο σημαντικό» και όλοι δεσμεύονται πως θα εργαστούν ώστε το γάντι τους να εξελιχθεί ακόμα περισσότερο!