ΚΑΙ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ
Οι γειτονιές κουβεντιάζουν…
Από: Γιώργος Κώνστας
Δημοσιεύθηκε στις: 17-10-2011

Βράδυ Παρασκευής, φτάνουμε με καθυστέρηση στο πάρκο της Αμπεριάς. Η συνέλευση των κατοίκων της περιοχής, που θέλουμε να παρακολουθήσουμε, έχει ξεκινήσει πριν από 20 - 25 λεπτά.
Είναι μία από τις πολλές συνελεύσεις που γίνονται σε επίπεδο γειτονιών και που ξεκίνησαν το τελευταίο χρονικό διάστημα σε μία προσπάθεια συζήτησης, αλλά και δράσης, πάνω σε όλα τα ανοιχτά ζητήματα που έχουν προκύψει, με επίκεντρο φυσικά την κρίση. Νέα Χώρα, Παχιανά, Χαλέπα, τώρα και Αμπεριά. Πάνω από 60 άτομα έχουν σχηματίσει έναν μεγάλο κύκλο και η συζήτηση έχει ήδη ανάψει. Ανάμεσά τους νέα παιδιά, πολλοί μεσήλικοι, μερικοί ηλικιωμένοι, ένας ιερέας, άνθρωποι όλων των ηλικιών. Ο Αρης έχει τον ρόλο του συντονιστή, δίνει τον λόγο σε όποιον τον ζητήσει. H κουβέντα περιστρέφεται γύρω από τις έκτακτες εισφορές, τα χαράτσια και μια γυναίκα, που βρίσκεται εκεί μαζί με το παιδί της, δεν κρύβει την αγωνία της για το πώς θα καταφέρει η οικογένειά της να ανταποκριθεί σε όλες αυτές τις επιβαρύνσεις. «Να μην πληρώσουμε, δεν γίνεται διαφορετικά, δεν έχουμε», λέει. Οι περισσότεροι γνέφουν συγκαταβατικά. Προτείνεται μία ανταλλαγή τηλεφώνων, έτσι ώστε, αν κάποιος δεν πληρώσει και στο σπίτι του πάει η ΔΕΗ να κόψει το ρεύμα, να κινητοποιηθούν όλοι οι κάτοικοι της γειτονιάς και να μην το επιτρέψουν. Η ιδέα βρίσκει ένθερμους υποστηρικτές.

ΠΕΡΙ FACEBOOK
«Πρέπει να συντονιστούμε όλοι μαζί. Ειδικά αυτές τις ημέρες είναι αναγκαίο να πλησιάσουμε ο ένας τον άλλο», αναφέρει η Νίκη, ενώ μία άλλη νεαρή κοπέλα προτείνει να υπάρξουν και ανακοινώσεις μέσω Facebook. «Facebook;», αναρωτιέται ένας 35άρης. «Αυτά μας έχουν καταστρέψει, όταν καθόμαστε συνέχεια μπροστά στις οθόνες της TV ή του υπολογιστή, ξεχνάμε να επικοινωνήσουμε με τους διπλανούς μας», λέει. Στη συνέχεια τον λόγο παίρνει ο Γιάννης, φοιτητής στο Πολυτεχνείο, μένει πίσω από τα σχολεία της Αμπεριάς. «Καλή η συζήτηση για τα χαράτσια, αλλά δεν αρκεί. Απαιτείται να βάλουμε και κάποια θέματα πιο πολιτικά. Να πέσει τώρα η κυβέρνηση, τώρα», αναφέρει. «Να τα μαζέψουν και να φύγουν», συμπληρώνει ένας παππούς (σ.σ. να πως γεφυρώνεται και το χάσμα των γενεών) και ο Γιάννης συνεχίζει. Λέει ότι πρέπει να υπάρξει μαζική συμμετοχή στην απεργία, παρά «την απογοήτευση που υπάρχει από τους μεγαλοσυνδικαλιστές. Δεν φτάνει μια διήμερη απεργία, απαιτείται συνεχής κινητοποίηση».

ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ...
Μία γυναίκα δηλώνει πως δεν διαφωνεί, αλλά, όπως αναφέρει, «εντάξει να φύγουν αυτοί, τι μας λέει ότι οι επόμενοι, ο Σαμαράς, θα είναι καλύτεροι». Ο φοιτητής απαντά «είναι πολύ σημαντικό να πέσει αυτή η κυβέρνηση από τα κάτω. Από την κινητοποίηση του λαού. Να δείξουμε ότι δεν είμαστε παθητικοί δέκτες, να μεταφέρουμε τον διάλογο και την κουλτούρα συνελεύσεων, όπως αυτή στην πολυκατοικία μας, στον χώρο δουλειάς». Ολοι σχεδόν σημειώνουν πως έχει δίκιο.
Ενας κύριος που κάθεται σε ένα από τα παγκάκια και δηλώνει ναυτικός μεταφέρει την εμπειρία του από την Αργεντινή. «Εζησα τα γεγονότα εκεί με τις χρεοκοπίες και για εκεί μας πάνε». Ο Κώστας, εκπαιδευτικός, βάζει το θέμα της αλληλεγγύης και της αλληλοϋποστήριξης ανάμεσα στους κατοίκους των γειτονιών. Απευθύνεται στον ιερέα -είχε μιλήσει νωρίτερα- και του λέει πως δεν συμφωνεί με τον όρο φιλανθρωπία. «Πρέπει να δείξουμε αλληλεγγύη, αυτό είναι άλλο πράγμα», τονίζει. Ο ιερέας παίρνει ξανά τον λόγο και σημειώνει πως δεν διαφωνεί και πιστεύει ότι η Εκκλησία μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο.
«Αν δεν πληρώσω μόνος μου, θα μου το κόψουν το ρεύμα. Αν δεν πληρώσει όλη η Ελλάδα θα το κόψουν σε όλους;», αναρωτιέται ένας από τους μετέχοντες, τονίζοντας και αυτός την ανάγκη να μην πληρωθούν τα χαράτσια. «Πόσοι, όμως, πληρώσαμε την έκτακτη εισφορά; Να το δούμε και αυτό, γιατί λέμε να μην πληρώσουμε το τέλος ακινήτων, αλλά πόσοι από εμάς πληρώσαμε την έκτακτη εισφορά;», βάζει θέμα ένας άντρας. Κάποιοι σηκώνουν τα χέρια, κάποιοι άλλοι όχι.

ΑΠΟ ΟΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ ΤΟ Δ.Ν.Τ...
«Είμαι εδώ γιατί διάβασα μία ανακοίνωση. Εγώ είπα στον λογιστή μου ότι δεν θα το πληρώσω το χαράτσι. Ας το κλείσω το μαγαζί μου. Ετσι και αλλιώς, έτσι όπως έχει πάει η κατάσταση και που τα λειτουργούμε δεν ξέρω τι κερδίζουμε», αναφέρει ο Σπύρος. Ο Μανώλης προτείνει συμμετοχή όλης της γειτονιάς στην απεργιακή κινητοποίηση. «Να κατέβουμε με το δικό μας πανό, να συντονιστούμε και με άλλες γειτονιές», προτείνει. Η ιδέα του βρίσκει ανταπόκριση στο σύνολο των παρευρισκομένων. «Και εμείς θα κατέβουμε», λένε 2 - 3 γιαγιάδες, που παρακολουθούν και αυτές τη συζήτηση. «Αν δεν φύγει το Μνημόνιο και η τρόικα δεν γίνεται τίποτα. Πρέπει να είναι βασικός μας στόχος. Από όπου πέρασε το Δ.Ν.Τ. κατέστρεψε χώρες», είναι τα λόγια της Χρύσας.

ΟΤΑΝ ΑΓΑΠΗΘΟΥΝ ΟΛΟΙ...
«Το καταπληκτικό είναι ότι αυτοί που δημιούργησαν την κρίση, οι τραπεζίτες, λένε ότι πάνε τώρα να το λύσουν. Πρέπει να τους ανατρέψουμε όλους, αλλά αυτό είναι κάτι που θα πάρει χρόνο, δεν είναι εύκολο πράγμα», τονίζει ο Γιώργος.
«Οταν σε μισούν οι μισοί να μην σε νοιάζει, όταν σε μισούν όλοι πάλι να μην σε νοιάζει, όταν αγαπηθούν, όμως, τότε να φοβάσαι», αναφέρει ένας άλλος κάτοικος, χρησιμοποιώντας τα λόγια του Μακιαβέλι στον «Ηγεμόνα». «Ετσι είναι», λένε οι περισσότεροι. «Ολοι μας πρέπει να έχουμε κατα νου ότι όλα αυτά που ζούμε θα πρέπει να μας προβληματίσουν και για το μέλλον. Και όταν ξεπεραστεί αυτή η κρίση, να ξαναδούμε τον διπλανό μας, να ξανασκεφτούμε, αν αξίζει να ζούμε για να καταναλώνουμε», λέει ο Γιάννης, ένας μεσήλικος, κάτοικος της περιοχής και αυτός.
«Να ξαναμαζευτούμε να κουβεντιάσουμε. Να επανέλθει το πνεύμα της παλιάς γειτονιάς, πριν χωθούμε πάλι στις πολυκατοικίες», είναι τα λόγια του Μιχάλη.
Η συζήτηση φτάνει στο τέλος της. Ανταλλάσονται τηλέφωνα, καθορίζονται κάποια επόμενα βήματα, μία επόμενη συνάντηση, η συμμετοχή της γειτονιάς στην απεργία και στο συλλαλητήριο...

Η καραμέλα του... «λαϊκισμού»
Είδαμε ανθρώπους όλων των ηλικιών, διαφόρων επαγγελματικών ομάδων και προφανώς διαφορετικών κομματικών προτιμήσεων. Το ζήτημα είναι πως στις γειτονιές κάτι φαίνεται να αλλάζει. Μέσα από τη συζήτηση, τον διάλογο οι άνθρωποι προσπαθούν να βρουν κάτι από την παλιά εκτίμηση για τον διπλανό τους, να γνωρίσουν καλύτερα τον γείτονα, να ανοίξουν θέματα για όλα τα κρίσιμα ζητήματα που τους απασχολούν. Οι... ξερόλες, όσοι έχουν μάθει όλα αυτά τα χρόνια να λύνουν τα ζητήματά τους μέσω των βουλευτικών γραφείων, στο παρασκήνιο, με την ισχύ του πορτοφολιού τους, μέσω των «αντιπροσώπων» τους, θα «πιπιλίσουν» πάλι την εύκολη καραμέλα του «λαϊκισμού». Η πραγματικότητα, όμως, είναι ότι ο κόσμος έχει αρχίσει να κουβεντιάζει... και αυτό τρομάζει πολλούς.