ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ
Αναδρομή στην ιστορία της Σούδας
Δημοσιεύθηκε στις: 23-01-2012

Μια σταγόνα ιστορίας μέσα από ένα ξεχωριστό οδοιπορικό στα 150 χρόνια του οικισμού της Σούδας, προσέφερε χθες το απόγευμα ο Πολιτιστικός Σύλλογος της περιοχής. Αναφορές, γεγονότα αλλά και φωτογραφικό υλικό από την περιοχή παρουσιάσθηκαν στην κατάμεστη αίθουσα του 'Πολύκεντρου' από τους εκπαιδευτικούς κες Μαρία Μαράκη και Μαρία Βενιανάκη, ενώ ξεχωριστή ήταν η παρουσία του 82χρονου Δημήτρη Κουλιζάκη με το ξεχωριστό αρχειακό του υλικό. «Ο οικισμός της Σούδας είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με το λιμάνι. Οι πρώτες ιστορικές αναφορές είναι από την εποχή που το λιμάνι ήταν κατάλληλο ως αγκυροβόλι για τα πλοία και τη ναυσιπλοΐα τέτοιας μορφής, που απαιτούσε φυσικά λιμάνια και βαθιά νερά και αυτά τα διέθετε το λιμάνι της Σούδας», τόνισε η φιλόλογος κα Μαρία Μαράκη, υπογραμμίζοντας τη σύνδεση της Σούδας με όλες σχεδόν τις ιστορικές στιγμές της χώρας αλλά και των Χανίων.
Μιλώντας για την ίδρυση του οικισμού υπογράμμισε πως έγινε ταυτόχρονα με τη δημιουργία του Ναυστάθμου από τους Τούρκους μετά τη διάνοιξη της διώρυγας του Σουέζ. «Τότε δημιουργούνται τα πρώτα οικήματα από τους Τσικαλαριανούς γύρω στα 1870. Κατά την επίσκεψη του Σουλτάνου Αβδούλ Αζίζ υπάρχει το αίτημα για να κατασκευαστεί οικισμός στην Κάτω Σούδα καθώς η περιοχή ήταν κατοικήσιμη, αφού ο Ραούφ Πασάς είχε αποξηράνει τις αλυκές», τόνισε.
Ιδιαίτερη ήταν και η αναφορά της κας Μαράκη στο λιμενικό ζήτημα και την αντιπαράθεση των τοπικών παραγόντων για το αν τα λιμενικά έργα θα γίνονταν στον κόλπο των Χανίων ή στο λιμάνι της Σούδας. Μια διαμάχη που διήρκεσε 30 χρόνια με το λιμάνι της Σούδας να... επικρατεί στο τέλος. Για τους ανθρώπους της Σούδας μίλησε η φιλόλογος κα Μαρία Βενιανάκη. «Οι Σουδιανοί οι άνθρωποι ήταν ψαράδες κατά κύριο λόγο αλλά και έμποροι με διάφορες ενασχολήσεις, άνθρωποι που εργάζονταν για το λιμάνι και τα έργα που γίνονταν, άνθρωποι του μόχθου. Ηταν ένα διαπολιτιστικό χωνευτήρι καθώς οι Σουδιανοί αγκάλιασαν τους Μικρασιάτες, ειδικά που έδωσαν ιδιαίτερο χρώμα στον τόπο μας».
Ξεχωριστή ήταν η αναφορά του Δημήτρη Κουλιζάκη, ηλικίας 82 ετών με πλούσιο φωτογραφικό υλικό, βιβλία και έντυπα από τη Σούδα του μεσοπολέμου. «Από την εποχή εκείνη νοσταλγώ τις γειτονιές, ήμασταν πιο κοντά ο ένας στον άλλο. Κάθε καλοκαίρι χαλούσε ο Θεός τον κόσμο από τα γέλια, τα πειράγματα, που θα ’θελα να ξεχάσω», ανέφερε.