Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2016

ΣΥΝΟΜΙΛΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ “ARBELL”

Αυτός ο θαυμαστός κόσμος του τσίρκου

Mία μικρή κοινωνία καλλιτεχνών, ένας κόσμος θεάματος, αλλά και αρχών, μία πανσπερμία προσωπικοτήτων και εθνικοτήτων. Το τσίρκο αποτελεί μία μικρογραφία του κόσμου. Γι’ αυτό και ακόμα συγκινεί, ενθουσιάζει, μαγεύει, όχι μόνο μικρούς, αλλά και μεγάλους. Η ζωή στο τσίρκο, η καθημερινότητα, οι δυσκολίες και οι χαρές αποτυπώθηκαν στη συζήτησή μας με τους ανθρώπους τους.
LORD NOBODY: Μάγος… θαυματοποιός
Πιο γνωστός ως “Lord Nobody” ή αλλιώς “Lord Nil”,  ο Σιμόν είναι ο μάγος, ο θαυματοποιός του τσίρκου, ο άνθρωπος που κόβει την ανάσα του κοινού με τα παράτολμα μαγικά του. Χαμογελαστός και ευδιάθετος μάς δείχνει τα σημάδια στα δύο χέρια του. Εσπασαν και τα δύο όταν σε μία παράσταση τα πράγματα δεν πήγαν καλά.
Με δεκάδες εμφανίσεις στην ιταλική και γαλλική τηλεόραση, σε φεστιβάλ τσίρκου, είναι μέλος της οικογένειας του τσίρκου “Αrbell” τα τελευταία 3 χρόνια.
«Οι θαυματοποιοί ξεκίνησαν δυναμικά μετά τη δεκαετία του ’70, λόγω και της δημοσιότητας του Ντέιβιντ Κόπερφιλντ, ενώ σήμερα το ότι πολλά τσίρκο πλέον δεν έχουν ζώα αυτό έδωσε περισσότερο χρόνο για μας» λέει. Ταξιδεύει μαζί με τη γυναίκα του και γι’ αυτόν η κοινωνία του τσίρκου είναι απλώς μια πιο μεγάλη οικογένεια.
«Γυρίζουμε όλες τις χώρες, όλες τις περιοχές και για μας κάθε σημείο που επισκεπτόμαστε είναι το σπίτι μας. Το τσίρκο είναι όπως οι πρεσβείες! Το ότι είμαι μαζί με τη  γυναίκα μου κάνει πιο εύκολη την καθημερινότητα. Ομως αν δείτε τους ανθρώπους του τσίρκου, διαπιστώνετε πως πρόκειται για  οικογένειες, αδέλφια, γονείς και παιδιά, οι περισσότεροι έχουν μια σχέση συγγενική μεταξύ τους» λέει ο Σιμόν.
Τον ρωτάμε για το πιο δύσκολο νούμερο που έχει εκτελέσει. Δύσκολο να επιλέξει… εκεί που είναι δεμένος με αλυσίδες και η φωτιά τον πλησιάζει ή μήπως όταν έπεσε σε μια πισίνα πάλι αλυσοδεμένος και έπρεπε να λυθεί για να βγει έξω; Γι’ αυτόν κάθε παράσταση είναι διαφορετική. «Δεν είναι όπως στο θέατρο που έχεις τον κόσμο από κάτω. Στο τσίρκο ο κόσμος σε περικυκλώνει, τον νιώθεις δίπλα σου, πίσω σου, αριστερά – δεξιά σου» εξηγεί.
Στα χρόνια που ασχολείται με αυτό το επάγγελμα η καλύτερη ανταμοιβή είναι πάντα το ζεστό χειροκρότημα, αλλά και το βλέμμα των παιδιών. «Σε βλέπουν σαν… θεό, ανοίγουν διάπλατα τα μάτια τους. Αναρωτιούνται πώς το έκανες αυτό το νούμερο και πώς το άλλο. Και το ίδιο και με τους ακροβάτες βλέπεις πως εντυπωσιάζονται από αυτόν τον  μαγικό κόσμο» εξηγεί ο Σιμόν.
Σε αυτήν την περιοδεία που πραγματοποιούν στην Κρήτη είναι πολύ ικανοποιημένοι από την ανταπόκριση του κοινού. Ειδικά στο Ηράκλειο, όπως μας λένε, για μέρες το τσίρκο ήταν κατάμεστο και ο κόσμος πολύ θερμός.
Η κρίση έχει επηρεάσει σημαντικά και το τσίρκο, κάτι που διαπιστώνει και ο Σιμόν, ειδικά στην Ιταλία, τη χώρα όπου υπάρχουν πάρα πολλά και χιλιάδες καλλιτέχνες. «Πολλοί καλλιτέχνες φεύγουν στο εξωτερικό. Πλέον δεν υπάρχουν πολλές ευκαιρίες στην Ιταλία. Στην Κίνα π.χ. μπορείς να αμειφτείς με τα τριπλάσια χρήματα» τονίζει.
ΤΣΙΤΣΟ – “ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΟ”: Γεννήθηκα εδώ…
Ο Τσίτσο ή Φραντζέσκο γεννήθηκε στο Τσίρκο, όπως και ο πατέρας του, όπως και παππούς του. Όπως και ο γιος του που γεννήθηκε πριν από μια εβδομάδα στα Χανιά σε κλινική! Συνηθισμένα πράγματα αυτά για τους καλλιτέχνες, αφού η σύζυγός του είναι και αυτή ακροβάτισσα.
«Γεννήθηκα στο τσίρκο· πώς να μην μου αρέσει η ζωή εδώ; Το ίδιο και ο παππούς μου και ο πατέρας μου, τώρα και ο γιος μου. Μου αρέσουν τα ταξίδια, η αλλαγή των προορισμών, ο διαφορετικός κόσμος που συναντάς» μάς δηλώνει.
Ο Τσίτσο παρουσιάζει το τελευταίο πρόγραμμα του “Arbell” το “τρελό ταξί”, αλλά όπως μας λένε οι άνθρωποί του ήταν από τους καλύτερους ακροβάτες για χρόνια στην Ιταλία με εντυπωσιακά νούμερα.
Τον ρωτάμε για το πιο μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι καλλιτέχνες. «Η κρίση» λέει χωρίς δεύτερη σκέψη και συνεχίζει «υπάρχουν πολλά προβλήματα και στην Ιταλία, την Ισπανία, τη Γαλλία. Καταλαβαίνουμε και τον κόσμο με 8 ευρώ εισιτήριο το άτομο, αυτό σημαίνει μια τετραμελής οικογένεια θα πρέπει να πληρώσει 32 ευρώ. Δεν είναι λίγα λεφτά, όμως από την άλλη και το τσίρκο έχει φοβερά έξοδα, πρέπει να πληρωθούν τόσοι καλλιτέχνες» λέει.
Ως άνθρωπος του τσίρκου έχει μια αναγνωρισιμότητα. Με λίγες ημέρες στην πόλη έχει δει πολλά παιδιά και ενηλίκους να τον χαιρετούν όταν πηγαίνει σε κάποιο κατάστημα, όταν περπατάει στον δρόμο. «Αυτό είναι το καλύτερο δώρο για μας, το χαμόγελο των παιδιών», λέει, όσο για την Κρήτη είναι ανυπόμονος να πάει στο Λαφονήσι, κάτι που θα κάνει το επόμενο χρονικό διάστημα.
«Το λέτε και εσείς για τους Ιταλούς και τους Ελληνες. “Ούνα φάτσα, ούνα ράτσα”. Εχουμε πολλά κοινά στοιχεία, έχουμε ζεστούς ανθρώπους και καλό φαγητό» καταλήγει.
ΑΓΑΘΗ: «Η ζωή στο τσίρκο είναι σαν σ’ ένα μικρό χωριό!» 
«Η ζωή στο τσίρκο είναι σαν σ’ ένα μικρό χωριό. Με όλα τα καλά και τα κακά της. Με στιγμές αλληλεγγύης που ο ένας θα βοηθήσει τον άλλο, αλλά και με πολύ περιορισμένο προσωπικό χώρο».
Η Αγαθή είναι η παρουσιάστρια του προγράμματος. Βρέθηκε στο τσίρκο από το 1994. Τα περισσότερα χρόνια μόνη της και πλέον με τον σύντροφό της.
«Η ιδέα της ελευθερίας και τα φώτα ήταν στην αρχή που με τράβηξαν στο τσίρκο», εξομολογείται. Ήταν όμως τα πράγματα όπως τα περίμενε; «Σίγουρα, δεν είναι όλα τόσο ρόδινα», απαντά και προσθέτει: «Είναι δύσκολη δουλειά. Θυμάμαι στιγμές με χειμώνα, με το χιόνι μέχρι το γόνατο και να μην μπορεί να τρέξει ούτε νερό. Επίσης έχω αναγκαστεί να κάν10ω όλες τις δουλειές, από υδραυλικές εγκαταστάσεις μέχρι ό,τι μπορείς να φανταστείς. Ιδιαίτερα για μια γυναίκα, όταν είναι μόνη της, είναι δύσκολο. Ξέρω πολλά άτομα που δούλεψαν σε τσίρκο, αλλά μετά τη μία ή τη δεύτερη σεζόν σταμάτησαν. Δεν παλεύεται εύκολα όλο αυτό γιατί εμείς στην Ελλάδα δεν έχουμε μάθει σε αυτή τη ζωή», σημειώνει και εξηγεί ότι σε αντίθεση με την Ελλάδα στην Ιταλία υπάρχει πολύ ισχυρή παράδοση στα τσίρκο και οι περισσότεροι που δουλεύουν σε αυτά έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει μέσα σε τσίρκο. Παρά τις δυσκολίες πάντως, για την ίδια η ζωή στο τσίρκο εξακολουθεί να φαντάζει συναρπαστική: «Μου αρέσει που δεν έχω τη ρουτίνα της καθημερινότητας, που κάθε μέρα αλλάζω παραστάσεις, γνωρίζω καινούργια άτομα κ.λπ., όπως επίσης λατρεύω τα παιδιά που έρχονται και μας βλέπουν».
Τη ρωτάω πώς δέχθηκαν οι γονείς της την απόφαση να ακολουθήσει το τσίρκο: «Η μαμά μου είχε δική της επιχείρηση και στην αρχή δεν ήθελε. “Εγώ σε μεγάλωσα στα πούπουλα και να μου φύγεις σαν τον γύφτο;”. Ετσι το είδε. Σιγά – σιγά όμως το συνήθισε. Βέβαια εγώ την είχα προειδοποιήσει ήδη από το ’91 ότι κάποια μέρα θα βρω τρόπο να δουλέψω στο τσίρκο. Είχα μόλις δει μια παράσταση και είχα ενθουσιαστεί. Ο πατέρας μου πάλι ήταν πιο ελαστικός. Έλεγε στη μάνα μου ότι έπρεπε να με αφήσουν να κάνω αυτό που ήθελα».
Κλείνοντας την κουβέντα μας τη ρωτάω πώς φαντάζεται το μέλλον: «Δεν ξέρω. Ο σύντροφός μου ήρθε φέτος για πρώτη φορά, ξεκίνησε πριν το Πάσχα, αλλά δεν του αρέσει να βρίσκεται μακριά από την πόλη του. Προσωπικά έχω αφήσει στο παρελθόν σχέσεις για το τσίρκο, αλλά αυτή τη φορά είμαι καλά και δεν μπορώ να πω ότι δεν με νοιάζει. Για μένα το τσίρκο είναι η μισή μου ζωή, η άλλη μισή είναι ο σύντροφός μου».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου