Η μπάντα που σημάδεψε το ελληνόφωνο ροκ, μιλάει για την εμφάνισή της στα Χανιά

• 
• 
• 
• 
• 
• 

PrevNext

Ποιος δεν έχει σιγοψυθιρίσει του στίχους από το “Κάτω στην Πόλη”; Ποιος δεν χόρεψε στον ρυθμό του “Παυσίπονο”, του “Μανιφέστο” και του “Αδρεναλίνη”; Με μια πορεία που ξεκινάει από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 και φτάνει μέχρι και σήμερα τα “Μωρά στη Φωτιά”, η βορειοελλαδίτικη rock μπάντα παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα της ελληνόφωνης σκηνής.

Mε την ευκαιρία της παρουσίας τους στα Χανιά το Σάββατο 1η Οκτωβρίου στις “Αναιρέσεις” ανοίγουμε συζήτηση για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον με τον Στέλιο “Σαλβαδόρ” Παπαϊωάννου, τον βασικό δημιουργό του σχήματος.

Τι σας κρατάει στον δρόμο, στη μουσική σκηνή εδώ και 30 χρόνια;
Σίγουρα η αγάπη για αυτό που κάνουμε. Εξελισσόμαστε όλα αυτά τα χρόνια, δεν αντιγράψαμε ποτέ τον εαυτό μας και εμείς οι ίδιοι αλλάζουμε μέσα από αυτή τη δουλειά. Εχουμε πράγματα να πούμε. Ισα-ίσα πολλές φορές αισθάνομαι και προσωπικά σαν να ξεκινάω τώρα τη μουσική μου καριέρα.

Τα “Μωρά στη Φωτιά” ήταν από τα πρωτοπόρα σχήματα της εποχής τους, σε σύγκριση όμως με συγκροτήματα όπως οι Τρύπες ή τα Ξύλινα Σπαθιά, δεν είχατε ποτέ την οικονομική τους επιτυχία και την αναγνώριση. Αυτό εσένα σε στεναχωρεί, σε αφήνει αδιάφορο, πώς το αντιμετωπίζεις;
Είναι μια μεγάλη ιστορία που σίγουρα σε μία συνέντευξη δεν μπορούμε να θίξουμε το θέμα. Τα πράγματα είναι πιο σύνθετα και προσωπικά δεν θέλω να γυρίσω στο παρελθόν, να εκφράσω παράπονα. Επιτυχία είναι κάτι που μπορεί να είναι ζωντανό την κάθε στιγμή, κάτι που έχεις χάσει στο παρελθόν, να το βρεις μπροστά σου στο μέλλον. Για μας έχει σημασία ότι παραμένουμε ζωντανοί, δυνατοί, ότι ο κόσμος το αναγνωρίζει, προβλήματα και ζητήματα που είχαν προκύψει στο παρελθόν με τα δικαιώματα κάποιων τραγουδιών έχουν ξεκαθαρίσει, οπότε… τέλος καλό όλα καλά.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

Εχοντας ζήσει την πορεία της ελληνικής rock σκηνής, την εποχή που τα συγκροτήματα αναζητούσαν εταιρείες για να κυκλοφορήσουν τις δουλειές και το σήμερα που μπορούν να ηχογραφήσουν στο σπίτι τους και να κυκλοφορήσουν τη δουλειά τους διαδικτυακά, νοσταλγείς το παρελθόν, χαίρεσαι για το ψηφιακό παρόν;
Ειδικά στο θέμα των δισκογραφικών εταιρειών είχαμε πάντα ζητήματα για πολλούς και διάφορους λόγους, ακόμη και από τη φύση μας την ίδια. Είμαι ανεξάρτητος πάντα ως άνθρωπος και πολύ καθαρός. Για αυτό και από το 2004 ξεκίνησα τη δική μου δισκογραφική εταιρεία (Baby records) αντιλαμβανόμενος τις πολλές δυσκολίες που υπήρχαν με τις δισκογραφικές. Πάντα θέλεις μια συνεργασία με μια δισκογραφική αλλά με τι όρους, πώς, για ποιο λόγο; Να υπογράψεις με εταιρείες αλλά όχι να αδικήσεις τον εαυτό σου για ένα συμβόλαιο ή να αδικήσεις του συναδέλφους σου για να προχωρήσει εσύ. Είχαμε και αρνητικές εμπειρίες στο παρελθόν με τις εταιρείες, επομένως αποφάσισα να φτιάξω τη δική μου δισκογραφική εταιρεία. Δεν νοσταλγώ κανένα παρελθόν, δυσκολίες υπάρχουν και τώρα, αλλά με τον αγώνα μας, τους φίλους μας, την αγάπη μας για αυτό που κάνουμε, προχωράμε. Σήμερα υπάρχουν τεχνικές ευκολίες για να ηχογραφήσεις, να κάνεις παραγωγές, να δημοσιοποιήσεις τη δουλειά σου αλλά είναι τόσο τεράστιο το πλήθος των παραγωγών, των συγκροτημάτων που βγαίνουν καθημερινά που είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις. Οταν βγαίνουν τόσες πολλές δουλειές είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κάτι πραγματικά καλό, γιατί πώς θα προλάβει να το ακούσει ο κόσμος με τόσο όγκο μουσικής που τον κατακλύζει; Εμείς πάντως συνεχίζουμε και ηχογραφούμε για τον κόσμο που μας αγαπάει, που είναι και πολύς και πάντα μας στηρίζει.

Ειδικά τη δεκαετία του ’90 η ελληνόφωνη ροκ σκηνή είχε μια απίστευτη έκρηξη και αναγνώριση πώς τη βλέπεις σήμερα. Υπάρχει σήμερα ελληνόφωνη ροκ σκηνή που να μπορεί να δώσει πράγματα;
Γενικά υπάρχουν πάρα πολλά σχήματα και πολύ καλά. Κάτι πολύ ενδιαφέρον δεν το έχω εντοπίσει, αν και πιστεύω ότι σίγουρα θα υπάρχουν πολύ αξιόλογα πράγματα. Δεν μπορεί!

Είστε γνωστοί για τις live εμφανίσεις σας, τι μπορεί να περιμένει από εσάς όποιος βρεθεί στη σκηνή των “Αναιρέσεων” το Σάββατο 1 Οκτώβρη;
Πέρα από την ιστορία 30 ετών και ότι είμαστε από τους πρωτεργάτες της ελληνικής ροκ σκηνής με μια σημαντική εμπειρία, όλοι οι μουσικοί που συμμετέχουν στα “Μωρά στη Φωτιά” είναι καταπληκτικοί μουσικοί.
Στην κιθάρα ο Σάκης Ζαχαριάδης, στα πλήκτρα ο Φίλιππος Κωσταβέλης, στο μπάσο και στη φωνή εγώ, στην τρομπέτα ο Κώστας Κατσαρός και στο τρομπόνι ο Δημήτρης Ματζίρης, στα ντραμς ο Φώτης Τσακιρίδης.
Το πρόγραμμα θα έχει κομμάτια μας από τον πρώτο μας δίσκο μέχρι σήμερα αλλά και νέα κομμάτια για τη νέα μας δουλειά καθώς είμαστε στη διαδικασία της ηχογράφησης, γράφουμε από το καλοκαίρι και ετοιμαζόμαστε για τη κυκλοφορία. Μια ξεχωριστή δουλειά!
Και βέβαια στη σκηνή το γνωστό rock n’ roll ύφος μας, με δύναμη και μελωδία, όπως μας έχει γνωρίσει όλα αυτά τα χρόνια ο κόσμος.
Να διασκεδάσει, να χαρεί, να χορέψει ο κόσμος αλλά και να προβληματιστεί, να σκεφθεί πώς θα προχωρήσει για τη ζωή του γιατί ο στίχος μας πάντα είναι κοινωνικός. Εξάλλου τα Χανιά και η Κρήτη είναι αγαπημένος τόπος για μας, έχουμε έλθει πολλές φορές και πάντα η ανταπόκριση ήταν άριστη.

ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

Τι μπορούν να πουν σήμερα τα “Μωρά στη Φωτιά” σε ένα σημερινό έφηβο, σε ένα 20αρη;
Είναι καταπληκτική αυτή η σύνδεση των γενεών. Να βλέπεις νέα παιδιά να τραγουδάνε όλους τους στίχους μας, να χορεύουν τα κομμάτια μας. Αυτό είναι το πιο συγκινητικό πράγμα για μας και δείχνει πως η μουσική μας παραμένει διαχρονική.

Γράφεις και τους στίχους των τραγουδιών. Ποια είναι αυτά τα πράγματα που σε εμπνέουν να γράψεις στίχους;
Γράφω για την καθημερινότητά μου, πράγματα που έχω ζήσει και θέλω να τα περιγράψω και μου αρέσει πάρα πολύ η λογοτεχνία και το διάβασμα και σίγουρα όλα αυτά επηρεάζουν τους στίχους μου.

Και κάτι τελευταίο, το ψευδώνυμο “Σαλβαδόρ” από πού προέκυψε;
Μου το είχε προτείνει μια κοπέλα εκεί στα 20 μου, και έχει να κάνει με τον Σαλβαδόρ Πουίγκ Αντίχ τον νεαρό αναρχικό που εκτελέστηκε το 1974 από το καθεστώς Φράνκο στην Ισπανία. Μου άρεσε η ιστορία και ακουστικά και το όνομα και το κράτησα.