ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ “ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ” Σαν να μην πέρασε μια μέρα... Δημοσιεύθηκε στις: 16-03-2013 11:12:18 Δέκα χρόνια 'διαδρομές', μια αιωνιότητα και μια μέρα συνάμα. Ξεφυλλίζοντας τα εκατοντάδες τεύχη των περασμένων ετών, κάνοντας μια εσωτερική αναδρομή, ανακαλύπτω ότι όλα αυτά που έμοιαζαν ξεχασμένα, έρχονται στο προσκήνιο σαν να μην πέρασε μια μέρα… τόσο οικεία κι όμως τόσο μακρινά. Οι συναντήσεις με τους ρεπόρτερ και οι ατέλειωτες συζητήσεις για τον προγραμματισμό των επόμενων τευχών, παλιοί και νέοι συνεργάτες που αφήνουν το δικό τους στίγμα στο έντυπο, η συγκέντρωση της ύλης, η επιλογή των θεμάτων και η σελιδοποίηση αρχίζει. Θέματα και φωτογραφίες βρίσκουν τη θέση τους, παίρνουν μορφή, και το τεύχος σιγά-σιγά αποκτά πνοή. Μια τελευταία αγχωμένη ανάσα -το πιεστήριο περιμένει- γίνονται οι τελευταίες διορθώσεις και οι 'διαδρομές' αρχίζουν το δικό τους ταξίδι. Πιστοί συνοδοιπόροι σε όλα αυτά τα ταξίδια στο παρελθόν, το παρόν, το μέλλον του τόπου μας και όχι μόνο, οι αναγνώστες των 'Χανιώτικων νέων' που από το πρώτο τεύχος το 2003, αγκάλιασαν αυτήν την προσπάθεια και την έφεραν στο 'σήμερα'. ΕΛΙΑ ΚΟΥΜΗ Επιστροφή στον χρόνο Στον γράφοντα αρέσουν πολύ οι ιστορικές αναδρομές, αρκεί βέβαια να μην εμπλέκεται ο ίδιος και να του θυμίζουν τα χρόνια που περνούν... ανεπιστρεπτί. 10 χρόνια 'διαδρομές' και το πρώτο πράγμα που έρχεται στο νου είναι... αμέτρητες ώρες μπροστά στον υπολογιστή, εκατοντάδες (κυριολεκτικά) χιλιόμετρα σε όλο το μήκος και το πλάτος του Νομού, δύο σκασμένα λάστιχα, ένα σπασμένο σασμάν, μερικοί τόνοι καφέ, άγχος για να προλάβουμε τα 'σφιχτά' χρονικά όρια, κάμποσοι τσακωμοί και μικροαντιπαραθέσεις... αυτά ως προς τα αρνητικά, γιατί όταν τα πράγματα μπουν στη 'ζυγαριά', τότε αυτή γυρίζει τούμπα. Και τι να πρωτοθυμηθούμε στα θέματα μιας 10ετίας; Την ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ της συνάντησής μας με τους Χανιώτες που βρέθηκαν στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης; Τη ΧΑΡΑ συνομιλώντας με τους παλιούς της... παλιάς πόλης των Χανίων; Τις ΠΑΙΔΙΚΕΣ αναμνήσεις πηγαίνοντας στα τελευταία μονοθέσια σχολεία; Το ΠΑΘΟΣ της κατάκτησης του ευρωπαϊκού παίρνοντας συνεντεύξεις από τους Χανιώτες που πήγαν Πορτογαλία; Τα ΝΙΑΤΑ των παιδιών που ήλθαν φοιτητές στα Χανιά πριν 15-20 χρόνια και παρέμειναν; Τη γνωριμία με τους χανιώτες της ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ αλλά και τους συνδρομητές των 'Χ.Ν.' στο εξωτερικό; Τις συζητήσεις με τους ντόπιους ηθοποιούς της σειράς 'ΤΟ ΝΗΣΙ'; Τους δρόμους του ΝΕΡΟΥ; Τις περιηγητικές διαδρομές στη ΣΑΜΑΡΙΑ, τον ΜΠΑΛΟ και τη ΓΡΑΜΒΟΥΣΑ, το καταφύγιο ΚΑΛΛΕΡΓΗ; Την παρουσίαση των στεκιών της δεκαετίας του ’80; Τις συνεντεύξεις από αγαπημένους καλλιτέχνες ΧΑΪΝHΔΕΣ, ΥΠ. ΡΕΥΜΑΤΑ, ΙNTERNATIONAL NOISE CONSPIRACY; Με το μαχαίρι στο λαιμό, ίσως να επέλεγα ως πιο αντιπροσωπευτικό ρεπορτάζ, τις συνεντεύξεις από τους τελευταίους κατοίκους της Σαμαριάς... Τελικά η επιστροφή στο χρόνο δεν ήταν τόσο επίπονη. ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΣ Ξεχωριστές συναντήσεις Οι δημοσιογραφικές 'διαδρομές' μοιάζουν με ένα ταξίδι γεμάτο απρόσμενες συναντήσεις. Συναντήσεις που σε βρίσκουν πάντα απροετοίμαστο. Πρόσωπα, τόποι και ανθρώπινες ιστορίες αποκαλύπτουν και αποκαλύπτονται, δοκιμάζοντας τις γνώσεις ή την άγνοιά σου, με μόνη σταθερά τη συγκίνηση. Μια συγκίνηση την οποία εσύ καλείσαι να μετουσιώσεις αργότερα σε λέξεις. Αγώνας άνισος. Χαμένος από χέρι. Αλλά με ένα μαγικό τρόπο κάθε φορά έχεις την αίσθηση ότι κάτι ελάχιστο κατάφερες να διασώσεις από τη στιγμή και να το μοιραστείς με τους αναγνώστες. Μια τέτοια στιγμή και η επίσκεψη στο Φρούριο Ιτζεδίν μαζί με πολιτικούς κρατούμενους της μετεμφυλιακής Ελλάδας και της χούντας. Τον κ. Λευτέρη, τον κ. Κώστα, τον κ. Σήφη. Στα μάτια μου το Φρούριο ορθωνόταν μπροστά μας ως ένα εγκαταλελειμμένο επιβλητικό κτήριο. Στα δικά τους ήταν ασφυκτικά γεμάτο από κόσμο. Μέσα σε λίγα λεπτά το αχανές προαύλιο γέμισε από φωνές και χειρονομίες, φίλων και συναγωνιστών τους, που δραπέτευαν από τη λησμονιά για να δηλώσουν 'παρών'. Αρκούσαν λίγα δευτερόλεπτα για να αποκτήσει νόημα η απόλυτη σιωπή που έχει στοιχειώσει στον χώρο. Αρκούσε ένα βλέμμα αυτών των ανθρώπων για να αποκαλυφθεί όλη η ζωή που είναι ακόμα φυλακισμένη πίσω από τις σιδερένιες πόρτες. ...Μια ακόμα τέτοια ξεχωριστή στιγμή και η συνάντηση με τον Γιώργη Μανουσάκη. Ανυποψίαστος, οπλισμένος μόνο με τη διάτρητη πανοπλία της νεανικής άγνοιας, να κάθομαι απέναντι από τον ποιητή, στο σπίτι του στην οδό Πειραιώς για μια συνέντευξη. Εκείνος να αποκρίνεται στα ερωτήματά μου. Μόνο που τώρα, μετά από χρόνια, σκέφτομαι ότι ο Γιώργης Μανουσάκης δεν μού απαντούσε με λέξεις. Αλλά με το ήθος και τη σπάνια στάση ζωής που έχουν μόνο όσοι υπήρξαν ποιητές. Η εικόνα του ανεξίτηλα χαραγμένη στη μνήμη μου. Αδύνατον να τη μετουσιώσεις σε λόγο. Αλλά είπαμε. Ο αγώνας άνισος, χαμένος από χέρι... ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΡΙΔΑΚΗΣ Διαχρονικές διαδρομές Αν κάποια στοιχεία κάνουν τις 'διαδρομές' να ξεχωρίζουν, σίγουρα σ’ αυτά είναι το ότι αποτελούν ένα πολύτιμο αρχείο για τα πολιτιστικά δρώμενα στον τόπο μας κατά τα τελευταία δέκα χρόνια και συγχρόνως μέσα από αυτές έχουν αναδειχθεί πτυχές και τόποι της τοπικής ιστορίας με πληροφορίες που έχουν γίνει 'κτήμα' του αναγνώστη. Από τα δικά μου θέματα, τι να επιλέξω… Ωστόσο, ξεχωρίζω το αφιέρωμα στον Μάνο Χατζιδάκι που δημοσιεύτηκε το Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2012 με αφορμή τα 87 χρόνια από τη γέννησή του, αφού παρουσιάζει τη σχέση του συνθέτη με την Κρήτη. Από τις συνεντεύξεις, θυμάμαι εκείνη με τον συνθέτη Νότη Μαυρουδή, κατά τα πρώτα χρόνια των 'διαδρομών', όταν ο συνθέτης μεταξύ άλλων είχε επισημάνει: 'Παρέες που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, από τα Χανιά μέχρι την Κομοτηνή και τα Γιάννενα, όπου βρίσκονται τραγουδάνε τα ίδια τραγούδια. Σα να έχουν συνεννοηθεί, θα τραγουδήσουν Χατζιδάκι, Λοΐζο, Θεοδωράκη, Ξαρχάκο. Είναι τα τραγούδια μας. Είναι αυτό που θαρρείς και όλος ο ελληνισμός έχει συνεννοηθεί να μην αφήσει ποτέ. Και είναι τα καλά τραγούδια'. Και σκέφτομαι, πόσο επίκαιρα είναι και σήμερα αυτά τα λόγια. Γιατί στην Ελλάδα της κρίσης, αυτό που παραμένει αναλλοίωτο είναι οι παρέες που συνευρίσκονται, τραγουδούν, ενώνονται μέσα από τα καλά τραγούδια. Και είναι αυτό που καμία τρόικα δεν μπορεί ποτέ να μας στερήσει! ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΥΒΙΑΚΗΣ Στιγμές αλληλεγγύης Υπάρχουν προσωπικότητες που εμφορούνται από ηθικές αξίες κι ανθρωπιστικά ιδεώδη αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες οργανωμένης εθελοντικής δράσης ή συμμετοχής σε τέτοιες δραστηριότητες, δουλεύοντας διακριτικά, στωικά και με ταπεινότητα προς αυτήν την κατεύθυνση. Τέτοιοι άνθρωποι υπάρχουν πολλοί στα Χανιά, που ζουν και δρουν ανάμεσά μας. Η παρουσίαση στις 'διαδρομές', στις 22 Δεκεμβρίου του 2012, έξι εκ των εκατοντάδων εθελοντών που ζουν και δραστηριοποιούνται ενεργά στα Χανιά, εκφράζοντας συναισθήματα, σκέψεις αλλά και προβληματισμούς, ήταν μια προσπάθεια να αποτελέσουν έμπνευση και παράδειγμα ανθρωπιάς για όλους μας, στην δύσκολη εποχή που διανύουμε... 'Φωτορεπορτάζ είναι η επαφή με τους ανθρώπους αλλά και η αίσθηση ότι βρίσκεσαι στην πρώτη γραμμή των γεγονότων', είχε επισημάνει στις 'διαδρομές' τον Φεβρουάριο του 2011 ο βραβευμένος φωτορεπόρτερ του REUTERS Γιάννης Κολεσίδης. Δύο χρόνια αργότερα ακριβώς, στις 22 Φεβρουρίου του 2013, η συγκλονιστική φωτογραφία του από την πρόσφατη θεομηνία στην Αθήνα έκανε τον γύρο του κόσμου. Πρόκειται για την εικόνα διάσωσης μιας νεαρής γυναίκας που προσπαθεί να κρατηθεί, τη στιγμή που την παρασέρνει ο χείμαρρος λάσπης ενώ συνάνθρωποί της να προσπαθούν με κίνδυνο της ζωής τους να την σώσουν. Οι εικόνες της διάσωσης έκαναν τον γύρο του κόσμου, στέλνοντας μαζί το πανανθρώπινο μήνυμα της αλληλεγγύης. ΕΛΕΝΗ ΦΟΥΝΤΟΥΛΑΚΗ