ΜΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΒΑΜΟΥ «Η βία δεν είναι λύση» Από: Γιώργος Κώνστας Δημοσιεύθηκε στις: 30-03-2013 11:37:32 Επιθετική συμπεριφορά μέσα και έξω από τις σχολικές αίθουσες; Λεκτική ή ψυχολογική βία; Ηλεκτρονικά μηνύματα ή sms με απειλητικό και εκβιαστικό περιεχόμενο; Ρατσιστική και φασιστική βία σε βάρος του διαφορετικού; Απαντήσεις στα πιο πάνω ερωτήματα και σε ακόμα περισσότερα έδωσαν οι μαθητές του Λυκείου Βάμου που συμμετείχαν στις δράσεις για την ενδοσχολική βία. Υλοποιώντας ένα πρόγραμμα αναζήτησης, καταγραφής, συζήτησης, προτάσεων αντιμετώπισης της ενδοσχολικής βίας τα παιδιά του Ενιαίου Λυκείου Βάμου επιλέχθηκαν από τον "Συνήγορο του Παιδιού" και τη Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς μαζί με άλλα 9 σχολεία της χώρας για να παρουσιάσουν τη δουλειά τους στην Αθήνα στο πλαίσιο της "Ημέρας Κατά της Βίας στο Σχολείο". «Το φαινόμενο της σχολικής βίας είναι ένα θέμα που μας απασχολεί έντονα σημερα. Ευτυχώς στο σχολείο μας δεν έχουμε ιδιαίτερα προβλήματα σε αντίθεση με άλλα σχολεία στην υπόλοιπη Ελλάδα. Ωστόσο το ζήτημα απασχολεί πολύ τα παιδιά και δεν είναι τυχαίο πως από τα 65, τα 55 επέλεξαν το συγκεκριμένο project» εξηγεί η κα Μαρία Λιακοπούλου, εκπαιδευτικός που εργάστηκε μαζί με τα παιδιά για την υλοποίηση και την επιτυχία του προγράμματος. Παράλληλα τα παιδιά ξεκίνησαν να εργάζονται και σε μια εργασία για τα ανθρώπινα δικαιώματα και ειδικά τη ρατσιστική και φασιστική βία. «Η συμμετοχή των παιδιών στο όλο πρόγραμμα λειτούργησε θετικά. Ανακάλυψαν αλήθειες που δεν είχαν συνειδητοποιήσει ποτέ και δέθηκαν περισσότερο με τους ευατούς τους και τους καθηγητές τους. Βοήθησαν πολύ σε αυτό και οι κοινωνικές δράσεις που υλοποιήσαμε ως σχολείο» σημειώνει ο διευθυντής του Λυκείου Βάμου κ. Γιάννης Σαρρής. Ο ίδιος επισημαίνει πως το ζήτημα της ενδοσχολικής βίας «δεν μπορείς να το απομονώσεις από τα γενικότερα προβλήματα. Δεν έχεις αποτέλεσμα και δεν προάγεις πρακτικές για τον περιορισμό της βίας. Τον τελευταίο καιρό έχω παρατηρήσει ότι αυτό το θέμα από κάποιους -μάλλον όχι ηθελημένα- είναι ενταγμένο σε μια λογική αξιολόγησης. Προσεγγίζεται τελείως επιφανειακά, ακαδημαϊκα και με μια λογική ότι να δοθεί στους εκπαιδευτικούς μια βεβαίωση ότι συμμετείχαν σε μια ημερίδα, μια διάλεξη, ένα σεμινάριο, ώστε να έχουμε τη συνείδησή μας καθαρή. Θεωρώ ότι αυτό το πράγμα δεν οδηγεί πουθενά και είναι μια πολύ ανώδυνη προσέγγιση των φαινομένων βίας. Το θέμα της βίας και του ρατσισμού και του φασισμού είναι συνδεδεμένα με τα γενικότερα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που μαστίζουν την κοινωνία μας.» ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΙΑΥΡΑΔΑΚΗΣ: «Μιλήσαμε πολύ μεταξύ μας...» «Εργαστήκαμε πολύ πάνω στο θέμα της ενδοσχολικής βίας. Φτιάξαμε μια αφίσα, ένα video με δικές μας προσπάθειες αλλά το βασικότερο είναι ότι μιλήσαμε πολύ για τη βία μέσα σε μια σχολική μονάδα. Ποιοι την ασκούν και ποια είναι τα θύματα; Ηταν ένα καλό μάθημα για όλους μας. Η βία δεν είναι η λύση πάντα σε ένα καυγά, μια αντιπαράθεση. Προσωπικά θύμα ενδοσχολικήςβίας δεν έχω πέσει ποτέ, ωστόσο έχω εντοπίσει φαινόμενα βίας ομάδων παιδιών σε βάρος άλλων παιδιών που θεωρούν ότι είναι μειονεκτικά ή έχουν κάποιες ιδιαιτερότητες. Θα θέλαμε περισσότερο να ασχοληθούμε με τη ρατσιστική βία, είναι κάτι που δουλέψαμε στη συνέχεια καθώς μας απασχολεί έντονα και είναι δύσκολα αντιμετωπίσημη. Μέσα στο σχολείο δεν φαίνεται τόσο πολύ, υπάρχει όμως πολύ αυξημένη στην κοινωνία.» ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΟΥΤΣΟΡΙΝΑΚΗ: «Ηλεκτρονική βία» «Προσπαθήσαμε να βρούμε πληροφορίες για το γίνεται σε όλη την Ελλάδα, σε γυμνάσια, λύκεια. Προσπαθήσαμε να παροτρύνουμε τα παιδιά να μην μένουν στη σιωπή. Να μιλήσουν, να εκφράσουν τους φόβους, τις απειλές που δέχονται. Στο ερωτηματολόγιο που δώσαμε στους συμμαθητές μας πιστεύω ότι απάντησαν με ειλικρίνεια. Η βία είναι ένα ζήτημα που μας απασχολεί όλους στην καθημερινότητά μας και το συζητάμε πολύ. Αναλύουμε τι έχει γίνει και ψάχνουμε να βρούμε λύσεις για το πώς μπορούν να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα πριν φτάσουμε στα άκρα. Προσωπικά μου κάνει εντύπωση η "ηλεκτρονική βία" και η χρησιμοποίηση του internet, των κινητών για να απειλήσουν, να βρίσουν. Είναι αυτή η απρόσωπη βία από αυτόν που δεν τολμάει να σου πει πρόσωπο με πρόσωπο αυτό που σκέφτεται για σένα.» ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΛΛΙΒΡΕΤΑΚΗ: «Θέμα οικογένειας» «Ασχολήθηκα με την ενδοοικογενειακή βία και το πώς εκδηλώνεται αυτή μέσα στο σπίτι, πώς επηρεάζει τα παιδιά και πώς τη μεταφέρουν στη συνέχεια στο σχολικό τους περιβάλλον. Πολλές φορές η συμπεριφορά των μαθητών που προχωράνε σε πράξεις βίας αποτελεί μια μικρογραφία του οικογενειακού του περιβάλλοντος και τις ημέρες μας τα κρούσματα έχουν αυξηθεί κυρίως εξαιτίας της οικονομικής κρίσης.» ΣΤΕΛΛΑ ΨΑΡΟΥΔΑΚΗ: «Αναζητήσαμε, εξηγήσαμε, κατανοήσαμε» «Αναζητήσαμε πληροφορίες για την ψυχολογία του παιδιού -θύματος και του παιδιού - θύτη. Μέσα από video, παρακολουθώντας μέσω διαδικτύου ένα σχετικό συνέδριο αλλά κυρίως κουβεντιάζοντας μεταξύ μας για αυτά που μας θυμώνουν και μας οδηγούν σε βίαιες καταστάσεις, καταλάβαμε καλύτερα ο ένας τον άλλο και κατανοήσαμε καλύτερα τις αιτίες για πολλές συμπεριφορές. Σίγουρα πολλά έχουν να κάνουν με την οικογένεια. Οταν έχεις μεγαλώσει σε ένα οικογενειακό περιβάλλον όπου οι γονείς είναι συνεχώς αγχωμένοι, θυμωμένοι, έχουν ξεσπάσματα σε βάρος των παιδιών τους, τότε είναι σίγουρο πως θα τους μεταφέρουν αυτήν την ένταση. Μια μορφή βίας που μου έκανε εντύπωση είναι η ψυχολογική βία γιατί δεν είναι φανερή πάντα, μπορεί να "κρυφτεί" στην εκδήλωσή της και στην πραγματικότητα να παρουσιάσει στο θύμα πολύ μεγαλύτερα προβλήματα. Πλέον και εμείς μετά την ενασχόληση μας με τη βία είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι για να αντιμετωπίσουμε τέτοια φαινόμενα. Αυτό βέβαια μπορεί να γίνει καλύτερα μιλώντας με τους καθηγητές και τους γονείς μας.» ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΧΑΒΡΕΔΑΚΗ: «Ελλειψη εμπιστοσύνης» «Ευτυχώς σε εμάς όπως διαπιστώσαμε από την έρευνά μας, τα φαινόμενα βίας δεν είναι τόσο συχνά όπως σε άλλα σχολεία π.χ. των Αθηνών. Εκεί το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο. Η λύση είναι ο διάλογος, η δημιουργία ομάδων παιδιών που επιλύουν τους καυγάδες. Αυτό που μου έκανε εντύπωση και από το ερωτηματολόγιο που μοιράσαμε στους συμμαθητές μας ήταν ότι δεν έχουν μεγάλη εμπιστοσύνη με τους καθηγητές. Διακρίναμε ότι υπάρχει μια απόσταση μεταξύ τους. Αντίθετα μιλούν πιο εύκολα σε φίλους τους.» ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΟΥΡΑΚΗΣ: «Σχολείο καθρέπτης της κοινωνιάς» «Η ομάδα δούλεψε πάνω στην ψυχολογική βία. Προσπαθήσαμε να δώσουμε κάποιον ορισμό και να καταλάβουμε καλύτερα πώς ασκείται και πώς λειτουργεί πάνω στο παιδί. Είναι ένας τομεάς για τον οποίο ποτέ δεν είχα ασχοληθεί, όμως με προβλημάτισε πάρα πολύ και με έβαλε σε σκέψεις για πολλά πράγματα. Το σχολείο είναι καθρέφτης της κοινωνίας και έτσι κι εδώ θα εκδηλωθεί και ρατσιστική βία και σωματική και ψυχολογική και ηλεκτρονική. Η γενικότερη δραστηριοποίησή μας, οι ανοικτές μας εκδηλώσεις το ότι μαζέψαμε φάρμακα για το κοινωνικό φαρμακείο και τρόφιμα για την κοινωνική κουζίνα, μας έχει ευαισθητοποιήσει περισσότερο ως μέλη αυτής της κοινωνίας.»