ΧΑΝΙΩΤΕΣ ΛΑΤΡΕΙΣ ΤΩΝ ΘΡΥΛΙΚΩΝ ΣΚΑΡΑΒΑΙΩΝ
“Κατσαριδάκι αγάπη μου”
Θρυλικό ως όχημα, άφησε εποχή και αγαπήθηκε όσο λίγα τροχοφόρα. Πλέον το συναντάς κυρίως σε συλλογές συλλεκτών, ωστόσο υπάρχουν ακόμα πολλοί οδηγοί που επιμένουν στον σκαραβαίο. Ανάμεσα τους και οι Χανιώτες με τους οποίους μιλήσαμε για το “κατσαριδάκι” το αυτοκίνητο που παραμένει πάντα επίκαιρο…
«Κατασκευής… 1962»
«Η άδεια του σκαραβαίου μου γράφει κατασκευής 1962! Στα χέρια μου βρέθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’70» μας λέει ο κ. Δημήτρης Μανιουδάκης, ιδιοκτήτης ενός καλοδιατηρημένου σκαραβαίου. Μας βάζει στη θέση του συνοδηγού, μας δείχνει το μεταλλικό ταμπλό, τους διακόπτες των “αλάρμ” και της μίζας, το παλιό ραδιοκασετόφωνο.
«Iσως να φαίνεται… περίεργο αλλά μαζεύω τις ελιές μου και για να πάω τα τσουβάλια στο εργοστάσιο βάζω δύο στο πίσω μέρος και ένα τρίτο πάνω τους. Μου λένε στο εργοστάσιο “μα δεν το λυπάσαι…”. Το λυπάμαι αλλά δεν έχω άλλο τρόπο να μεταφέρω τα τσουβάλια! Όταν ένα όχημα κρατάει 54χρόνια είναι δυνατόν να μην αντέχει» τονίζει.
Μας δείχνει τη μηχανή του οχήματος που είναι 1200 κυβικά και μιλάει με καλά λόγια για την πισω κίνηση του αυτοκινήτου αφού παρατηρεί πως τον βοηθάει πολύ στο παρκάρισμα.
«Είναι και εύκολο και άνετο στην οδήγηση. Με έχει πάει και στον Ομαλό και στη Ζούρβα χωρίς προβλήματα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια εποχή που θα πηγαίναμε με άλλους δύο φίλους με τις οικογένειες μας στην Κωνσταντινούπολη στην Τουρκία. Πήγαμε με τρία αμάξια. Οταν φτάσαμε πήγαν σε ένα καφέ και άνοιξαν μια σαμπάνια. “Γιατί η σαμπάνια βρε παιδιά;” τους ρώτησα και μου λένε ότι είχαν βάλει στοίχημα ότι δεν θα φτάσω στη Κωνσταντινούπολη και ότι κάπου θα χαλούσε ο σκαραβαίος. Ε, λοιπόν εγώ πήγα χωρίς καμία βλάβη και αυτοί με δύο πιο σύγχρονα αυτοκίνητα έμειναν δύο φορές στο δρόμο» θυμάται ο κ. Μανιουδάκης που πρόσφατα έπρεπε να ανανεώσει την άδεια οδήγησης και ζήτησε να εξεταστεί στο αυτοκίνητό του.
«Ο δαίμων των σκαραβαίων»
Ο Γιώργος Πουλιδάκης θεωρείται ένας από τους καλύτερους μηχανικούς των VW, και ειδικά των σκαραβαίων. «Το 1974 στα Χανιά επισκεύαζα 2000 φολκσβάγκεν» δηλώνει ο παλιός μηχανικός και ιδιοκτήτης ενός σκαραβαίου κατασκευής 1974. Ξεκίνησε να εργάζεται ως μηχανικός σε αντιπροσωπεία της VW στην Αθήνα και επέστρεψε στα Χανιά το 1968 όταν άνοιξε η αντιπροσωπεία “Κουτσουπάκη” στη Μάρκου Μπότσαρη. «Τότε τα VW και ειδικά οι σκαραβαίοι ήταν τα πιο περιζήτητα αυτοκίνητα. Στα Χανιά θα κυκλοφορούσαν μπορεί και 1000 σκαραβαίοι! Ηταν περιζήτητοι! Στα 1974 μαζί με ένα άλλο φίλο κάναμε δικό μας συνεργείο, πάντα για VW, τέρμα Μ. Μπότσαρη όπου έμεινα για 32 χρόνια. Δεν είναι τυχαίο ότι με έλεγαν “ο δαίμων των Φολκσβάγκεν, δαίμων των σκαραβαίων”» αναφέρει.
Μας δείχνει με καμάρι τον αερόψυκτο κινητήρα του δικού του σκαραβαίου, κατασκευής 1974, από τα τελευταία μοντέλα που παρήχθησαν στην Ευρώπη, στα 1300 κυβικά, με επένδυση στο ταμπλό. «Ο κινητήρας του είναι κορυφαίος. Με δύο κινητήρες έχω κάνει 565.000 χιλιόμετρα. Η ψύξη του γίνεται με αεροστρόβιλο. Δεν σβήνει στα νερά, περνάς ποταμούς, περνάς λάσπες και άμμο είναι έτσι το διαφορικό του που δύσκολα θα σε αφήσει στον δρόμο. Δεν έχει αναρτήσεις αλλά ράβδους στρέψεως που είναι πολύ αποδοτικοί και που αν σε πιάσει λάστιχο βοηθούν να συνεχίσεις με τρεις ρόδες μέχρι το κοντινότερο πρατήριο για να αλλάξεις ρεζέρβα. Οσο για το σασί όλο μέταλλο, ούτε ίχνος πλαστικού. Αδύνατο να πάθει το οτιδήποτε ο επιβάτης σε τρακάρισμα! Μόνο αν έπεφτες σε γκρεμό ή να συγκρουόσουν με τρένο. Εχει βέβαια και τα ελαττώματα του. π.χ. η ορατότητα από μέσα. Δεν βλέπεις τα φτερά μπροστά και πίσω. Για αυτό και λέγαμε εμείς οι μάστορες κάνοντας καλαμπούρι “φτερατζούδες” τις γυναίκες οδηγούς που για να παρκάρουν “έτρωγαν”, “έξυναν” τα φτερά. Και τους σκαραβαίους τους λέγαμε “φτερατζήδες” γιατί όσο ψηλός, όσο καλός και να ήταν ο οδηγός δεν είχες καλή ορατότητα και δύσκολα δεν θα τους τράκαρες» διηγείται ο παλιός μηχανικός.
Στα χρόνια που οδηγεί ο κ. Πουλιδάκης έχει αλλάξει 4 σκαραβαίους. «Είχα πάρει και έναν σκαραβαίο από τον Μ. Μανουσάκη με τον οποίο είχε πάει στο “Καλλέργη” και πρέπει να ήταν το πρώτο αυτοκίνητο που είχε ανέβει εκεί πάνω» θυμάται.
Τον τελευταίο σκαραβαίο που διατηρεί ακόμα τον χρησιμοποιεί για να πηγαίνει για κυνήγι και ψάρεμα. «Του “κοτσάρω” το τρέιλερ πίσω με 4-5 σκυλιά και πηγαίνω όπου δεν υπάρχει άσφαλτος. Στα Σφακιά θέλεις, στη Γραμπούσα, στη Σπάθα. Δεν υπάρχει κακότοπος που να μην έχω πάει και πάντα με βγάζει ασπροπρόσωπο. Βέβαια στην Εθνική δεν μπορώ να πιάσω πάνω από 80 χλμ. αλλά τι να τις κάνεις τις ταχύτητες;» λέει.
Παρότι έχει βγει σε σύνταξη εδώ και χρόνια διάφορα συνεργεία καλούν κατά καιρούς τον κ. Γιώργο για να δώσει τα φώτα του στην επισκευή σκαραβαίων. Μάλιστα πρόσφατα στα γυρίσματα της ταινίας του Π. Βούλγαρη όταν χάλασε το κιβώτιο ταχυτήτων σε ένα στρατιωτικού τύπου σκαραβαίο κλήθηκε ο κ. Πουλιδάκης για να αναλάβει την αποκατάσταση της ζημιάς.
«Χωρίς μειονεκτήματα για την εποχή του»
«Γιατί σκαραβαίο; Στην εποχή του ήταν το πιο αξιόπιστο, μικρό αυτοκίνητο. Και ως μεταχειρισμένο ήταν σχετικά φτηνό» αναφέρει ο γνωστός αρχιτέκτονας Αριστομένης Βαρουδάκης. Διαθέτει ένα σκαραβαίο του 1968 που το αγόρασε ως νέος το 1976 και ήταν το πρώτο αυτοκίνητό του στην Ελλάδα. «Την εποχή εκείνη τους σκαραβαίους τους έβλεπες σχεδόν παντού! Είχε συμβεί πολλές φορές να δω τρεις σκαραβαίους παρκαρισμένους ο ένας πίσω από τον άλλο στο ίδιο χρώμα. Ηταν κάτι συνηθισμένο στους δρόμους των Χανίων. Οι σκαραβαίοι είναι ένα μοναδικό πράγμα για την αυτοκίνηση. Είναι ένα αυτοκίνητο χωρίς προγόνους, που δεν άφησε… απογόνους. Υπήρξε για σχεδόν 40 χρόνια, σχεδόν αναλλοίωτο μέχρι που σταμάτησε να παράγεται. Χαμηλού κόστους και κατανάλωσης και μεγάλης σημασίας ήταν το Fiat 500 και το DCV, που και αυτά ήταν ιδιαίτερα αυτοκίνητα. Ομως κανένα δεν έφτασε τους αριθμούς παραγωγής του σκαραβαίου που μπήκε ακόμα και στην αμερικανική αγορά. Ενώ είναι ένα ιδιαίτερο αυτοκίνητο, είναι τόσο απλό για παράδειγμα ο τρόπος που είναι διαμορφωμένο το “παρπριζ” για να φεύγουν οι υδρατμοί, το νερό για τους καθαριστήρες που προέρχεται από τον αέρα της εξάτμισης κ.ά. Εχει απίστευτες ιδιαιτερότητες που βασίζονται στην απλότητα. Σε μια τόσο μακρά πορεία 40 χρόνων εξελίχθηκε ελάχιστα!»
Ρωτάμε την άποψη του συνομιλητή μας για τους λόγους που το όχημα αυτό έχει αγκαλιαστεί από τόσο κόσμο και ακόμα αποτελεί βασικό στόχο για συλλέκτες και φίλους της αυτοκίνησης. «Πιστεύω αυτή η ιδιαίτερη απλότητά του. Είναι το μοναδικό αυτοκίνητο που το αντιλαμβάνεσαι χωρίς να τον δεις… από τον θόρυβο της μηχανής του. Είναι τόσο χαρακτηριστικός! Οπως και οι Harley στις μηχανές. Βοήθησε στο μύθο του και αυτή η φοβερή σειρά ταινιών της δεκαετίας του ’60 με το Χέρμπι το “Κατσαριδάκι αγάπη μου”, το αυτοκίνητο που σκεφτόταν. Η ταινία βγήκε την εποχή που η παραγωγή του σκαραβαίου ήταν στα φόρτε της και έτσι το όχημα έγινε το αγαπημένο όχημα της αμερικανικής νεολαίας. Πουλήθηκαν εκατομμύρια οχήματα σε μια εποχή που η απόκτηση αυτοκινήτου δεν ήταν εύκολο πράγμα» απαντάει ο κ. Βαρουδάκης.
Ο κ. Βαρουδάκης χρησιμοποιεί καθημερινά στις μετακινήσεις του τον σκαραβαίο του που τον διατηρεί σε άριστη κατάσταση. Μας λέει πως τον έχει πάει 5 φορές στις Μένιες «και τις εποχές που ο δρόμος ήταν ακόμα πιο χάλια και το αυτοκίνητο κυριολεκτικά σερνόταν πάνω στις κροκάλες. Δεν είχα ποτέ κανένα πρόβλημα. Βέβαια δεν είναι το ιδανικότερο αυτοκίνητο για να κινηθεί σήμερα στους μεγάλους εθνικούς δρόμους. Αν το συγκρίνουμε όμως με την εποχή του τότε μπορώ να πω ότι δεν είχε κανένα μειονέκτημα. Ακόμα και σήμερα βρίσκεις πάρα πολλά ανταλλακτικά και υπάρχουν βιοτεχνίες σε όλον τον κόσμο που παράγουν ανταλλακτικά για παλιούς σκαραβαίους. Εχω αλλάξει 4, 5 φορές τους προφυλακτήρες από τρακαρίσματα, πάντα βρίσκω. Υπάρχουν όλες οι τσιμούχες, τα λάστιχα των παραθύρων, τα πάντα. Για μένα κάθε φορά που μπαίνω σε αυτό είναι σαν να κάθομαι στο γραφείο μου, στην πολυθρόνα του σπιτιού μου. Τόσο οικεία αισθάνομαι! Εύχομαι να συνεχίσω να μπορώ να το κυκλοφορώ! Επειδή είμαι και αρχιτέκονας θα τον παρομοίαζα με τα παλιά τα σπίτια. Που μπορεί να μην είναι λειτουργικά σε πολλά πράγματα σε σχέση με τα σύγχρονα σπίτια αλλά τα αγαπάμε και μας αρέσουν».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου