Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2015

ΔΩΔΕΚΑ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΤΑΜΠΑΚΑΡΙΑ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ Εκεί που ο χρόνος σταματά Aνθρωποι και μνημεία, ερείπια και αναπαλαιώσεις σε μια από τις γειτονιές των Χανίων. Ξεχασμένη αλλά όχι λησμονημένη, σίγουρα αγαπημένη για όποιον έχει περπατήσει έστω και μια φορά ανάμεσα στα δρομάκια της, η περιοχή των Ταμπακαριών, των ταμπάκηδων, των βυρσοδεψείων αποτελεί μια από τις πραγματικά ξεχωριστές γωνιές της πόλης. Μια από τις γειτονιές που σε προκαλεί να την περπατήσεις, να συνομιλήσεις με τους ανθρώπους της, να τη φωτογραφίσεις. PrevNext Βομβαρδισμένο τοπίο Δεν έπεσε βόμβα αλλά είναι ο πανδαμάτωρ χρόνος που όλα τα φθείρει, όλα θέλει να τα κάνει σκόνη. Το κεραμίδι, το ξύλο, η πέτρα, λίγο τσιμέντο, τα βιομηχανικά μνημεία, όλα ανάκατα σε ένα τρελό χορό. Μια εικόνα από το παρόν… gefyraki1Η βάρκα και το γεφύρι Δεν υπάρχει γωνιά στα Ταμπακαριά που να μην σε εκπλήξει. Μια βάρκα κάτω από το γεφύρι σαν να αναμένει τα ροζιασμένα χέρια που θα τη ρίξουν και πάλι στη θάλασσα για να φύγει στα ανοικτά, στον φυσικό της χώρο. PrevNext Αναπαλαιώσεις μέσα στα ερείπια Τα τελευταία χρόνια δεν είναι λίγα τα παλιά κτήρια που αναπαλαιώνονται κυρίως από αρχιτέκτονες και όχι μόνο. Σύγχρονες κατασκευές, δένουν άριστα με το παρελθόν και δίνουν μια ανάσα ζωής σε όλη την περιοχή. Δίπλα σε αυτές παραμένουν -διατηρώντας το δικό τους χρώμα- τα παλιά ερειπωμένα κτήρια. Σαν να περιμένουν και αυτά εκείνους που θα τους δώσουν χρώμα και ζωή. PrevNext Μικρές… Συμπληγάδες Μικρές δίοδοι προς τη θάλασσα τα στενάκια ανάμεσα στα κτήρια. Ολα διαφορετικά-όλα ίδια. Ισα-ίσα να περνάει ένας άνθρωπος, χορταριασμένα, με τα ερείπια να χάσκουν από πάνω, σε προκαλούν να τα διαβείς για να πλησιάσεις έστω και λίγο τη θάλασσα. Μπροστά στους φθαρμένους τείχους, αγκαλιά με τη θάλασσα, δεκάδες από τις γωνιές της περιοχής σαν να σε προσκαλούν να τους πλησιάσεις από τη μια, σαν να θέλουν να σε διώξουν μακριά με την τραχύτητα τους, από την άλλη. PrevNext Οι ταμπάκηδες Άνθρωποι του μόχθου, μια ζωή πάνω από τα δέρματα αναβιώνοντας ένα επάγγελμα με παράδοση στα Χανιά. Από το 1984 ο Παναγιώτης Καραμπινάκης (φωτ. μπροστά) από τη δεκαετία του ’30 ο Χαράλαμπος Βουτετάκης. Κάθε δέρμα και μια διαφορετική ιστορία, κάθε σημείο των Ταμπακαριών και μια αναβίωση της παλιάς εποχής. Οταν στην περιοχή λειτουργούσαν 60 βυρσοδεψία και εργάζονταν πάνω από 200 άτομα. «Το δέρμα αρρωσταίνει αλλά δεν πεθαίνει ποτέ» μας λέει ο κ. Βουτετάκης. psarasΨαρεύοντας Στην άκρη της οδού Βιβιλάκη, ο πρωϊνός ήλιος δεν πτοεί τον ψαρά της φωτογραφίας. Οπλισμένος με υπομονή, ρίχνει το καλάμι του αναζητώντας την τύχη του. Read more: http://www.haniotika-nea.gr/eki-pou-o-chronos-stamata/#ixzz3lG6rkaFz Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου