ΣΤΗ ΧΑΡΑΔΡΑ ΤΟΥ ΚΟΥΡΟΥΠΗTΟΥ Η Φύση ξαναγεννιέται Από: Γιώργος Κώνστας Δημοσιεύθηκε στις: 22-04-2013 08:47:32 Και όμως... ανθίζει ο Κουρουπητός. Η χαράδρα που για χρόνια είχε συνδέσει το όνομά της με την ανεξέλεγκτη ρίψη απορριμμάτων, που γινόταν συνεχώς από το 1966 έως το 2001, πλέον δεν θυμίζει σε τίποτα το παρελθόν. Οι εργασίες αποκατάστασης στον χώρο της χαράδρας στο Ακρωτήρι Χανίων έχουν μετατρέψει το γκριζόμαυρο τοπίο, με τους καπνούς και τα απορρίμματα, σε μία πράσινη επισκέψιμη ζώνη. Βηματίζουμε μέχρι την άκρη της χαράδρας. Οι εικόνες του παρελθόντος δεν μπορούν να μην ξυπνήσουν στη μνήμη μας. Εκεί δεν μπορούσες να πλησιάσεις. Μόλις που έφταναν τα απορριμματοφόρα για να αδειάσουν το περιεχόμενό τους, που στη συνέχεια τυλιγόταν στις φλόγες. Ατέλειωτος καπνός, ανυπόφορη δυσοσμία και ορατός ο κίνδυνος της κατάρρευσης των όγκων των απορριμμάτων προς τη χαράδρα που έχασκε στα πόδια σου. Πλέον τίποτα δεν θυμίζει την εποχή εκείνη. Αρκετό πράσινο, δέντρα (όσα επέτρεψε να μεγαλώσουν η συνεχιζόμενη ανεξέλεγκτη βόσκηση), μονοπάτια. 1 ΕΚΑΤ. ΤΟΝΟΙ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ! Συνολικά υπολογίζεται ότι από το 1966, που ξεκίνησε η απόρριψη των απορριμμάτων στη χαράδρα, έως τον Φεβρουάριο 2001, που έκλεισε, έπεσαν 1.100.000 τόνοι απορριμμάτων! «Το 2001 σταμάτησε η ανεξέλεγκτη απόρριψη εξαιτίας του τσουχτερού προστίμου που επιβλήθηκε στη χώρα μας από την Ε.Ε. (20.000 ευρώ την ημέρα) για κάθε ημέρα λειτουργίας του Κουρουπητού. Για να βρεθεί λύση κατασκευάστηκε αρχικά το Εργοστάσιο Δεματοποίησης, στη συνέχεια ο Χ.Υ.Τ.Υ. και το Εργοστάσιο Ανακύκλωσης. Ο χώρος όπου γινόταν η ανεξέλεγκτη απόρριψη αποκαταστάθηκε από την Τεχνική Υπηρεσία της Νομαρχίας και διαμορφώθηκε χώρο πρασίνου», μας εξηγεί ο κ. Κώστας Πατεράκης, διευθυντής του Εργοστασίου Ανακύκλωσης της Δ.Ε.ΔΙ.Σ.Α. Συνολικά η αποκατάσταση κόστισε 1,7 εκατ. ευρώ με χρηματοδότηση από εθνικούς και κοινοτικούς πόρους. Μία αποκατάσταση που σήμερα αναδεικνύεται με τον καλύτερο τρόπο καθώς το περιβάλλον σταδιακά αποκαθίσταται στη συγκεκριμένη περιοχή. Η ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ «Στο πλαίσιο των εργασιών διαμορφώθηκε το απορριμματικό ανάγλυφο, σκεπάστηκε με συνθετικό υλικό, ώστε να αποφεύγεται η εισροή υδάτων και μπήκαν στη συνέχεια στρώσεις χώματος και κόμποστ. Η αρχική σκέψη ήταν η απορριμματική μάζα να φύγει. Ομως μιλάμε για τεράστιες ποσότητες. Τελικά παρέμειναν, ωστόσο, επειδή τα απορρίμματα ρίχνονταν στη χαράδρα, από την οποία κατέβαινε νερό, όταν έβρεχε, κάναμε γεωτρήσεις που μαζεύουν το νερό πριν φτάσει στον χώρο του απορριμματικού φορτίου και σωλήνες το οδηγούν μετά από αυτό. Φυτεύτηκαν δέντρα και λουλούδια, ένα μεγάλο μέρος των οποίων διατηρείται, παρά την ανεξέλεγκτη βόσκηση και γενικά ο χώρος διατηρείται σε καλή κατάσταση. Οπως και το Εργοστάσιο Ανακύκλωσης είναι επισκέψιμος για σχολεία, Πανεπιστήμια, Φορείς», εξηγεί ο κ. Πατεράκης. Οι διοξίνες και τα φουράνια που αναδύονταν από τις καύσεις των απορριμμάτων αποτελούν παρελθόν για την περιοχή καθώς η Φύση ανακαταλαμβάνει τη θέση της στη χαράδρα. Στην άκρη του Κουρουπητού η θάλασσα. Παλιότερα σε μεγάλες φουρτούνες ήταν συχνό το φαινόμενο τα κύματα να παρασέρνουν στη θάλασσα ποσότητες απορριμμάτων, κάτι που πλέον δεν συμβαίνει. «Μπορείς να κολυμβήσεις στον κολπάκι του Κουρουπητού άνετα. Και το λέω χωρίς καμία επιφύλαξη», τονίζει το στέλεχος της Δ.Ε.ΔΙ.Σ.Α., που συμπληρώνει πως «από το 2001 η διαχείριση των απορριμμάτων που γίνεται στα Χανιά δεν γίνεται πουθενά σε όλη τη χώρα, είμαστε τυχεροί γιατί μία απαράδεκτη κατάσταση που υπήρχε μετατράπηκε σε πλεονέκτημα για τον Νομό Χανίων, κάτι που δεν συμβαίνει στην υπόλοιπη χώρα».