ΓΙΑ ΝΕΟΖΗΛΑΝΔΟΥΣ ΒΕΤΕΡΑΝΟΥΣ Επιστροφή στο... πεδίο της μάχης Από: Γιώργος Κώνστας Δημοσιεύθηκε στις: 29-04-2013 07:48:32 Τέσσερις Νεοζηλανδοί στρατιώτες, από τους τελευταίους επιζώντες της Μάχης της Κρήτης, θα παραστούν στις εκδηλώσεις για την επέτειο καθώς έχουν εκφράσει την επιθυμία λίγο πριν τον θάνατό τους να βρεθούν πάλι στα χώματα που πολέμησαν. Ο κ. Murray Hoare θα είναι και φέτος ο συνοδός των βετεράνων που θα επισκεφθούν την Κρήτη για τις επετειακές εκδηλώσεις της Μάχης απέναντι στους ναζί κατακτητές. Το γεγονός ότι, παρά την ηλικία τους οι άνθρωποι αυτοί επιθυμούν σφόδρα να κάνουν και πάλι αυτό το ταξίδι χιλιάδων χιλιομέτρων, δείχνει το πόσο συνδεδεμένοι είναι με την Κρήτη. «Βρισκόμαστε στο τελευταίο στάδιο των προετοιμασιών για τον ερχομό μας στην Κρήτη. Παρά του ότι είναι μεγάλοι σε ηλικία, τέσσερις βετεράνοι, με σημαντική συμβολή στη Μάχη, εξέφρασαν την επιθυμία και θα είναι στις εκδηλώσεις. Η Μάχη της Κρήτης παραμένει κορυφαίο γεγονός για τους Νεοζηλανδούς», αναφέρει στα 'Χ.Ν.' ο κ. Hoare. Αναφορικά με τη συμβολή των Νεοζηλανδών στη Μάχη ο κ. Hoare σημείωσε πως «προσωπικά έχω σχέση με την Κρήτη και τη Μάχη γιατί είχα δύο θείους εδώ στα γεγονότα. Παρότι δεν μιλούσαν πολύ για τη Μάχη θυμάμαι ότι επεσήμαιναν κάθε φορά πως αυτό που έζησαν την πρώτη ημέρα της εισβολής δεν το έχουν ξαναζήσει. Οι Νεοζηλανδοί έπαιξαν σημαντικό ρόλο στον αγώνα για την υπεράσπιση του Γαλατά και του αεροδρομίου του Μάλεμε. Τα τάγματα του τακτικού στρατού το 2ο, το 6ο και το 8ο, είχαν παμπάλαιο εξοπλισμό που δεν μπορούσε να δεχτεί τα πυρομαχικά των όπλων των Βρετανών και ελάχιστες σφαίρες. Ομως αντιστάθηκαν και μαζί με τους Νεοζηλανδούς κατάφεραν να κρατήσουν τους ναζί για 5 ημέρες, κάτι πραγματικά καταπληκτικό. Εξίσου καταπληκτική ήταν η δράση των κατοίκων του Γαλατά, του Αλικιανού, των γύρω χωριών. Ο αγώνας τους βοήθησε σημαντικά στην αντιμετώπιση των ναζί. Ηταν η πρώτη φορά στην ιστορία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που πολίτες στάθηκαν απέναντι σε στρατεύματα». Συνολικά στη Μάχη της Κρήτης σκοτώθηκαν 217 Νεοζηλανδοί , 967 τραυματίστηκαν και 2.108 αιχμαλωτίστηκαν. Εκατοντάδες κατάφεραν να ξεφύγουν από τα βουνά προς τα νότια παράλια όπου αποχώρησαν με συμμαχικά πλοία. Πολλοί ακόμα φιλοξενήθηκαν από τον ντόπιο πληθυσμό με κίνδυνο της ζωής τους για σκληρά αντίποινα από τους ναζί κατακτητές, ενώ άλλοι φιλοξενήθηκαν και από τις αντιστασιακές ομάδες που οργανώθηκαν στην ορεινή Κρήτη.