ΠΡΩΗΝ ΠΑΣΧΟΝΤΕΣ ΤΟΥ ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΟΥ ΧΑΝΙΩΝ Από τον εγκλεισμό... στη ζωή Από: Γιώργος Κώνστας Δημοσιεύθηκε στις: 10-04-2013 09:29:41 Ανοίγοντας τη μικρή καγκελόπορτα του παλιού νεοκλασικού σπιτιού στην οδό Κ. Μάνου δυσκολεύεσαι να πιστέψεις ότι μπαίνεις σε ένα ξενώνα που φιλοξενεί πρώην τροφίμους του ψυχιατρείου Χανίων. Ανετοι χώροι, κήπος με λουλούδια, φυτά και δέντρα. Ενα αληθινό σπίτι για αληθινούς ανθρώπους. Μας υποδέχεται ο Γιάννης, ένας από τους τέσσερις ενοίκους του σπιτιού μαζί με τον Σπύρο, τον Βαγγέλη και το Νίκο. «Νιώθεις άνθρωπος, τι άλλο να πεις; Εχουν περάσει δέκα χρόνια από τότε που έκλεισε το ψυχιατρείο και κάθε μέρα νιώθουμε καλύτερα» μας εξηγεί ο Γιάννης καθώς μας ξεναγεί μέσα στο σπίτι. Πεντακάθαρο και περιποιημένο. Φροντίζει η καθαρίστρια αλλά όπως μας λένε και τα παιδιά «προσέχουμε και εμείς. Ο Βαγγέλης ειδικά είναι πάρα πολύ νοικοκύρης». Μας δείχνει περήφανος τους δεκάδες πίνακες που φιλοτεχνεί ο ίδιος και κοσμούν κάθε γωνιά σχεδόν του σπιτιού, από την κουζίνα, μέχρι τον διάδρομο και το καθιστικό. «Είναι μεγάλος καλλιτέχνης έχει κάνει και έκθεση ο Γιάννης. Ασχολείται πολύ και με τον κήπο κι εκεί τον βοηθάω και εγώ» εξηγει ο Βαγγέλης που τον συναντάμε στο διάδρομο. Ο ξενώνας είναι ένας από τους πολλούς που λειτουργούν στο πλαίσιο της ψυχιατρικής μεταρύθμισης που έκλεισε τα πρώην ψυχιατρεία όπως αυτά των Χανίων και βοηθήσε σε πολύ μεγάλο βαθμό στην επανένταξη των ασθενών. «Είμαστε αυτόνομοι εδώ. Εξυπηρετούμαστε μόνοι μας στα περισσότερα. Εγώ κάθε πρωί πηγαίνω στο καφενείο του Κέντρου Ψυχικής Υγείας στην Κροκιδά και βοηθάω» είναι τα λόγια του Σπύρου. Ανάβει τσιγάρο και τον ακολουθούν και οι άλλοι τρεις συγκάτοικοι του καθώς όλοι δηλώνουν... θεριακλήδες. Όλοι δηλώνουν ικανοποιημένοι που εδώ και αρκετά χρόνια δεν μένουν στο ψυχιατρείο. Προσπαθούμε να ανοίξουμε συζήτηση με τον Νίκο. Δεν έχει και πολλή όρεξη, δεν είναι πολλή ώρα που ξύπνησε. Πώς περνά την ημέρα σου η ερώτηση μας «ξυπνάω το πρωί και πάω στα δικαστήρια. Κάνω τον εισαγγελέα» λέει και γελάει. Ρωτάμε για προβλήματα. «Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι και ευχαριστούμε όλους όσοι βοήθησαν να βγούμε από τα ψυχιατρεία. Μοναδικό θέμα το φαγητό. Δεν είναι κακό, καλό είναι αλλά κάθε εβδομάδα το ίδιο. Πολλή επανάληψη», λέει ο Γιάννης. Οσο για τη σχέση με τους γείτονες όλοι δηλώνουν πως είναι άψογη. «Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα, ούτε αυτοί με εμάς. Περνάμε πολύ καλά» είναι τα λόγια τους. Η χαρά και των τεσσάρων είναι η βόλτα στον κήπο αλλά παράλληλα και η φροντίδα. «Εχουμε φυτέψει διάφορα λαχανικά. Άλλη αίσθηση το να έρχεσαι σε επαφή με το χώμα και το πράσινο» είναι τα λόγια του Γιάννη. Για του λόγου το αληθές παίρνει την τσάπα του και σκαλίζει τα μπρόκολα που έχει φυτέψει. Οι υπόλοιποι φτιάχνουν τον καφέ τους, και ανοίγουν την τηλεόραση. «Ας μην συζητήσουμε τίποτα για τα παλιά. Είμαστε ευχαριστημένοι από το πώς περνάμε σήμερα» είναι τα λόγια τους.