Ο ΠΑΥΛΟΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ ΓΙΑ ΤΑ “ΞΥΛΙΝΑ ΣΠΑΘΙΑ”, ΤΟΥΣ Β-ΜΟVIES, ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ, ΤΑ ΧΑΝΙΑ Το τραγούδι “Ατλαντίς” για το Παλιό λιμάνι, το “Στο Βράχο” για την Aπτέρα PAYLIDHS2Ερωτευτήκαμε ακούγοντας το “Φωτιά στο Λιμάνι”, χορέψαμε ξέφρενα κάτω από τους ήχους του “Αδρεναλίνη”, του “Βασιλιά της Σκόνης”, της “Ρίτας” και το ταξίδι συνεχίσθηκε μετά το το τέλος των “Ξύλινων Σπαθιών” το 2004 μέσα από το “Μόχα” το “Oταν πεθαίνει κάθε ομορφιά”… Ο Παύλος Παυλίδης, ο frontman μιας από τις πιο επιδραστικές μπάντες των 90s και σήμερα συνεχιστής της μουσικής τους παράδοσης μαζί με τους Β-movies είναι από τους μουσικούς που μιλάει μέσα από τους στίχους και τη μουσική του. Με την ευκαιρία της παρουσίας του στα -αγαπημένα του όπως λέει Χανιά- και τις εμφανίσεις του στο Boheme, δεν αντισταθήκαμε στην πρόκληση μιας κουβέντας μαζί του. Τι σε έφερε πάλι στα Χανιά για δύο ακουστικές εμφανίσεις; Εδώ και αρκετά χρόνια το κάνω αυτό. Και τώρα με τον Ορέστη, στο πιάνο αυτός, στην κιθάρα εγώ. Είναι κάτι που μου αρέσει πολύ, γιατί χάνεται όλη η ευκολία που σου δίνει η μπάντα και γιατί καταλαβαίνει ο κόσμος από που έχουν ξεκινήσει κάποια κομμάτια, έχει την πρώτη αίσθηση που προκάλεσαν και σε εμένα. Κλασική κιθάρα, απλά πράγματα. ΝΕΟΣ ΔΙΣΚΟΣ Η τελευταία σου δουλειά, το “Στον Διπλανό Ουρανό” (Μάιος 2015) αγαπήθηκε από τον κόσμο αλλά πριν συμπληρωθεί καλά-καλά ένας χρόνος από την κυκλοφορία της επανέρχεσαι με ένα ακόμα δίσκο. Γιατί αυτό; Οντως πριν καλά κλείσει ένας χρόνος θα έχουμε βγάλει και δεύτερο δίσκο και αυτό είναι κάτι πολύ καινούργιο για μένα. Συνήθως περνάνε 2-3 χρόνια για να βγάλω νέο δίσκο. Λίγο πριν κατέβω στην Κρήτη παραδώσαμε στην εταιρεία το υλικό για τη νέα δουλειά. Το “Στον Διπλανό Ουρανό”, το ευχαριστήθηκα πολύ γιατί απομόνωσα ένα υλικό με συγκεκριμένο ύφος και έκανα μια ενότητα με μπαλάντες και ήσυχο κλίμα. Και τώρα έρχεται το άλλο του μισό που είναι τελείως διαφορετικό με ένταση και χορό. Σε ένα μήνα θα έχουμε τη νέα δουλειά μας το “Μια πυρκαγιά σε ένα σπιρτόκουτο”. Τα τελευταία χρόνια μαζεύτηκε τόσο πολύ υλικό που είχα τη δυνατότητα να το μοιράσω σε δύο διαφορετικές ενότητες: “Στο Διπλανό Ουρανό” που είναι πιο ήσυχο και στο “Μια πυρκαγιά σε ένα σπιρτόκουτο” που είναι πιο δυναμικό και πιο χορευτικό. Θα μπορούσε να είναι ένας διπλός δίσκος. Είναι καλή εποχή για τραγούδια και δίσκους; Το να πουλάμε δίσκους δεν ήταν ποτέ προσοδοφόρο, επομένως δεν έχει αλλάξει κάτι στην επαγγελματική μας διάσταση. Τώρα τους δίσκους ο κόσμος τους ακούει κυρίως στο you tube και στο διαδίκτυο. Ετσι για μας σημασία δεν έχει το πόσο θα πουλήσει, αλλά πόσο θα αρέσει και πόσο θα κυκλοφορήσει διαδικτυακά και από αυτήν την άποψη δεν πρέπει να έχουμε παράπονο. Είναι πιο δίκαιο αυτό για τους καλλιτέχνες εν συγκρίσει με το παρελθόν που μετρούσαν οι πωλήσεις των δίσκων και εκεί και αν σε στήριζε η εταιρεία για να κάνεις καριέρα; Σίγουρα έχει μειωθεί πάρα πολύ η παντοδυναμία των εταιρειών και αυτό είναι καλό για τους καλλιτέχνες. Από την άλλη για μας που ζήσαμε όλη αυτήν την εποχή, αισθανόμαστε πως έχει καταρρεύσει ένας κόσμος. Υπήρχαν πολλοί άνθρωποι στις δισκογραφικές που είχαν μεράκι για τη δουλειά τους. Εκείνη την εποχή εμείς που είχαμε μεγαλώσει στα δισκάδικα δεν τα αντιλαμβανόμασταν ως χώρους εμπορίου. Ηταν κυρίως σημεία συνάντησης, κουβέντας, πολιτισμού, ανάπτυξης φιλίας. ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ ΤΩΝ “ΞΥΛΙΝΩΝ ΣΠΑΘΙΩΝ”; Ρωτάει ο κόσμος αν θα έχουμε κάποια στιγμή reunion-επανένωση των “Ξύλινων Σπαθιών”, σε έχει απασχολήσει ένα τέτοιο ενδεχόμενο; Δεν είναι κάτι που αποκλείω αλλά ειδικά αυτό το διάστημα είμαι τόσο αφοσιωμένος στους B-movies που είναι το τελευταίο που σκέφτομαι. Αν πούμε κάποια στιγμή να κάνουμε ένα οne-off για συναισθηματικούς λόγους, τότε εντάξει. Αλλά αυτό που επείγει για μένα είναι αυτό που κάνω με τους B-movies και έχουμε δουλέψει πολύ για αυτό με τα παιδιά. Ο τρόπος που με συνοδεύουν στο πάλκο είναι αυτό που ονειρεύτηκα σε ό,τι αφορά τον τρόπο του παιξίματος και το ύφος. Είναι κάτι πολύ σημαντικό που δεν το λέει εύκολα κανείς. Γιατί είναι μια ομάδα που λειτουργεί ασταμάτητα 8 χρόνια χωρίς τη βοήθεια του κοινού που είχαν τα “Ξύλινα Σπαθιά” που από τότε που δημιουργήθηκαν ήταν sold οut διαρκώς. Εχω αγαπήσει αυτήν την ομάδα, τους B-movies, ακριβώς επειδή αγωνίζεται χωρίς ισχυρή υποστήριξη. Σε κουράζει όπου πηγαίνεις να ακούς για τα “Ξύλινα Σπαθιά”; Εδώ και αρκετό καιρό δεν συμβαίνει αυτό. Τα πρώτα 3-4 χρόνια συνέβαινε και το καταλάβαινα ότι ο κόσμος ήξερε τα “Ξύλινα Σπαθιά”. Κτίζουμε κάτι διαφορετικό σιγά-σιγά και ίσως για αυτό το αγαπάω με ένα τρόπο ιδιαίτερο. Είμαστε πλέον μια οικογένεια με τους B-movies. Τι ακούς αυτήν την εποχή; Είναι τόσο πολλή η πληροφορία που δεν μπορώ να πω κάτι συγκεκριμένο. Ακούω τόσα πολλά ξένα πράγματα που ειλικρινά υπάρχει συνωστισμός. Και η μουσική και το σινεμά πιστεύω ότι πάνε πολύ καλά. Υπάρχει υπερπαραγωγή και πολλά ενδιαφέροντα πράγματα που φτάνουν στα αυτιά και στα μάτια μας. Ελληνικό ροκ ακούς; Εχω πάντα ανοικτά τα αυτιά μου να ακούσω κάτι καινούργιο. Δεν νομίζω ότι συμβαίνει κάτι συναρπαστικό σε αυτή τη σκηνή. Αυτήν την εποχή επειδή ετοιμάζω και μουσική για ένα χοροθέατρο, ακούω παράξενες μουσικές και βλέπω… περίεργες παραστάσεις. Είναι μια παράσταση που θα παιχτεί τη Μεγάλη Εβδομάδα στο Σύγχρονο Θέατρο στην Αθήνα, από μια νέα ομάδα χορευτών με τους οποίους συνεργάζομαι. Αυτός είναι ένας κόσμος μαγικός για μένα. Πολύ πειραματικά και πρωτοποριακά πράγματα. Μπαίνω σε αχαρτογράφητα νερά και αυτό με έχει συναρπάσει. ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΧΑΝΙΑ Τελικά το “Φωτιά στο Λιμάνι” είναι γραμμένο για τα Χανιά; Αυτήν την εντύπωση έχουμε οι περισσότεροι Χανιώτες… Οχι, το “Ατλαντίς” είναι για το παλιό λιμάνι των Χανίων που τύχαινε την εποχή που το έγραψα να είναι αγαπημένο μου στέκι. Υπήρχε και ένα club ο “Μύθος” που έχει γίνει θρύλος, με ένα καταπληκτικό κλίμα της εποχής εκείνης. Με μουσικές από την έκρηξη της ελληνικής σκηνής τότε με τις “Τρύπες”, ακολούθησαν τα “Ξύλινα Σπαθιά”, οι Στέρεο Νόβα, σχήματα που είχαν και ένα ενδιαφέρον καλλιτεχνικό οι δίσκοι τους έξω από την ένταση της διασκέδασης. Επίσης το “Στο Βράχο” είναι γραμμένο στην Απτέρα στο κάστρο. Τα Χανιά είναι από τις αγαπημένες μου πόλεις. Αισθάνομαι τυχερός που βρίσκομαι σε ένα τέτοιο περιβάλλον χωρίς να χρειαστεί να αλλάξω χώρα. Read more: http://www.haniotika-nea.gr/to-atlantis-gia-to-palio-limani-to-sto-vracho-gia-tin-aptera/#ixzz43WmfV2Ki Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook