Φεύγει... για Εννιά Χωριά, Βουτά, Σέλινο! Δημοσιεύθηκε στις: 16-01-2013 10:01:16

Το λεωφορείο για Εννιά Χωριά, Βουτά, Σέλινο, παροπλισμένο χρόνια τώρα, αντιστέκεται στη σκουριά και στα στοιχεία της Φύσης, αν και τα σημάδια του χρόνου έχουν αρχίσει τα τελευταία δύο χρόνια να διαγράφονται έντονα στο καλλίγραμμο κορμί του. Κανένα σύγχρονο αυτοκίνητο δεν θα μπορούσε να διατηρηθεί τόσα χρόνια, έστω και σε αυτήν την κατάσταση όπως αυτό το λεωφορείο. Τι είναι όμως αυτό που το κάνει να 'κρατιέται' ακόμα όρθιο; Μα φυσικά οι αναμνήσεις, τα όνειρα, οι φωνές, οι αγωνίες των χιλιάδων επιβατών που έχουν ταξιδέψει με αυτό από τα χωριά τους για να πάνε στη... χώρα, δηλαδή τα Χανιά ή για να επιστρέψουν σε αυτά. Γιατί, αν νομίζετε ότι τέτοιου είδους αντικείμενα δεν έχουν 'ψυχή', κάνετε λάθος! Γι’ αυτό αντέχει ακόμα, αλλά για... πόσο; Κομμάτι της ιστορίας του τόπου μας, που βοήθησε στην ανάπτυξη της ενδοχώρας από ντόπιους και ξένους τουρίστες, που ταξίδεψαν με το λεωφορείο αυτό για να γνωρίσουν τις ομορφιές της κρητικής υπαίθρου. Σημ.: To λεωφορείο θα πρέπει να επανέλθει σε περίοπτη θέση μέσα στον χώρο του ΚΤΕΛ Χανίων. Η αναπαλαίωσή του σίγουρα θα στοιχίσει, αλλά πιστέψτε μας αξίζει τον κόπο. Το 'παφ - παφ' της εξάτμισης σίγουρα δεν θα αφήσει κανέναν ασυγκίνητο... Μ.ΜΑΡΚ. Ακόμα και μία ώρα μετά το κτύπημα του κουδουνιού δεν χάναμε την ευκαιρία, γυμνασιόπαιδα τότε, να 'αράξουμε' σε μία γωνιά της κεντρικής πλατείας του Καστελιού στην Κίσαμο. Τα μάτια μας πάνω στον 'Βουτά', το παμπάλαιο λεωφορείο, με την ιδιαίτερη 'μουσούδα'. Αποχαιρετούσαμε τους συμμαθητές μας που έμπαιναν στο 'αρχαίο' όχημα, τους παρηγορούσαμε για τη ζοχάδα τους καθώς ήξεραν ότι θα χρειάζονταν πάνω από μιάμιση ώρα να φτάσει το παλιό λεωφορείο στα Εννιά Χωριά και μετά να φύγει για τον Βουτά στο Σέλινο. Το 'παφ - παφ' της εξάτμισης, το αργό ξεκίνημα και το βγαλμένο από βουβή ταινία σκηνικό μάς αποζημίωναν για την υπομονή μας... Τα λεωφορεία αυτά ένωσαν την ύπαιθρο με τις πόλεις, ήταν ο σύνδεσμος του αγρότη με τον κάτοικο της πόλης, το πιο γρήγορο 'μεταφορικό' μέσο της εποχής. Κάθε ένα από αυτά και μια ιστορία. Γι’ αυτό κάθε φορά που τα συναντάς, παραπεταμένα πλέον σε διάφορα σημεία των πόλεων είτε σε μάντρες είτε σε χωράφια δεν μπορεί να μην νιώσεις ένα μικρό σφίξιμο στο στομάχι, μία απογοήτευση. Γ.ΚΩν.