Χανιώτες του εξωτερικού: Γιάννης Ξηρουχάκης – Στέλεχος της Eurostat
Τάξη στους αριθμούς, τα ποσοστά, τους δείκτες της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας (Eurostat)… βάζει ο Χανιώτης μηχανικός Γιάννης Ξηρουχάκης. Υπεύθυνος για μία ομάδα που μελετά πώς οι διεθνείς όμιλοι και οι παγκόσμιες δραστηριότητές τους επηρεάζουν τις οικονομίες και τα στατιστικά των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης ο Γιάννης είναι μόνιμος κάτοικος Λουξεμβούργου από το 2013.
Διδάκτωρ σε θέματα τεχνητής νοημοσύνης από τη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου (ΕΜΠ), στο οποίο εισήλθε πρώτος στις πανελλήνιες του 1992, προερχόμενος από το 3ο Γενικό Λύκειο Χανίων, μιλάει με νοσταλγία για τα σχολικά χρόνια στα Χανιά, αλλά και το πέρασμα από το δημοτικό σχολείο στην Κίσαμο, γενέτειρα του πατέρα του.
Κατά τη διάρκεια του διδακτορικού του συνεργάστηκε στενά και με το Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Συστημάτων Επικοινωνιών και Υπολογιστών (ΕΠΙΣΕΥ) στην Αθήνα, σε διάφορα εθνικά και ευρωπαϊκά έργα έρευνας και ανάπτυξης (R&D), ενώ έκανε μεγάλο αριθμό επιστημονικών δημοσιεύσεων σε συνέδρια και περιοδικά σε Ευρώπη και Αμερική.
Μετά τη δεκαεξάμηνη υπηρεσία στο Διδυμότειχο και στα συστήματα πληροφοριών του ελληνικού στρατού, εργάστηκε στην Αθήνα σε θέσεις ευθύνης σε ελληνικές και ξένες εταιρείες, όπως η IBM. Την περίοδο 2006-2007 διηύθυνε σημαντικά ευρωπαϊκά προ-ενταξιακά έργα για τις κυβερνήσεις της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας κι εν συνεχεία ανέλαβε διευθυντικές θέσεις σε επιχειρηματικούς ομίλους ελληνικών συμφερόντων στα Βαλκάνια, όπως ο όμιλος Info Quest.
Ζώντας 7 χρόνια στο Λουξεμβούργο δεν θα μπορούσαμε να μην τον ρωτήσουμε για την καθημερινότητα στη μικρή σε μέγεθος αλλά μεγάλη σε σημασία χώρα. «Σε γενικές γραμμές, οι άνθρωποι εδώ δουλεύουν αρκετές ώρες, έχουν πειθαρχημένο ωράριο και αποφεύγουν τις εξόδους τις καθημερινές. Η διασκέδαση είναι μάλλον δαπανηρή και σίγουρα μέτριας ποιότητας σε σχέση με την Ελλάδα, ενώ ο καιρός κατά κανόνα βροχερός. Οι εργαζόμενοι επιστρέφουν στο σπίτι μετά τις 6-7 το απόγευμα, όταν τα παιδιά επιστρέφουν από τις σχολικές ή αθλητικές δραστηριότητες. Ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού αθλείται συστηματικά και είναι σύνηθες άνθρωποι να κάνουν ποδήλατο ή τζόκινγκ στο κέντρο της πόλης. Η ποιότητα ζωής ενισχύεται σημαντικά από τα… απλά πράγματα. Κανόνας είναι η ευγένεια και η καλή εξυπηρέτηση στον δημόσιο τομέα, ευγενείς και ήπιοι όμως είναι και οι περισσότεροι άνθρωποι σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας. Η καθαριότητα της πόλης είναι συνεχής μέριμνα τόσο των υπηρεσιών, όσο και των κατοίκων. Συνεχής συντήρηση και ανανέωση γίνεται στους χώρους πρασίνου, στις παιδικές χαρές, στα σχολεία, στις αθλητικές εγκαταστάσεις, στους δρόμους και στα σήματα οδικής ασφάλειας» απαντάει.
Διδάκτωρ σε θέματα τεχνητής νοημοσύνης από τη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου (ΕΜΠ), στο οποίο εισήλθε πρώτος στις πανελλήνιες του 1992, προερχόμενος από το 3ο Γενικό Λύκειο Χανίων, μιλάει με νοσταλγία για τα σχολικά χρόνια στα Χανιά, αλλά και το πέρασμα από το δημοτικό σχολείο στην Κίσαμο, γενέτειρα του πατέρα του.
Κατά τη διάρκεια του διδακτορικού του συνεργάστηκε στενά και με το Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Συστημάτων Επικοινωνιών και Υπολογιστών (ΕΠΙΣΕΥ) στην Αθήνα, σε διάφορα εθνικά και ευρωπαϊκά έργα έρευνας και ανάπτυξης (R&D), ενώ έκανε μεγάλο αριθμό επιστημονικών δημοσιεύσεων σε συνέδρια και περιοδικά σε Ευρώπη και Αμερική.
Μετά τη δεκαεξάμηνη υπηρεσία στο Διδυμότειχο και στα συστήματα πληροφοριών του ελληνικού στρατού, εργάστηκε στην Αθήνα σε θέσεις ευθύνης σε ελληνικές και ξένες εταιρείες, όπως η IBM. Την περίοδο 2006-2007 διηύθυνε σημαντικά ευρωπαϊκά προ-ενταξιακά έργα για τις κυβερνήσεις της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας κι εν συνεχεία ανέλαβε διευθυντικές θέσεις σε επιχειρηματικούς ομίλους ελληνικών συμφερόντων στα Βαλκάνια, όπως ο όμιλος Info Quest.
Ζώντας 7 χρόνια στο Λουξεμβούργο δεν θα μπορούσαμε να μην τον ρωτήσουμε για την καθημερινότητα στη μικρή σε μέγεθος αλλά μεγάλη σε σημασία χώρα. «Σε γενικές γραμμές, οι άνθρωποι εδώ δουλεύουν αρκετές ώρες, έχουν πειθαρχημένο ωράριο και αποφεύγουν τις εξόδους τις καθημερινές. Η διασκέδαση είναι μάλλον δαπανηρή και σίγουρα μέτριας ποιότητας σε σχέση με την Ελλάδα, ενώ ο καιρός κατά κανόνα βροχερός. Οι εργαζόμενοι επιστρέφουν στο σπίτι μετά τις 6-7 το απόγευμα, όταν τα παιδιά επιστρέφουν από τις σχολικές ή αθλητικές δραστηριότητες. Ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού αθλείται συστηματικά και είναι σύνηθες άνθρωποι να κάνουν ποδήλατο ή τζόκινγκ στο κέντρο της πόλης. Η ποιότητα ζωής ενισχύεται σημαντικά από τα… απλά πράγματα. Κανόνας είναι η ευγένεια και η καλή εξυπηρέτηση στον δημόσιο τομέα, ευγενείς και ήπιοι όμως είναι και οι περισσότεροι άνθρωποι σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας. Η καθαριότητα της πόλης είναι συνεχής μέριμνα τόσο των υπηρεσιών, όσο και των κατοίκων. Συνεχής συντήρηση και ανανέωση γίνεται στους χώρους πρασίνου, στις παιδικές χαρές, στα σχολεία, στις αθλητικές εγκαταστάσεις, στους δρόμους και στα σήματα οδικής ασφάλειας» απαντάει.
ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ
Όσο για συγκρίσεις σε θέματα οργάνωσης και εργασίας σε σχέση με την Ελλάδα υπογραμμίζει πως «σίγουρα δεν υπάρχουν ιδανικές καταστάσεις και είναι λάθος το να ισχυριστεί κανείς ότι όλα στη δυτική Ευρώπη είναι θετικά, ενώ στην Ελλάδα ή στα Βαλκάνια αρνητικά. Θα έπρεπε να εξετάζουμε με νηφαλιότητα τι κάνουν καλύτερα οι άλλοι (οι Λουξεμβούργιοι εν προκειμένω) και απλώς να το αντιγράφουμε και να το προσαρμόζουμε στα μέτρα μας. Αυτό είναι αμέσως-αμέσως κάτι που οι Λουξεμβούργιοι ξέρουν πολύ καλά. Ενώ κάνουν τεράστια προσπάθεια να διατηρήσουν την ταυτότητά τους ανάμεσα σε 3 πολύ ισχυρότερους γείτονες και παρουσία δυσανάλογα μεγάλου αριθμού ξένων κατοίκων και εργαζομένων, δεν διστάζουν να αντιγράψουν αυτό που οι άλλοι κάνουν καλύτερα.Παρακολουθούν συστηματικά τις καλές πρακτικές σε διάφορους τομείς (όπως η εκπαίδευση, η ρυμοτομία, οι συγκοινωνίες, κ.α.) των Γάλλων, των Γερμανών, των Βέλγων κα. και καθιερώνουν συμφέρουσες συνεργασίες. Ο δημόσιος τομέας είναι ένα από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα του Λουξεμβούργου. Στις δημόσιες υπηρεσίες οι διαδικασίες είναι ξεκάθαρες και οι κανόνες τηρούνται απαρέγκλιτα. Είναι σαφές ότι οι διαδικασίες σχεδιάζονται αναλυτικά εκ των προτέρων από ανθρώπους καταρτισμένους. Το αποτέλεσμα είναι ότι στο 95% των περιπτώσεων ο υπάλληλος ξέρει ακριβώς αυτό που θες και το εκτελεί πάραυτα. Στον αντίποδα, στο 2% των περιπτώσεων η περίπτωση εύρεσης δημιουργικής λύσης είναι μάλλον αδύνατη. Η περίπτωση εξαίρεσης ή ειδικής μεταχείρισης είναι εντελώς απίθανη. Στον εργασιακό τομέα, δεν μπορώ καθόλου να πω ότι οι συνεργάτες είναι πιο καταρτισμένοι ή πιο ικανοί σε σύγκριση με την Ελλάδα. Ενδιαφέροντα στοιχεία είναι η πειθαρχία αλλά και η ποιότητα του διαλόγου: ενώ είναι πάντα σαφές ότι ο διευθυντής είναι αυτός που θα πάρει τελικά την απόφαση, με την οποία όλοι είναι υποχρεωμένοι να συμμορφωθούν, ενθαρρύνεται ο αναλυτικός και εκτεταμένος διάλογος με τους εργαζόμενους, ώστε να προκύψουν περισσότερα στοιχεία, ιδέες, εναλλακτικές. »
Καλούμε τον συνομιλητή μας να ξεχωρίσει τις κορυφαίες στιγμές της επαγγελματικής του πορείας. Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει «υπήρξαν στιγμές ικανοποίησης, κυρίως για κρίσιμους στόχους που πετύχαμε ως ομάδες σε αντίξοες συνθήκες. Παραδείγματος χάρη, οι δημοσιεύσεις που κάναμε σε αμερικανικά επιστημονικά περιοδικά μεγάλου κύρους στο διδακτορικό μου, τα κρίσιμα έργα που ολοκληρώσαμε επιτυχώς αργότερα στον ιδιωτικό τομέα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό για κυβερνήσεις και μεγάλους οργανισμούς, οι καινοτομίες που έχουμε εισάγει στην Eurostat και οι δύσκολες διαπραγματεύσεις που έχουμε φέρει εις πέρας με τις χώρες-μέλη.»
Όσο για συγκρίσεις σε θέματα οργάνωσης και εργασίας σε σχέση με την Ελλάδα υπογραμμίζει πως «σίγουρα δεν υπάρχουν ιδανικές καταστάσεις και είναι λάθος το να ισχυριστεί κανείς ότι όλα στη δυτική Ευρώπη είναι θετικά, ενώ στην Ελλάδα ή στα Βαλκάνια αρνητικά. Θα έπρεπε να εξετάζουμε με νηφαλιότητα τι κάνουν καλύτερα οι άλλοι (οι Λουξεμβούργιοι εν προκειμένω) και απλώς να το αντιγράφουμε και να το προσαρμόζουμε στα μέτρα μας. Αυτό είναι αμέσως-αμέσως κάτι που οι Λουξεμβούργιοι ξέρουν πολύ καλά. Ενώ κάνουν τεράστια προσπάθεια να διατηρήσουν την ταυτότητά τους ανάμεσα σε 3 πολύ ισχυρότερους γείτονες και παρουσία δυσανάλογα μεγάλου αριθμού ξένων κατοίκων και εργαζομένων, δεν διστάζουν να αντιγράψουν αυτό που οι άλλοι κάνουν καλύτερα.Παρακολουθούν συστηματικά τις καλές πρακτικές σε διάφορους τομείς (όπως η εκπαίδευση, η ρυμοτομία, οι συγκοινωνίες, κ.α.) των Γάλλων, των Γερμανών, των Βέλγων κα. και καθιερώνουν συμφέρουσες συνεργασίες. Ο δημόσιος τομέας είναι ένα από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα του Λουξεμβούργου. Στις δημόσιες υπηρεσίες οι διαδικασίες είναι ξεκάθαρες και οι κανόνες τηρούνται απαρέγκλιτα. Είναι σαφές ότι οι διαδικασίες σχεδιάζονται αναλυτικά εκ των προτέρων από ανθρώπους καταρτισμένους. Το αποτέλεσμα είναι ότι στο 95% των περιπτώσεων ο υπάλληλος ξέρει ακριβώς αυτό που θες και το εκτελεί πάραυτα. Στον αντίποδα, στο 2% των περιπτώσεων η περίπτωση εύρεσης δημιουργικής λύσης είναι μάλλον αδύνατη. Η περίπτωση εξαίρεσης ή ειδικής μεταχείρισης είναι εντελώς απίθανη. Στον εργασιακό τομέα, δεν μπορώ καθόλου να πω ότι οι συνεργάτες είναι πιο καταρτισμένοι ή πιο ικανοί σε σύγκριση με την Ελλάδα. Ενδιαφέροντα στοιχεία είναι η πειθαρχία αλλά και η ποιότητα του διαλόγου: ενώ είναι πάντα σαφές ότι ο διευθυντής είναι αυτός που θα πάρει τελικά την απόφαση, με την οποία όλοι είναι υποχρεωμένοι να συμμορφωθούν, ενθαρρύνεται ο αναλυτικός και εκτεταμένος διάλογος με τους εργαζόμενους, ώστε να προκύψουν περισσότερα στοιχεία, ιδέες, εναλλακτικές. »
Καλούμε τον συνομιλητή μας να ξεχωρίσει τις κορυφαίες στιγμές της επαγγελματικής του πορείας. Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει «υπήρξαν στιγμές ικανοποίησης, κυρίως για κρίσιμους στόχους που πετύχαμε ως ομάδες σε αντίξοες συνθήκες. Παραδείγματος χάρη, οι δημοσιεύσεις που κάναμε σε αμερικανικά επιστημονικά περιοδικά μεγάλου κύρους στο διδακτορικό μου, τα κρίσιμα έργα που ολοκληρώσαμε επιτυχώς αργότερα στον ιδιωτικό τομέα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό για κυβερνήσεις και μεγάλους οργανισμούς, οι καινοτομίες που έχουμε εισάγει στην Eurostat και οι δύσκολες διαπραγματεύσεις που έχουμε φέρει εις πέρας με τις χώρες-μέλη.»
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ;
Παρά την επιτυχημένη πορεία στο εξωτερικό ο νόστος για το γενέθλιο τόπο παραμένει ισχυρός. «Από την Ελλάδα μου λείπουν περισσότερο τα … Χανιά και οι γονείς μου και οι φίλοι μου που ζουν εκεί. Μου λείπουν βέβαια και οι φίλοι και συμφοιτητές στην Αθήνα, πολλοί από τους οποίους «ξενιτεύτηκαν» και λόγω της οικονομικής κρίσης. Ένα χαρακτηριστικό της γενιάς μας είναι ότι λόγω της μετανάστευσης δυσκολευόμαστε να συναντήσουμε τους δικούς μας ανθρώπους στον … πραγματικό κόσμο. Μπορεί να περάσουν μήνες ή χρόνια να δω τον αδερφό μου που μένει στη Σουηδία, αν οι διακοπές μας δεν συμπέσουν. Ας μην μιλήσω για τους φίλους στην Αμερική ή στην Αυστραλία. Είμαι πολύ ευχαριστημένος που καταφέρνω (ως τώρα τουλάχιστον) να τηρώ τις 3 εβδομάδες διακοπές με τα παιδιά κάθε Ιούλιο στα Χανιά. Η επιστροφή στην Ελλάδα είναι δύσκολη επί του παρόντος. Δεδομένου ότι από μικρός ήμουν θιασώτης της Ε.Ε. να δουλέψω για την Ευρώπη ήταν για μένα μία σημαντική επιλογή ζωής. Ως υπάλληλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έχω ευκαιρία να μετακινηθώ κυρίως μεταξύ Λουξεμβούργου και Βρυξελλών. Ένα άλλο μεγάλο μου πάθος είναι η τεχνητή νοημοσύνη, όπου οι έρευνες που κάναμε πριν 20 χρόνια γίνονται σήμερα μέρος της καθημερινότητάς μας. Η τεχνητή νοημοσύνη θα είναι μία από τις μεγάλες προτεραιότητες της Ευρώπης τα επόμενα χρόνια. Δεν βλέπω λοιπόν γιατί να μην πιέσουμε να ανοίξει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο μέλλον ένα κέντρο ερευνών τεχνητής νοημοσύνης στα Χανιά!».
Ο Γιάννης Ξηρουχάκης συνεχίζει να προεδρεύει σε τακτική βάση σε διεθνείς ομάδες εργασίας και σε θεματικές συναντήσεις διεθνών επιστημονικών συνεδρίων στις Βρυξέλλες, στο Λουξεμβούργο και αλλού, να συνεργάζεται σε καθημερινή βάση με ειδικούς και διευθυντές από 32 χώρες, ενώ πέραν της τεχνικής κατάρτισης και της γνώσης των ευρωπαϊκών θεμάτων μιλάει άπταιστα Αγγλικά, Γαλλικά, Βουλγαρικά, αλλά και Γερμανικά και… Λουξεμβουργιανά.
Μέσα από τη στήλη “Χανιώτες του εξωτερικού” τα “Χ.ν.” παρουσιάζουν ιστορίες συμπολιτών μας που έφυγαν από τα Χανιά και διακρίνονται σε διάφορους τομείς στο εξωτερικό.
Παρά την επιτυχημένη πορεία στο εξωτερικό ο νόστος για το γενέθλιο τόπο παραμένει ισχυρός. «Από την Ελλάδα μου λείπουν περισσότερο τα … Χανιά και οι γονείς μου και οι φίλοι μου που ζουν εκεί. Μου λείπουν βέβαια και οι φίλοι και συμφοιτητές στην Αθήνα, πολλοί από τους οποίους «ξενιτεύτηκαν» και λόγω της οικονομικής κρίσης. Ένα χαρακτηριστικό της γενιάς μας είναι ότι λόγω της μετανάστευσης δυσκολευόμαστε να συναντήσουμε τους δικούς μας ανθρώπους στον … πραγματικό κόσμο. Μπορεί να περάσουν μήνες ή χρόνια να δω τον αδερφό μου που μένει στη Σουηδία, αν οι διακοπές μας δεν συμπέσουν. Ας μην μιλήσω για τους φίλους στην Αμερική ή στην Αυστραλία. Είμαι πολύ ευχαριστημένος που καταφέρνω (ως τώρα τουλάχιστον) να τηρώ τις 3 εβδομάδες διακοπές με τα παιδιά κάθε Ιούλιο στα Χανιά. Η επιστροφή στην Ελλάδα είναι δύσκολη επί του παρόντος. Δεδομένου ότι από μικρός ήμουν θιασώτης της Ε.Ε. να δουλέψω για την Ευρώπη ήταν για μένα μία σημαντική επιλογή ζωής. Ως υπάλληλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έχω ευκαιρία να μετακινηθώ κυρίως μεταξύ Λουξεμβούργου και Βρυξελλών. Ένα άλλο μεγάλο μου πάθος είναι η τεχνητή νοημοσύνη, όπου οι έρευνες που κάναμε πριν 20 χρόνια γίνονται σήμερα μέρος της καθημερινότητάς μας. Η τεχνητή νοημοσύνη θα είναι μία από τις μεγάλες προτεραιότητες της Ευρώπης τα επόμενα χρόνια. Δεν βλέπω λοιπόν γιατί να μην πιέσουμε να ανοίξει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο μέλλον ένα κέντρο ερευνών τεχνητής νοημοσύνης στα Χανιά!».
Ο Γιάννης Ξηρουχάκης συνεχίζει να προεδρεύει σε τακτική βάση σε διεθνείς ομάδες εργασίας και σε θεματικές συναντήσεις διεθνών επιστημονικών συνεδρίων στις Βρυξέλλες, στο Λουξεμβούργο και αλλού, να συνεργάζεται σε καθημερινή βάση με ειδικούς και διευθυντές από 32 χώρες, ενώ πέραν της τεχνικής κατάρτισης και της γνώσης των ευρωπαϊκών θεμάτων μιλάει άπταιστα Αγγλικά, Γαλλικά, Βουλγαρικά, αλλά και Γερμανικά και… Λουξεμβουργιανά.
Μέσα από τη στήλη “Χανιώτες του εξωτερικού” τα “Χ.ν.” παρουσιάζουν ιστορίες συμπολιτών μας που έφυγαν από τα Χανιά και διακρίνονται σε διάφορους τομείς στο εξωτερικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου