ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ Ένα Εργαστήρι από το μέλλον! Γράφει: Ελένη Φουντουλάκη -Γιώργος Κώνστας - 11 Ιανουαρίου 2014 9:30 πμ - Σχολιάστε OLOIMAZIE να Εργαστήρι από το μέλλον με επίκεντρο την καινοτομία και την προσφορά στον άνθρωπο. Μοναδικές εφαρμογές πάνω στην ιατρική επιστήμη που υλοποιούνται από τους φοιτητές, τους καθηγητές το δυναμικό του Εργαστηρίου Διανεμημένων Πληροφοριακών Συστημάτων – Συστημάτων Πολυμέσων (Music) του Πολυτεχνείου Κρήτης. Ενα μέρος της πραγματικά εξαιρετικής και πολύ ενδιαφέρουσας δουλειάς αυτής, έχουμε την ευκαιρία να παρουσιάσουμε μέσα από τις σημερινές “διαδρομές”. Οπως επισημαίνει η αναπληρώτρια καθηγήτρια και υπεύθυνη καθηγήτρια για τις συγκεκριμένες ερευνητικές εργασίες του Εργαστηρίου Διανεμημένων Πληροφοριακών Συστημάτων – Συστημάτων Πολυμέσων κα Κατερίνα Μανιά, ένα μέρος του Εργαστηρίου ασχολείται με τρισδιάστατα υπολογιστικά γραφικά και εφαρμογές εικονικής πραγματικότητας όπως ψηφιακές βιβλιοθήκες, συστήματα πολυμέσων, τρισδιάτατα γραφικά για εξομοίωση τσουνάμι, για αρχιτεκτονικές εφαρμογές, για αρχιτεκτονική οπτικοποίηση, διαδραστικά παραμύθια και παιχνίδια, μέχρι ψηφιακό “Καραγκιόζη”. Πέρα από αυτές, οι φοιτητές εργάζονται πάνω σε σημαντικά project σε συνεργασία και με μεγάλα πανεπιστήμια του εξωτερικού πάνω στις ιατρικές επιστήμες. Για αυτά τα project μας μιλούν η κα Μανιά, ο διδακτορικός φοιτητής Γιάννης Κουλιέρης και οι φοιτήτριες Βαγγελιώ Μαυρομιχελάκη και Κατερίνα Μαλισόβα. TABLETAYTISMOSΠαιγνίδι για Tablet για παιδιά με αυτισμό Ενα on-line tablet παιγνίδι για παιδιά με το σύνδρομο Asperger έχει δημιουργήσει η Κατερίνα Μαλισόβα. Για να το καταφέρει αυτό συνεργάστηκε με ειδικούς επιστήμονες και παιδαγωγούς του Πανεπιστημίου Κρήτης. Το σύνδρομο εμφανίζεται συνήθως στα 5 χρόνια και έχει ως αποτέλεσμα το παιδί να έχει επικοινωνιακά, κοινωνικά προβλήματα, ζητήματα με την συναισθηματική του νοημοσύνη (πώς αντιλαμβάνεται τα συναισθήματα των άλλων και πώς εκφράζει τα δικά του). MALISOBA«Επέλεξα να εργαστώ στη συγκεκριμένη πάθηση γιατί τα παιδιά με αυτό το σύνδρομο έχουν πολύ μεγάλη επαφή με την τεχνολογία όπως έχουν δείξει έρευνες και θεωρήσαμε ότι ειδικά αυτά τα παιδιά επειδή τους είναι οικείο να χρησιμοποιούν touch screen θα τους είναι εύκολο ένα τέτοιο παιγνίδι» μας λέει η φοιτήτρια. Το παιγνίδι παίζεται από δύο παιδιά μαζί ώστε να βρίσκονται στον ίδιο χώρο και να συνεργάζονται. Το ένα έχει το σύνδρομο το άλλο όχι, ο γονιός έχει τη δυνατότητα να διαμορφώνει το παιγνίδι ανάλογα με τα ενδιαφέροντα του παιδιού. «Για να έχει αποτέλεσμα η εφαρμογή είναι σημαντική και καθοριστική η συμβολή των ειδικών επιστημόνων. Το παιγνίδι αξιολογείται από ειδικούς παιδαγωγούς εδώ στα Χανιά που ελέγχουν κατά πόσο το περιεχόμενο είναι ασφαλές και κατάλληλο για τα παιδιά, ενώ καθοριστική είναι η συμβολή του κ. Ηλία Κουρκούτα καθηγητή ψυχοπαθολογίας και ειδικής εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο Κρήτης στο Ρέθυμνο. Η σχεδίαση και η επιστημονική τεκμηρίωση μας πήρε ένα χρόνο» υπογραμμίζει η Κατερίνα. Στόχος της προσπάθειας δεν είναι απλά να δημιουργήσουν άλλο ένα παιγνίδι για τα παιδιά. Αλλά η δημιουργία τους αυτή να συμβάλει καθοριστικά στη βελτίωση της συνεργατικότητάς τους, στην εκμάθηση της αναμονής της σειράς (συνήθως τα παιδιά με Asperger δεν μπορούν να περιμένουν στη σειρά τους), ανάπτυξη της συναισθηματικής τους νοημοσύνης, την ενίσχυση παρατηρητικότητας και δημιουργικότητάς τους, την εκμάθηση των κοινωνικά αποδεκτών συμπεριφορών μέσα στην τάξη κ.ά.. «Το πολύ σημαντικό είναι ότι στο παιγνίδι αυτό συνεργάζεται ένα παιδί με Asperger και ένα παιδί που δεν έχει το σύνδρομο. Μέσα από τη συνεργατικότητα το πρώτο μαθαίνει κάποιες κοινωνικές συμπεριφορές που δεν τις έχει λόγω του συνδρόμου. Αυτό αφορά πάντα παιδιά ηλικίας από 5 έως και 10 ετών και είναι παιδιά ενταγμένα μέσα στο δημόσιο σχολείο» συμπληρώνει η καθηγήτρια κα Μανιά, τονίζοντας ιδιαίτερα την επιστημονική επάρκεια του όλου παιγνιδιού το οποίο σύντομα θα δοκιμαστεί από παιδιά και θα γίνουν επιπλέον διορθώσεις στην εφαρμογή. MAYROMIXELAKH1Ηλεκτρονικό παιγνίδι για τον κοινωνικό αποκλεισμό! Σε ένα εξαιρετικό project εργάζεται η φοιτήτρια Βαγγελιώ Μαυρομιχελάκη στο πλαίσιο του Master της κατασκευάζονται ένα παιγνίδι το cyberball. «Το παιχνίδι αποτελείται από 3-4 παίκτες που ανταλάσσουν μεταξύ τους μια μπάλα και χρησιμοποιείται απο νευροεπιστήμονες και ψυχιάτρους που θέλουν να μελετήσουν το φαινόμενο του κοινωνικού αποκλεισμού, των διακρίσεων και της προκατάληψης. Πρόκειται για μια διαδικτυακή εφαρμογή με κινούμενα σχέδια, με υψηλού επιπέδου τρισδιάτατα γραφικά ενώ παρέχεται η δυνατότητα επιλογής επιπέδου ανθρωπομορφισμού. Σκοπός των νευροεπιστημόνων είναι να δουν εάν ο πόνος που νοιώθει κάποιος όταν αποκλείεται από ένα παιχνίδι, είναι ίδιος με τον πόνο που νοιώθει όταν παρακολουθεί έναν άλλον άνθρωπο να αποκλείεται από το παιχνίδι, και αν υπάρχουν διαφορές όταν παρακολουθεί φίλους ή ξένους προς αυτόν» μας λέει η Βαγγελιώ. Σύμφωνα με την ίδια, η πρώτη φάση του συστήματος έχει ήδη υλοποιηθεί ενώ το επόμενο βήμα έχει να κάνει με την ανάπτυξη των επιπέδων του. Από την πλευρά της η καθηγήτρια του Πολυτεχνείου κα Μανιά επεσήμανε πως απώτερος στόχος της συγκεκριμένης εφαρμογής είναι να μελετηθεί «γιατί αποκλείουμε ανθρώπους από κοινωνικές ομάδες, γιατί έχουμε ρατσιστικές αντιλήψεις, πώς παίρνουμε αποφάσεις ενώ έχουμε κάποια ηθικά διλήμματα. Να μελετηθεί δηλαδή πώς ο άνθρωπος θα μπορέσει να βελτιωθεί μέσα από τέτοιες καταστάσεις και ποια κέντρα του εγκεφάλου μετέχουν σε αυτές τις διεργασίες». IATRIKOEικονική πραγματικότητα σε… μαγνητικό τομογράφο Οι φοιτητές ανέπτυξαν ένα project του παλιότερου φοιτητή του Πολυτεχνείου Κρήτης Γιάννη Χριστοδούλου για το οποίο υπάρχει συνεργασία με την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Σάσεξ (Τμήμα Ψυχιατρικής υλοποιώντας διαδραστικά νευρο-επιστημονικά πρωτόκολλα για πειράματα σε μαγνητικό τομογράφο. O φοιτητής Γιώργος Κουλιέρης που εκπονεί το διδακτορικό του μας μιλάει για αυτήν την εξειδικευμένη εφαρμογή (headmountain display) που αναπτύσσεται μόλις σε 2-3 Πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο. Οπως μας εξήγησε ο φοιτητής πρόκειται για εφαρμογή που έχει δυνατότητα στερεοσκοπικής οπτικοποίησης αλλά και ακολουθίας της κόρης του ματιού. Το σύστημα δηλαδή μπορεί να καταγράψει την προσοχή του ανθρώπου ενώ ουσιαστικά είναι “εμβυθισμένος” σε ένα συνθετικό χώρο, σε έναν χώρο εικονικής πραγματικότητας. Οι γιατροί αξιοποιώντας το σύστημα του μαγνητικού τομογράφου παρακολοθούν και τα δύο μάτια του εξεταζόμενου και την αντίδρασή τους στην εικονική πραγματικότητα που έχει δημιουργηθεί. Οπως μας εξήγησε ο ίδιος, εκτός του ότι η εφαρμογή παρέχει τη δυνατότητα να “βλέπει” κάποιος στερεοσκοπικά, επίσης παρέχει την δυνατότητα ενώ βλέπει αυτόν τον συνθετικό κόσμο, να ακολουθεί την κόρη του ματιού και να καταγράφει πού κοιτάζει το άτομο μέσα από διαδραστικά φωτορεαλιστικά περιβάλλοντα. Ετσι, το άτομο πλοηγείται ελεύθερα μέσα σε χώρους εικονικής πραγματικότητας με διαδραστικότητα, έχοντας τη δυνατότητα να απαντήσει πολλές ερωτήσεις και μάλιστα να αλλάξει πολλά στοιχεία σε αυτούς τους χώρους, νιώθωντας ότι βρίσκεται σε ένα διαφορετικό περιβάλλον. Μέχρι σήμερα τα πειράματα γίνονταν με απλές φωτογραφίες ή βίντεο. ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΑΠΟΠΡΩΣΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ Επίσης πάνω στην ίδια εφαρμογή εκπονεί το Master της η φοιτήτρια Βαγγελιώ Μαυρομιχελάκη. Το project είναι βασισμένο σε αρχικό project του φοιτητή Γιάννη Χριστοδούλου (για το Master του) που ήδη έχει ολοκληρωθεί από το ίδιο τμήμα και έχει να κάνει με το Σύνδρομο της αποπροσωποποίησης, κατά το οποίο ο ασθενής αισθάνεται ότι είναι αποκομμένος από το σώμα του και βλέπει τη ζωή του σαν ταινία και έχει μια διαταραγμένη αίσθηση της πραγματικότητας. Πρόκειται για σύνδρομο που συναντάται σε πολύ σοβαρές ψυχιατρικές διαταραχές όπως η έντονη κατάθλιψη, διπολική διαταραχή ή σχιζοφρένεια, μορφές επιληψίας κ.ά.. Η Βαγγελιώ μας επισημαίνει πως σύμφωνα με Άγγλους ψυχιάτρους, ο ψυχικός και συναισθηματικός κόσμος των ασθενών αλλάζει ανάλογα με τον φωτισμό, π.χ. πολλά συμπτώματα των παραπάνω διαταραχών γίνονται πιο έντονα όταν είναι πιο τεχνητός ο φωτισμός σε σχέση με τον φυσικό ή κάτω από ορισμένες συνθήκες φωτισμού. Το αρχικό project το οποίο ανέπτυξε το Εργαστήριο -χρειάστηκε 2,5 χρόνια για να υλοποιηθεί- είχε να κάνει με την υλοποίηση ενός νευροεπιστημονικού πρωτοκόλλου εξήντα λεπτών που δίνει τη δυνατότητα στους ασθενείς να μπουν μέσα σε ένα εικονικό χώρο, σχεδιασμένο με τεχνητούς φωτισμούς, πρωί – μεσημέρι – απόγευμα και βράδυ. Εκεί θα ερευνηθούν οι αντιδράσεις τους και μέσα από πολλαπλές ερωτήσεις, οι ψυχίατροι θα διαπιστώνουν αν κάποια κέντρα του εγκεφάλου που σχετίζονται με αυτήν την αίσθηση της πραγματικότητας, ενεργοποιούνται κάτω από συγκεκριμένους φωτισμούς. Ήδη πάνω στο αρχικό project έχουν γίνει τα πρώτα πειράματα με 25 άτομα από τον υγιή πληθυσμό και τα αποτελέσματα έχουν δημοσιευτεί σε ένα short paper ενώ ετοιμάζεται το επόμενο paper που θα δημοσιευτεί σε επιστημονικό περιοδικό. Read more: http://www.haniotika-nea.gr/ena-ergastiri-apo-mellon/#ixzz2qCReTmN6 Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook