ΗΛΘΑΝ ΓΙΑ ΔΙΑΚΟΠΕΣ, ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΑΝ ΚΑΙ ΕΜΕΙΝΑΝ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ Οι μετανάστες… του έρωτα O έρωτας τις έκανε να μεταναστεύσουν! Να αφήσουν τις χώρες τους, τις δουλειές τους και να ζήσουν στα Χανιά. Γυναίκες που αγάπησαν και αγαπήθηκαν, που λάτρεψαν την Κρήτη και τους ανθρώπους της, δημιούργησαν οικογένεια, έφτιαξαν τη ζωή τους, μιλούν στις “διαδρομές” για όλα αυτά που τις έκαναν να μεταναστεύσουν, αν και οι ίδιες πλέον δεν αισθάνονται καθόλου ξένες. Εξάλλου όπως λέει και το ρητό «εκεί που ερωτεύεσαι, αγαπάς, εργάζεσαι, εκεί είναι η πατρίδα σου». PrevNext «Πρώτος έρωτας η Κρήτη» «Πρώτα ερωτεύτηκα την Κρήτη και στη συνέχεια τον άντρα μου» μας εξομολογείται η κα Κάρολιν Κάρσλον, παντρεμένη με Χανιώτη και μητέρα δύο παιδιών. Άνθρωπος κοινωνικός, με καλή διάθεση δηλώνει ξεκάθαρα πως η Κρήτη και τα Χανιά «είναι το σπίτι μου». Πρώτη φορά βρέθηκε στο νησί το 1999 για δουλειά ως ξεναγός. Κάθε χρόνο όταν τελείωνε η σεζόν έφευγε λυπημένη και όταν πλησίαζε το καλοκαίρι η έννοια της ήταν πάντα να επιστρέψει. «Κάθε φορά που γύριζα, έλεγα εδώ είναι το σπίτι μου. Όταν έφτανα από το αεροδρόμιο, ψηλά στην “Κουκουβάγια” και έβλεπα τη θέα, έλεγα εδώ είμαστε! Αυτό θέλω να βλέπω καθημερινά» μας επισημαίνει. Τον σύζυγό της τον γνώρισε στη δουλειά της καθώς είναι οδηγός τουριστικού λεωφορείου, ενώ η ίδια booking manager σε γραφείο. Οταν αποφάσισαν να παντρευτούν και οι δύο είχαν ξεκαθαρίσει ότι θα μείνουν στην Κρήτη, δεν υπήρχε κάποιο ενδεχόμενο να πάνε στη Σουηδία. Πώς είδαν οι γονείς και οι φίλοι της αυτήν της την απόφαση; «Για τους γονείς μου δεν ήταν μεγάλη αλλαγή το ότι αποφάσισα να μείνω σε άλλη χώρα. Από μικρή ήξεραν ότι δεν ήθελα να μείνω μόνιμα στη Σουηδία, ήθελα να γυρίσω τον κόσμο, να πάω σε διάφορα μέρη. Το μοναδικό πρόβλημα ήταν όταν γεννήθηκε το πρώτο παιδί και χρειάσθηκε να περάσουν 2 μήνες για να το δουν» απαντάει η κα Κάρσλον. Η ίδια νιώθει πλέον ντόπια και συνεχίζει να απολαμβάνει τα θετικά του να ζει κάποιος στη χώρα μας αλλά και να… συνηθίζει τα αρνητικά. «Κατ’ αρχήν ποτέ δεν ένιωσα ρατσιστική συμπεριφορά. Απλά το μοναδικό πρόβλημα είναι ότι όταν πηγαίνεις π.χ. σε μια υπηρεσία για να φτιάξεις ένα έγγραφο, να πάρεις κάποιο χαρτί, τότε υπάρχει μεγάλη γραφειοκρατία. «Είστε ξένη, πρέπει να μεταφραστούν τα έγγραφά σας» θα μου πει ο ένας, θα με στείλει σε κάποιο άλλο, αυτός σε κάποιο τρίτο. Αντίθετα ένας Έλληνας θα φτιάξει τα χαρτιά του γρήγορα γι’ αυτό και αυτές τις δουλειές τις αναλαμβάνει ο άντρας. Αυτό ίσως είναι το μοναδικό που μου έχει λείψει από τη Σουηδία. Εκεί για ένα πιστοποιητικό γέννησης για τα παιδιά κάνεις την αίτηση από το internet και σε δύο ημέρες στο φέρνει ο ταχυδρόμος στο σπίτι. Δεν πρέπει να πας σε κάποια υπηρεσία να υποβάλεις το αίτημα και να περιμένεις μετά» εξηγεί. Ενα άλλο ζήτημα είναι η επιβάρυνση των παιδιών. «Εδώ έχουμε σχολείο, μετά σπίτι διάβασμα και μετά φροντιστήριο, ενώ στη Σουηδία τα παιδιά τα κάνουν όλα στα σχολείο. Δεν λέω ότι είναι πιο έξυπνα και ότι κάνουν κάτι καλύτερο, αλλά σίγουρα έχουν περισσότερο ελεύθερο χρόνο από παιδιά στην Ελλάδα». Αυτό για το οποίο είναι χαρούμενη, είναι ότι παρά την κρίση οι άνθρωποι παραμένουν χαμογελαστοί και… ομιλητικοί. «Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα από αυτές που αντιμετωπίζουν την οικονομική κρίση και οι άνθρωποί της παραμένουν χαμογελαστοί. Και το σέβομαι αυτό. Μπαίνεις στον φούρνο, σε ένα μαγαζί και θα θα μιλήσεις με τον κόσμο, θα ανοίξεις συζήτηση. Στη Σουηδία αν πεις καλημέρα και δεν σε γνωρίζουν θα σε κοιτάξουν περίεργα! Εκεί ισχύει το σπίτι-δουλειά, δουλειά-σπίτι, εδώ οι άνθρωποι είναι πιο χαλαροί. Ισως να είναι το κλίμα, δεν ξέρω γιατί, αλλά μου αρέσει». PrevNext «Αυτό είναι το νησί μου» «Όταν γνώρισα τον Μανώλη και μου είπε ότι «είμαι από την Κρήτη» τότε είπα αυτό είναι! Είχα ξαναπάει στην Κρήτη και αμέσως σκέφθηκα. Αυτό είναι το νησί μου! Θέλω να ξαναγυρίσω εκεί» είναι τα λόγια της Ρέετα Κοκκινάκη-Οξολάμπι που από το 1986 ζει μόνιμα στα Χανιά μαζί με τον σύζυγό της Μανώλη Κοκκινάκη. Η γνωριμία του ζευγαριού έγινε το Πάσχα του 1984, σε ένα άλλο νησί, όταν η 32χρονη τότε εκπαιδευτικός Ρέετα έκανε διακοπές και ο Μανώλης εργαζόταν σε εστιατόριο. «Είχα ξαναέλθει στην Ελλάδα για διακοπές πολλές φορές. Ο Μανώλης τότε έμενε δίπλα στο ξενοδοχείο που έμενα. Με είχε δει και είχε ρωτήσει τον ξενοδόχο για μένα και άρχισε να μου μιλάει. Ετσι έγινε η γνωριμία. Ο γάμος έγινε 2 χρόνια μετά το 1986 στον Άγιο Παντελεήμονα στα Χανιά, το τραπέζι έγινε στον “Μύλο του Κερατά” και μετά πήγαμε στο “Χανιά by night” για μπουζούκια» θυμάται η συνομιλήτριά μας. Ποτέ το ζευγάρι δεν σκέφθηκε να φύγει από την Ελλάδα, να πάει στη Φινλανδία ή κάπου αλλού. Δεν το ήθελαν και οι δύο. «Δεν ήθελα να γυρίσω στη Φινλανδία. Γιατί; Το κλίμα θέλεις; Το ότι εκεί δεν μπορείς να αναπνεύσεις, όλοι είναι αγχωμένοι, τρέχουν πάνω-κάτω. Πηγαίνω για να δω τους συγγενείς και τους φίλους αλλά όχι για να μείνω μόνιμα. Προτιμώ την Ελλάδα ακόμα και την περίοδο αυτή της κρίσης» λέει με ειλικρίνεια η κα Ρέετα. Ανθρωποι δραστήριοι με κοινωνικές ευαισθησίες ο Μανώλης και η Ρέετα, μεγάλωσαν ανάλογα και τα παιδιά τους. Ακόμα και σήμερα… επιμένουν Ελλάδα και Κρήτη. «Αυτό που λέμε είναι ότι θέλουμε να μείνουμε στην Ελλάδα μέχρι τέλους. Εξάλλου βλέπω πολλούς νέους που φεύγουν στο εξωτερικό. Μην νομίζετε ότι και εκεί είναι εύκολα τα πράγματα. Στη Φινλανδία π.χ. τα πράγματα δεν είναι όπως νομίζουμε. Εξάλλου δυστυχώς τα τελευταία χρόνια διαπιστώνω ότι στη Φινλανδία ο ρατσισμός έχει αυξηθεί επικίνδυνα απέναντι σε όλους τους ξένους, κάτι πολύ ανησυχητικό και στενάχωρο για μένα» τονίζει. Και για το τέλος μας κάνει μια αναφορά στο όνομα της το Φινλανδικό “Reetta” σημαίνει όπως μας εξηγεί Crete, Kriti… Kreeta, Kreetta, Reetta, Reeta, Reta! PrevNext Η Γερμανίδα που ερωτεύθηκε και έμεινε για πάντα στα Σφακιά Η Bettina ήταν ακόμη μικρό παιδί όταν ήρθε για πρώτη φορά στα Σφακιά μαζί με τους γονείς της από τη Γερμανία που επισκέπτονταν για διακοπές κάθε χρόνο στην Κρήτη. Γρήγορα αγάπησε τον τόπο, τους ανθρώπους και όταν πια μεγάλωσε ερωτεύθηκε κεραυνοβόλα τον Κώστα, ένα Σφακιανό ψαρά, τον “Σφακιανό” της, όπως τον αποκαλεί όταν μιλάει για αυτόν. Όταν έγινε είκοσι έξι χρονών αποφάσισε να εγκαταλείψει οριστικά την χώρα της για να έρθει και να ζήσει μαζί με τον Κώστα στα Σφακιά. ‘Έτσι, πριν από δώδεκα χρόνια ακριβώς, τέτοια εποχή, μια μέρα του Φλεβάρη παντρεύτηκαν με μια λιτή τελετή στο εκκλησάκι του Αγ. Χαράλαμπους ανατολικά της χώρας των Σφακίων, σε έναν ναό χτισμένο μέσα σε σπηλιά που κάνουν τα βράχια. Το ζευγάρι απέκτησε τρία αγόρια που σήμερα είναι 13 ετών, 12 ετών και 11 ετών, και σήμερα ζουν στα Σφακιά ευτυχισμένοι ζώντας από την αλιεία. «Ημουν μικρό κορίτσι όταν γνώρισα για πρώτη φορά τον άντρα μου, γιατί ερχόμουν πολλές φορές για διακοπές με την οικογένεια μου. Ο πατέρας μου είχε έρθει στα Σφακιά στα τέλη του ’60 για πρώτη φορά εδώ και κάναμε διακοπές από τότε κάθε χρόνο. Μια από αυτές τις φορές γνώρισα τον Κώστα, τον μετέπειτα άντρα μου αλλά έπρεπε να γυρίσω με τους γονείς μου στη Γερμανία. Επέστρεφα όμως κάθε χρόνο τακτικά. Το 2000 όταν έφτασα πια σε μια ηλικία που μπορούσα μόνη μου να αποφασίζω για την ζωή μου, και ήμουν ανεξάρτητη αφού δούλευα ως φυσικοθεραπεύτρια, είπα στον εαυτό μου: “ή τώρα ή ποτέ”. Ετσι αποφάσισα να κατέβω στα Σφακιά για να ζω μαζί του, με τον Κώστα, έναν γνήσιο Σφακιανό». Την ρωτάμε να μας πει πως γεννήθηκε αυτός ο έρωτας: «Για μένα ήταν μια αγνή αγάπη. Αγάπησα τον τόπο και την απλότητα των ανθρώπων. Μου αρέσει η απλή ζωή εδώ στα Σφακιά, κοντά στη φύση. Εδώ ζεις τη στιγμή. Αυτό ήταν που με τράβηξε πιο πολύ. Βρήκα το νόημα της ζωής εδώ» λέει η Bettina η οποία σημειώνει πως αν και άφησε ένα ικανοποιητικό βιοτικό επίπεδο στη Γερμανία, δεν μετάνοιωσε ποτέ ούτε στιγμή για αυτήν της την απόφαση, καθώς στα Σφακιά βρήκε τον δικό της παράδεισο. «Οι άνθρωποι εδώ ζουν την κάθε στιγμή. Είναι πιο αυθεντικοί και χαίρονται με τα απλά πράγματα της ζωής. Ετσι γνώρισα και τον άντρα μου τον Κώστα. Τον ερωτεύθηκα ως άνθρωπο. Δεν μπορώ να περιγράψω το συναίσθημα. Ηταν κεραυνοβόλος έρωτας. Από την αρχή όλη η οικογένεια του άντρα μου με στήριξε, δεν είχα ποτέ παράπονα από τον πεθερό ή την πεθερά μου, παρόλο που ήμουν ξένη» μας λέει η Bettina που αγάπησε τόσο πολύ αυτόν τον τόπο που πια τον νοιώθει δικό της. Μάλιστα, όπως μιλάει, μπορείς να διακρίνεις τη Σφακιανή ντοπιολαλιά στην ομιλία της… “Ο έρωτας έχει μια δική του γλώσσα και όλα γίνονται” Η διαφορετική γλώσσα ομιλίας δεν στάθηκε ποτέ εμπόδιο, αφού η Bettina φρόντισε να μάθει αμέσως Ελληνικά, μέσα σε έξι μήνες από όταν ήρθε να μείνει μόνιμα στα Σφακιά. «Ο Κώστας δεν μίλαγε, ούτε μιλάει αγγλικά ή γερμανικά. Τώρα που το σκέφτομαι, πώς επικοινωνούσαμε παλιά δεν μπορώ να καταλάβω… Ομως ο έρωτας έχει μια δική του γλώσσα και όλα γίνονται» μας εξηγεί και προσθέτει: «δεν λέω πως όταν ήρθα ως ξένη εδώ, ήταν όλα “μέλι γάλα”, όμως στη ζωή πάντα υπάρχουν δυσκολίες. Πιστεύω πως εάν ο σύντροφός σου είναι σωστός, τα καταφέρνεις. Μάλιστα αυτήν την εποχή έχουμε και επέτειο γάμου. Δώδεκα χρόνια παντρεμένοι. Παραλίγο να παντρευόμασταν του Αγίου Βαλεντίνου όμως τελικά παντρευτήκαμε του Αγίου Χαραλάμπους!». Η οικογένεια ζει από την αλιεία και μάλιστα τόσο η Bettina όσο και τα μικρά μέλη της οικογένειες βοηθούν στο καΐκι. «Ψαρεύουμε εγώ και ο Κώστας με τα κοπέλια μας, μαζί. Μου αρέσει πολύ το ψάρεμα. Είναι το κάτι άλλο. Είναι κάθε μέρα λες και παίζεις, Προ-πο. Κάθε στιγμή, περιμένεις το μεγάλο ψάρι να πιαστεί στα δίχτυα σου. Και άμα δεν είναι καλή η ψαριά, λες: “δεν βαριέσαι, αύριο πάλι”. Στην ουσία κάθε μέρα κάνεις το ίδιο πράγμα, την ίδια διαδικασία, όμως η μια μέρα ποτέ δεν είναι ίδια με την άλλη». PrevNext “Ερωτας με την πρώτη ματιά” Ερωτας με την πρώτη ματιά για την Katrien Bundervoet από το Βέλγιο και τον Τάσο Ηλιάκη από τα Χανιά, όταν πριν δέκα χρόνια συναντήθηκαν στο ενετικό λιμάνι κατά την διάρκεια διακοπών της Katrien στην Κρήτη. Τέσσερις μήνες μετά την πρώτη συνάντησή τους, η Katrien αποφάσισε να αφήσει το Βέλγιο για να ζήσει μόνιμα μαζί του στα Χανιά, όπου και παντρεύτηκαν ενώ τέσσερα χρόνια μετά το ζευγάρι απέκτησε ένα κοριτσάκι, που σήμερα είναι 5 ετών. «Πριν δέκα χρόνια είχα έρθει για διακοπές στα Χανιά για μια εβδομάδα από την Αμβέρσα του Βελγίου. Το πρώτο βράδυ της διαμονής μου στα Χανιά, βρήκα τον έρωτα της ζωής μου. Είχαμε πάει για ένα ποτό στο Παλιό Λιμάνι, στο ίδιο μαγαζί. Τον κοίταξα, με κοίταξε και ήταν αυτό που λέμε “κεραυνοβόλος” έρωτας. Μείναμε για αυτές τις λίγες μέρες μαζί αλλά εγώ έπρεπε να επιστρέψω πίσω στην πατρίδα μου, στο Βέλγιο. Γύρισα πίσω αλλά δεν σταματήσαμε να επικοινωνούμε. Ετσι τέσσερις μήνες αργότερα, αποφάσισα να έρθω στην Κρήτη για να μείνουμε μαζί» μάς λέει η Katrien. Για την ίδια, δεν ήταν μια εύκολη απόφαση καθώς άφησε πίσω στο Βέλγιο, τους γονείς της και τη δουλειά της, διότι ήδη εργαζόταν ως περιφερειακή διευθύντρια σε μια εταιρία, όμως η αγάπη και το αίσθημα ασφάλειας που την έκανε να αισθανθεί ο Τάσος, την κέρδισε. «Ηταν μια δύσκολη απόφαση γιατί έπρεπε να αφήσω πίσω τους γονείς μου. Αυτό ήταν το μόνο δύσκολο, διότι από τη δουλειά μου μπορούσα να πάρω έναν χρόνο άδεια. Ομως με βοήθησε πολύ ο άντρας μου να ενσωματωθώ στην τοπική κοινωνία. Αλλωστε αυτό ήταν το βασικό στοιχείο της προσωπικότητας που ερωτεύθηκα στον Τάσο δηλαδή ότι είναι ένας ανοικτόμυαλος άνθρωπος που μπορεί να καταλάβει, νοιάζεται πραγματικά για τον άλλον και εκπέμπει ασφάλεια. Γι’ αυτό εξάλλου αποφάσισα να μετακομίσω από το Βέλγιο στα Χανιά μέσα σε τέσσερις μήνες από την πρώτη γνωριμία μας. Επίσης η οικογένειά του ήταν πολύ καλή μαζί μου» ανέφερε η Katrien. «Δεν μετάνιωσα ποτέ για αυτήν την απόφαση μου. Από την πρώτη στιγμή που ήρθα στα Χανιά ένοιωσα σαν να βρίσκομαι στο σπίτι μου. Μάλιστα αρχικά μείναμε μαζί για έναν χρόνο στα Χανιά και όταν χρειάστηκε να φύγουμε μαζί για την Αμβέρσα όπου ζήσαμε για περίπου τρία χρόνια εκεί, αποφασίσαμε να γυρίσουμε πίσω στην Κρήτη, διότι μας έλειπαν πολύ τα Χανιά. Θέλαμε να ζήσουμε εδώ στην Κρήτη λόγω της φύσης και του τρόπου ζωής. Εδώ ζεις χωρίς άγχος. Είναι μια διαφορετική ζωή εδώ από ό,τι σε μια μεγάλη πόλη του εξωτερικού» μάς λέει η Katrien. Σήμερα το ζευγάρι συνεχίζει να ζει ευτυχισμένο και ερωτευμένο όπως στην αρχή της γνωριμίας του, στα Χανιά. «Συνήθως δεν γιορτάζουμε του Αγ. Βαλεντίνου διότι εάν πραγματικά είσαι ερωτευμένος με τον άνθρωπό σου, δεν χρειάζεται να το γιορτάζεις μόνο μια συγκεκριμένη ημέρα. Το ζεις κάθε στιγμή». Read more: http://www.haniotika-nea.gr/i-metanastes-tou-erota/#ixzz40XSKcChn Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook