ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΧΑΝΙΩΤΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΥΣ ΓΙΩΡΓΟ ΑΝΑΣΤΑΣΑΚΗ - ΚΩΣΤΑ ΓΔΟΝΤΑΚΗ Η φωτογραφία θέλει διάβασμα και διεισδυτικό φακό Γράφει: Γιώργος Κώνστας - 1 Νοεμβρίου 2014 10:06 πμ - Σχολιάστε Με ελεύθερο πνεύμα, καλλιτεχνική διάθεση, και διεισδυτικό φακό οι Γιώργος Αναστασάκης και Κώστας Γδοντάκης είναι δύο από τους πολλούς καλούς νέους Χανιώτες φωτογράφους, η δουλειά των οποίων κερδίζει κοινό και κριτικούς. Με αφορμή τα πρώτα βραβεία και επαίνους που πήραν στον διαγωνισμό νέων Ελλήνων φωτογράφων στο πλαίσιο της διοργάνωσης “Φωτογραφικές Συναντήσεις Κυθήρων 2014” μιλήσαμε για τη φωτογραφία και τη δυναμική της, τους διαγωνισμούς αλλά και τις… selfie. Ο 34χρονος Γιώργος και ο 26χρονος Κώστας αναφέρονται στη μεγάλη τους αγάπη… τη φωτογραφία. H πρώτη σας γνωριμία με τη φωτογραφία; Κώστας Γδοντάκης: Σχετικά αργά. Το 2011. Από μικρός μου άρεσε να ταξιδεύω και όλα αυτά που έβλεπα ήθελα να τα αποτυπώνω. Αποφάσισα να πάρω μια φωτογραφική μηχανή. Ημουν τόσο άσχετος τότε που δεν ήξερα πως κουμπώνει ο φακός! Ξεκίνησα μαθήματα στη ΛΕ.Φ.ΚΙ. και το σημαντικό είναι ότι είχα άτομα δίπλα μου που είχαν γνώσεις, ήταν ανοιχτόμυαλοι, δεν σου “έκοβαν τα φτερά”. Μέσα από αυτούς ξεκίνησα να παρακολουθώ άλλους φωτογράφους, άλλες τάσεις. Παράλληλα ξεκίνησα να διαβάζω βιβλία για τη φωτογραφία. Η γνώση αυτή συσσωρεύεται και κάποια στιγμή καταλαβαίνεις ότι η φωτογραφία μπορεί να σε πάει πολύ μακριά. Γιώργος Αναστασάκης: Στα 18-19 έπιασα την πρώτη μου μηχανή πιο σοβαρά. Αυτό ήταν το πρώτο βήμα. Στη συνέχεια παίρνεις τον δρόμο σου. Μπαίνεις σε ομάδες, συναντάς κόσμο, αποκτάς εμπειρία. Είναι το διάβασμα που είναι πολύ σημαντικό. Οσες σχολές και αν πας, όσα σεμινάρια και αν παρακολουθήσεις, αν δεν διαβάσεις δεν γίνεται τίποτα. Η φωτογραφία για μένα δεν είναι απλά ένα μέσο έκφρασης αλλά μέσο επικοινωνίας και ρητορικό μέσο. Κ.Γ.: Δεν είναι υπερβολή να πω ότι η φωτογραφία για μένα είναι 80% διάβασμα πάνω σε αυτή και 20% το να φωτογραφίζω. Γενικά όσο μπαίνεις περισσότερο μέσα στη φωτογραφία και διαβάζεις για την ιστορία της συνειδητοποιείς πόσο σημαντικό ρόλο έχει παίξει μέσα στις δεκαετίες. Οταν το αντιλαμβάνεσαι καταλαβαίνεις ότι κάνεις κάτι σημαντικό. Αν διαβάσεις το “Η χώρα του Marlboro και η χλιαρή άγρια Δύση” του Παπαϊωάννου καταλαβαίνεις πώς κτίσθηκε το “αμερικάνικο όνειρο” και η εθνική ταυτότητα των ΗΠΑ πάνω στη δόξα του μεγαλειώδους τοπίου της Αμερικανικής Ηπείρου. Χρησιμοποιώντας τη φωτογραφία πολλές φορές εν αγνοία του φωτογράφου. ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ Στα Χανιά έχουμε την αίσθηση ότι βιώνουμε μια “έκρηξη” του ενδιαφέροντος για τη φωτογραφία, πολλοί καλλιτέχνες, αρκετές εκθέσεις. Είναι έτσι; Γ.Α.: Οι ρυθμοί αυξάνονται και το ευχάριστο είναι ότι βελτιώνεται και το επίπεδο. Εχει ανοίξει ο κύκλος των δραστηριοτήτων προς τα έξω και είναι ισχυρές οι επιρροές από την υπόλοιπη Ελλάδα και το εξωτερικό. Κ.Γ.: Παίζει πολύ μεγάλο ρόλο ότι οι φωτογραφικές ομάδες της πόλης μας, η ΛΕ.Φ.ΚΙ., η “Φωτοσκίαση” είναι πολύ δεμένες ως παρέα, κάτι που παίζει σημαντικό ρόλο. Γνωρίζω για άλλες φωτογραφικές ομάδες στην υπόλοιπη χώρα όπου οι σχέσεις μεταξύ τους δεν είναι καλές και μεταξύ των μελών τους επίσης. Κυριαρχούν οι μικροπρέπειες για τα προεδριλίκια. Εμείς δεν τα έχουμε αυτά και αυτό πιστεύω ότι παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Το κλίμα είναι καλό και αυτό φαίνεται. Για νέους φωτογράφους όπως εσείς υπάρχουν οι δυνατότητες εξέλιξης σε μια μικρή επαρχιακή πόλη όπως τα Χανιά; Γ.Α.: Η βελτίωση είναι καθαρά προσωπικό θέμα. Σίγουρα δεν υπάρχουν τα πάντα εδώ. Το επίπεδο ανεβαίνει αλλά απαιτείται πολλή δουλειά ακόμα. Η επαφή με άλλα κέντρα της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης του εξωτερικού είναι απαιτούμενη, από την άλλη το internet αλλά κυρίως τα βιβλία παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο. Η συμπυκνωμένη γνώση του βιβλίου δεν αντικαθίσταται για τους φωτογράφους. Για αυτό και η εξέλιξη του καθενός έχει να κάνει περισσότερο με τον ίδιο και πόσο το θέλει πραγματικά. Πώς προετοιμάζεστε όταν θέλετε να συμμετάσχετε σε ένα διαγωνισμό φωτογραφίας. Φωτογραφίζετε στοχευμένα κάτι, έχοντας υπόψη το θέμα; Κ.Γ.: Καταρχήν ψάχνω στο αρχείο μου. Αν έχω τις κατάλληλες φωτογραφίες που να ταιριάζουν με το θέμα. Εχω βέβαια τεράστιο αρχείο όπως όλοι οι φωτογράφοι.Κατά δεύτερο συνηθίζω να βάζω ένα πλαίσιο στην εργασία μου μου, να βάζω κάποιο στόχο. Το να βάλεις ένα πλαίσιο στη δουλειά σου είναι πολύ σημαντικό. Δεν σε περιορίζει. Αντίθετα γίνεσαι πιο δημιουργικός. Ξέρεις τι θες, πώς θα το φωτογραφίσεις. Γ.Α.: Είναι ελάχιστες οι φορές που θα βγω μια βόλτα με τη φωτογραφική μηχανή και θα φωτογραφίσω τυχαία ό,τι συναντήσω. Οταν αποφασίζω να κάνω π.χ. μια εργασία πάνω σε πορτραίτα πρέπει να ορίσω τι θέλω να κάνω, να ερευνήσω, να δω ποιος άλλος έχει κάνει κάτι ανάλογο, τι ακριβώς έχει κάνει. Δουλεύω πολύ πριν τραβήξω τις φωτογραφίες. Σκηνοθετώ τη φωτογράφιση πολλές φορές κάτι που σημαίνει ότι οι συνθήκες είναι σε μεγάλο βαθμό ελεγχόμενες. ΤΑ ΕΞΥΠΝΑ ΚΙΝΗΤΑ Βλέπουμε πλέον με τα “έξυπνα κινητά”, όλος ο κόσμος να βγάζει φωτογραφίες. Για σας είναι κάτι θετικό ή αρνητικό για τη φωτογραφία γενικά; Γ.Α.: Καταρχήν είναι μια πραγματικότητα. Είναι εκπληκτικό πόσο έχουν εξοικειωθεί τα νέα παιδιά με τη σύγχρονη τεχνολογία. Βέβαια το σημαντικό είναι να γνωρίζεις τι κάνεις. Να μην περιορίζεται η γνώση στου «στο πατάω κουμπάκι – βγάζω φωτογραφία» αλλά να γνωρίζεις το πώς εντάσσεται στον σύγχρονο πολιτισμό αυτό το πράγμα που κάνεις. Αυτή η γνώση μπορεί να δώσει το θετικό πρόσημο. Το selfie έχει εξελιχθεί σε ξεχωριστό φωτογραφικό είδος, που απασχολεί και τους ακαδημαϊκούς της φωτογραφίας. Κ.Γ.: Στο facebooκ και στο flickr ανεβαίνουν εκατομμύρια φωτογραφίες την ημέρα. Από εκεί μπορεί να προκύψει κάτι πολύ αξιόλογο. Βέβαια σε αυτές τις περιπτώσεις που ο καθένας ανεβάζει ό,τι τραβάει δεν μπορεί να υπάρξει “φιλτράρισμα”. Επίσης στο διαδίκτυο υπάρχει το εύκολο χειροκρότημα, τα πολλά like που δεν λειτουργούν υπέρ σου, δεν σε βοηθούν να αντιληφθείς τα λάθη σου, να δουλέψεις περισσότερο, να κάνεις καλύτερη δουλειά. Πήρατε τα πρώτα βραβεία στην έκθεση νέων φωτογράφων στο πλαίσιο του διαγωνισμού των Κυθήρων. Επιβράβευση και δικαίωση για τις προσπάθειες σας; Γ.Α.: Πρέπει να πούμε ότι η διοργάνωση των Κυθήρων είναι ένας θεσμός που υπάρχει εδώ και 13 χρόνια με εκθεσιακό και συνεδριακό μέρος. Φέτος έγιναν 5 εκθέσεις και το συνέδριο διήρκεσε 2 ημέρες με πολύ σημαντικές ομιλίες. Η διάκρισή μας προήλθε από ανθρώπους που ξέρουν, που η γνώμη τους μετράει. Βραβεύουν κάτι που θα ’θελαν να ξαναδούν και να ενισχύσουν. Πιστεύω ότι τους κέρδισε η συνέπεια στη δουλειά μου, που διήρκεσε 4 χρόνια. Τέσσερα χρόνια για 10 φωτογραφίες, 6 εκ των οποίων τις επέλεξα για τον διαγωνισμό. Kάποιος επόμενος στόχος σας; Γ.Α.: Πλέον να επιστρέψω στα Κύθηρα του χρόνου με μια ατομική έκθεση. Να παράξω σε ένα χρόνο καινούργιο φωτογραφικό έργο. Κ.Γ.: Επειδή πηγαίνω συχνά στο Λαφονήσι και είναι το προσωπικό μου καταφύγιο μου, έχω πολύ υλικό από την περιοχή. Ζω πράγματα και φωτογραφίζω παράλληλα. Ετοιμάζω υλικό λοιπόν από εκεί. Read more: http://www.haniotika-nea.gr/fotografia-theli-diavasma-ke-diisditiko-fako/#ixzz3HucAh5Rh Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook