ΚΑΙ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ Ψαράδες στα… δίχτυα της κρίσης Γράφει: Γιώργος Κώνστας - 23 Ιουνίου 2014 9:52 πμ - Σχολιάστε O εξοβελισμός τους από τον αλιευτικό τουρισμό, η πολιτική σε θέματα που αφορούν τα ιχθυοτροφεία και τις ιχθυοκαλλιέργειες, ζητήματα που αφορούν το ψάρεμα στα διεθνή ύδατα και άλλα ζητήματα τίθενται επί τάπητος από τους ψαράδες Χανίων. Τα αιτήματα, όπως διατυπώνονται από τον πρόεδρο του Σωματείου Ιδιοκτητών και Εργαζομένων Επαγγελματιών Αλιέων Μέσης και Παράκτιας Αλιείας Δήμου Χανίων κ. Μάρκο Φουντουλάκη, εκφράστηκαν με τη μορφή επίσημου εγγράφου προς τον πρωθυπουργό, τα Υπουργεία Τουρισμού, Αγροτικής Ανάπτυξης, Ναυτιλίας, τη Βουλή, τους 4 βουλευτές Χανίων, την Περιφέρεια Κρήτης και την Π.Ε. Χανίων. Πιο αναλυτικά, τα ζητήματα που βάζουν οι αλιείς των Χανίων είναι: ΑΛΙΕΥΤΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ Το θέμα του αλιευτικού τουρισμού, όπως αυτός ορίστηκε στον Ν. 4070/2012, ο οποίος δημοσιεύτηκε με το υπ’ αριθμό ΦΕΚ 82 τεύχος Β’ με ημερομηνία 10 Απριλίου 2012, δεν τελείωσε ποτέ. Μάλιστα από τη δημοσίευσή του μέχρι και σήμερα καταργήθηκαν οι ερασιτεχνικές ατομικές άδειες αλιείας σύμφωνα με τον Ν. 4256/2014 (ΦΕΚ 92 α), βγάζοντας πλέον τελείως εκτός πλάνου αλιευτικού τουρισμού τους επαγγελματίες αλιείς, μιας και χωρίς την ανάγκη άδειας ο οποιοσδήποτε μπορεί να κάνει “πειρατικά” τον αλιευτικό τουρισμό. Η θερινή σεζόν του 2014 είναι πλέον στη μέση της και χάθηκε. Πόσο ακόμα θα πρέπει να καθυστερήσουμε προκειμένου να υλοποιηθεί στη χώρα μας κάτι το οποίο θα προσφέρει στο εθνικό προϊόν και στην οικονομία μας; Ο παραπάνω προβληματισμός μοιάζει να είναι μάλλον δραματικός σε μια Ελλάδα που χρειάζεται κάθε πλουτοπαραγωγική δραστηριότητα στο μέγιστο δυνατό. ΙΧΘΥΟΤΡΟΦΕΙΑ – ΙΧΘΥΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΕΣ Είναι πλέον κοινά παραδεκτό ότι τόσο η πολιτική της E.E. όσο και η ελληνική πολιτική θέλουν τη μείωση του αλιευτικού στόλου και κατ’ επέκταση τη μείωση της αλιευτικής προσπάθειας στην ευρύτερη περιοχή της μεσογειακής λεκάνης. Μέσα από αυτή την πολιτική μόνες κερδισμένες είναι οι εταιρείες, οι οποίες δραστηριοποιούνται στον χώρο της ιχθυοκαλλιέργειας. Εχει γίνει άραγε καμία σοβαρή μελέτη για το ποια επίπτωση στο περιβάλλον έχουν τα κατά τα άλλα “πράσινα” ιχθυοτροφεία; Εχει καταφανεί σε κάποια μελέτη ότι για να μεγαλώσει ένα κιλό τσιπούρας ιχθυοτροφείου απαιτείται η σπατάλη τριών κιλών “άγριου ψαριού” προκειμένου αυτό να γίνει ιχθυάλευρο και να χρησιμοποιηθεί; Εχουν μελετηθεί οι ισολογισμοί των εταιρειών αυτών προκειμένου να δει κανείς ότι παρουσιάζουν ζημιές ή στην καλύτερη περίπτωση κέρδη μερικών χιλιάδων ευρώ; Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούμε να εξαφανίσουμε έναν πλουτοπαραγωγικό κλάδο, όπως αυτό της αλιείας στη χώρα μας, σε κέρδος των ιχθυοτροφείων, έχοντας σαν σημαία την οικολογική συνείδηση και την οικονομική ανάπτυξη. Οι Ελληνες αλιείς έχουν οικολογική συνείδηση και προστατεύουν το περιβάλλον πολύ περισσότερο από ό,τι πιστεύουν οι ευρωπαϊκοί μηχανισμοί. Αλλωστε τα ελληνικά ψάρια είναι παγκοσμίως γνωστά για την ιδιαίτερη νοστιμιά τους. Ας μην θέσουμε, λοιπόν, στόχο μας να βάλουμε στο πιάτο των παιδιών μας και του τουρίστα της χώρα μας βιομηχανοποιημένο προϊόν. ΧΩΡΙΚΑ ΥΔΑΤΑ Η χώρα μας, μια χώρα με πλήθος νησιών, είναι και οι μοναδική στη λεκάνη της Μεσογείου, η οποία δεν έχει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια, αλλά στα 6. Δεν είναι αντικείμενο της παρούσας επιστολής οι λόγοι για τους οποίους δεν έχουμε και εμείς ως Ελληνες θέσει τα χωρικά μας ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια ως έχουμε αναφαίρετο δικαίωμα. Οι συνέπειες του παραπάνω είναι αρκετές σε αρκετούς κλάδους της οικονομικής ζωής. Σε ό,τι αφορά τον κλάδο των επαγγελματιών αλιέων θα πρέπει να αναλογιστούμε ότι μεγάλα αλιευτικά πλοία από τις χώρες της Ιταλίας και της Ισπανίας είναι κολλημένα στα νερά του Αιγαίου υφαρπάζοντας τον ελληνικό πλούτο. Μάλιστα τον τελευταίο καιρό τους έχει δοθεί η ευκολία και προσεγγίζουν λιμάνια της χώρας μας, όπου ξεφορτώνουν και “εξάγουν” τα ελληνικά ψάρια στις χώρες τους. Μια σοβαρή αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού είναι αναγκαία άμεσα. Α.Ο.Ζ. Σε συνέχεια της προηγούμενης παραγράφου είναι και η οριοθέτηση της Α.Ο.Ζ. της χώρας μας προκειμένου να μπορούμε και στην περίπτωση της αλιείας να διασφαλίσουμε τα συμφέροντά μας. Η Αποκλειστική Οικονομική Εκμετάλλευση των θαλάσσιων οικοπέδων επαγγελματιών αλιέων, αλλά και για την προμήθειά τους με τον εξοπλισμό για το σύστημα αυτό, είναι σημαντική από την πλευρά του κράτους. Εχουμε την πίστη ότι με το υπάρχον σύστημα ελέγχου και με την υποστήριξη των 12 ιχθυοσκαλών στην ελληνική επικράτεια, οι οποίες έχουν το απαραίτητο υλικό και λογισμικό για τον έλεγχο, η παραπάνω σπατάλη χρήματος και χρόνου είναι περιττή και άσκοπη. Στη συνέχεια θα θέλαμε να επισημάνουμε ενδεικτικά κάποια από τα θέματα – προβλήματα τα οποία ταλανίζουν τον κλάδο μας πολλές δεκαετίες και παραμένουν άλυτα. Τα παρακάτω δεν είναι μόνο προβλήματα του κλάδου των επαγγελματιών αλιέων, αλλά κυρίως εθνικά θέματα. ΑΛΙΕΙΑ ΤΟΝΟΥ Η αλιεία του τόνου έχει οριοθετηθεί με πάρα πολύ μικρή ποσόστωση τα τελευταία 5 χρόνια, με αποτέλεσμα ο πληθυσμός τους να έχει μεγαλώσει αρκετά στη μεσογειακή λεκάνη. Μάλιστα σε πρόσφατες μελέτες φάνηκε ότι το ιχθυο-απόθεμα σε τόνο έχει φτάσει τα επίπεδα της δεκαετίας του 1950. Στις μέρες μας πιστεύουμε ότι πρέπει να αρθεί άμεσα ο παραπάνω αποκλεισμός ποσόστωσης αλιείας του τόνου από τους παράκτιους αλιείς, οι οποίοι αλιεύουν με αλιευτικά εργαλεία τα οποία έχουν αγκίστρια. Στην περίπτωση αυτή το 85% των αλιευμάτων φτάνουν στο κατάστρωμα του πλοίου νεκρά, έτσι σε αλιευτικά εργαλεία τα οποία χρησιμοποιούν αγκίστρια δεν υπάρχει νόημα στην παραπάνω οριοθέτηση με ποσόστωση μιας και το αλίευμα δεν επιλέγεται. ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ Το θέμα της παρούσας παραγράφου είναι να φανεί ένα γραφειοκρατικό τροχοπέδη στη δημιουργία μιας Ομοσπονδίας Επαγγελματιών Αλιέων (Ο.Ε.Α.). Στην προσπάθειά μας να δημιουργηθεί μια Ο.Ε.Α. ήρθαμε μπροστά στο γεγονός ότι θα πρέπει στην Ομοσπονδία να υπάρχει ένας Κτηνοτροφικός και ένας Αγροτικός Σύλλογος. Μιας και οι παραπάνω κλάδοι ασχολούνται εξ ολοκλήρου με αντιδιαμετρικά αντίθετους τομείς της πρωτογενούς παραγωγής, θα πρέπει τόσο τα συμφέροντά τους όσο και το συνδικαλιστικό τους όργανο, το οποίο τα διεκδικεί και προασπίζει να είναι ανεξάρτητο. ΧΗΜΙΚΑ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ Ως επαγγελματίες της θάλασσας θα θέλαμε με την παρούσα να εκφράσουμε την κάθετη διαφωνία μας με την καταστροφή των χημικών της Συρίας νότια/δυτικά του νησιού της Κρήτης. Μια χημική διαδικασία στην οποία μπορεί κάτι να πάει στραβά και για την οποία ακόμη και επιστήμονες εκφράζουν ανησυχίες, κάθε άλλο παρά επιθυμητή είναι στην κλειστή λεκάνη της Μεσογείου. Read more: http://www.haniotika-nea.gr/psarades-sta-dichtia-tis-krisis/#ixzz35Tfa3CBN Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook