ΓΙΑΤΡΟΙ ΤΩΝ ΟΡΕΩΝ

ΤΟΠΙΚΑ

Η ΥΠΑΙΘΡΟΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΧΑΝΙΩΝ

Καταθλιπτικό τοπίο

Γιώργος Κώνστας | 02.02.2010

“Το ιατρείο μας είναι και η παρηγοριά μας. Θυσία προσφέρουν οι γιατροί που έρχονται στην περιοχή μας, που ως επί το πλείστον, κατοικείται από ανθρώπους μεγάλης ηλικίας με σοβαρά προβλήματα υγείας”. Η κα Κατερίνα Παπαδογιάννη είναι ένας από τους μόνιμους κατοίκους του Δήμου Ανατολικού Σελίνου, στο νότιο τμήμα των Λευκών Ορέων.
Η προσφορά πρωτοβάθμιας υπηρεσίας υγείας είναι ένα από τα βασικά προβλήματα της περιοχής, της οποίας ο μέσος όρος ηλικίας των κατοίκων ξεπερνά κατά πολύ τα πρώτα -ήντα. Ο Δήμος αποτελείται από δεκάδες χωριά και μικρούς οικισμούς με αριθμό κατοίκων που φτάνει τα δάκτυλα του ενός χεριού. Αυτό κάνει δύσκολη τη ζωή για τον αγροτικό γιατρό.
Η Eλένη Μπιμπάκη υπηρετεί στο ιατρείο της περιοχής από τον περασμένο Αύγουστο. Καθημερινά έρχεται με το αυτοκίνητό της από τα Χανιά διανύοντας 53 χλμ. ενός δρόμου με πολλές στροφές και αρκετές κατολισθήσεις. “Δύο ημέρες την εβδομάδα δέχομαι κόσμο στον χώρο του ιατρείου στον Καμπανό και τις υπόλοιπες επισκέπτομαι τα γύρω χωριά”, μας εξηγεί.
ΚΑΜΠΑΝΟΣ
Η περιφέρεια δράσης της είναι τεράστια και υπάρχουν και μέρες που διανύει και 150 χλμ. για να βρεθεί σε μια γειτονιά να γράψει φάρμακα ή να εξετάσει κάποιον ασθενή. “Στην αρχή δυσκολεύτηκα πολύ μεχρι να συνηθίσω. Τώρα όμως βλέπω ότι ο κόσμος έχει πραγματικά ανάγκη την προσφορά υπηρεσιών υγείας. Οι περισσότεροι κάτοικοι είναι μεγάλης ηλικίας, ένας παππούς που ερχόταν στο ιατρείο στο Επανοχώρι περπατούσε μιάμιση ώρα για μια εξέταση. Γενικά είναι πολύ έντονο το συναίσθημα της μοναξιάς σε κάποια χωριά και αυτό σε επηρεάζει. Ο κόσμος εδώ μπορεί να μην είναι πλούσιος αλλά είναι φιλότιμος. Σου ανοίγει την καρδιά του, βρίσκει σε εσένα έναν άνθρωπο να πει τη χαρά του, τον πόνο του, να ανταλλάξει δύο κουβέντες, να ξεφύγει από την καθημερινότητα. Καταλαβαίνεις τι σημαίνει πραγματικά γιατρός όταν υπηρετείς σε τέτοια μέρη”, εξηγεί η γιατρός, την οποία επισκεπτόμαστε στο μικρό ιατρείο.
Εχει μεσημεριάσει και η ουρά των πολιτών έχει μικρύνει. Η κα Μπιμπάκη τονίζει την ανάγκη περαιτέρω εξοπλισμού του ιατρείου και την κάλυψη της κενής θέσης του ενός εκ των δυο ιατρών που θα ’πρεπε να υπηρετούν στην περιοχή. “Το ιατρείο είναι διθέσιο, αλλά η άλλη κοπέλα παραιτήθηκε για να κάνει την ειδικότητά της. Κανονικά ένας γιατρός μένει καθημερινά στο ιατρείο και ο άλλος γυρίζει τα χωριά. Η θέση προκηρύχθηκε αλλά έμεινε κενή. Επειδή είναι απομακρυσμένη περιοχή δύσκολα έρχεται κάποιος εδώ. Υπάρχει ανάγκη για τοποθέτηση γενικού ιατρού. Οταν χρειάζονται πιο εξειδικευμένες υπηρεσίες καρδιολόγο, πνευμονολόγο, διαβητολόγο είναι λίγο δύσκολο να τους τις προσφέρω εγώ”, καταλήγει.
ΧΩΡΙΣ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ
“Γράψε για την έλλειψη φαρμακείου. Σε ολόκληρο τον δήμο δεν υπάρχει ούτε ένα. Μας γράφει τα φάρμακα η γιατρός και για να τα αγοράσουμε πρέπει να πάμε ή στην Κάντανο 30 χλμ. από εδώ ή στα Χανιά”, λέει ένας κύριος που περιμένει υπομονετικά για τη συνταγογράφηση. “Ενα κουτί φάρμακα να πρέπει να πάρεις πρέπει ή να κάνεις ταξίδι ολόκληρο ή να βρεις κάποιον συγχωριανό, να υποχρεωθείς για να σου το προμηθεύσει. Τις εκλογές μας γεμίζουν ταξίματα αλλά από ουσία τίποτα”, λέει η κα Παπαδογιάννη. Η περιοχή είναι δύσκολα προσβάσιμη αρκετές ημέρες τη χειμερινή περίοδο λόγω χιονιού και κατολισθήσεων. Η λειτουργία ενός δημοτικού φαρμακείου, πιθανόν να έδινε κάποια λύση στο πρόβλημα.
ΣΤΟΝ ΦΟΥΡΝΕ
Στη βόρεια πλευρά των Λευκών Ορέων, στον Φουρνέ, Θέρισο, Μεσκλά υπηρετεί ο Ευτύχης Αλιγιζάκης. Γενικός γιατρός έχει μόνιμη θέση στην περιοχή. Χάρη… στο πάθος του για την ιατρική και της αγάπης για τους κατοίκους της περιοχής το μικρό αγροτικό ιατρείο που στεγάζεται στο κλειστό Δημοτικό Σχολείο του Φουρνέ είναι ένα μικρό “παλάτι”. Η περιοχή είναι πιο κοντά στα Χανιά και αυτό έχει ως αποτέλεσμα ακόμα να “κρατάει” τον πληθυσμό. “Χωρίς το περιφερειακό ιατρείο δεν θα είχαμε καμιά ευκαιρία περίθαλψης. Θα ’πρεπε να πάμε στα Χανιά, να στηθούμε στις ουρές στο ΙΚΑ και στο Νοσοκομείο για μια εξέταση, για να γράψεις μια συνταγή. Θα έπρεπε όλα αυτά τα ιατρεία να ενισχυθούν. Γιατί όταν δεν υπάρχει ιατρική περίθαλψη, δεν μένει ο κόσμος στα χωριά, φεύγει, τα εγκαταλείπει”, μας εξηγεί ο κ. Δημήτρης Κοντουδάκης που έχει έλθει στον γιατρό για να του γράψει μερικά φάρμακα και να ρίξει μια ματιά στο τραυματισμένο του χέρι.
ΙΑΤΡΕΙΟ ΚΟΣΜΗΜΑ
“Το ιατρείο μας είναι το κόσμημά μας. Χάρη στη λειτουργία του πολλοί άνθρωποι δεν φεύγουν από την περιοχή αφού έχουν ιατρική υπηρεσία”, αναφέρει η κ. Γαρυφαλλιά Σφακιανάκη που μαζί με τη Στέλλα Μαραγκουδάκη, περιμένουν τη σειρά τους για να μπουν στο ιατρείο. “Το παν για μένα είναι η στελέχωση των περιφερειακών ιατρείων με ειδικευμένους γιατρούς γιατί μπορούν να δώσουν περισσότερα στον ασθενή και σε ένα επείγον περιστατικό. Οι Δήμοι θα πρέπει να βοηθούν την κατάσταση στα περιφερειακά ιατρεία, να τα ενισχύουν περισσότερο με εξοπλισμό”, τονίζει η κα Μαραγκουδάκη.
Ο ΓΙΑΤΡΟΣ
ΤΑ ΚΑΝΕΙ ΟΛΑ
Υπό την επίβλεψη του γιατρού κ. Ευτύχη Αλιγιζάκη μια φορά τον μήνα στον χώρο εκδηλώσεων του πολιτιστικού συλλόγου γίνονται σεμινάρια ιατρικής και πρώτων βοηθειών. “Παρά τη δημιουργία του ΕΣΥ η πρωτοβάθμια περίθαλψη υγείας δεν είχε την προσοχή που έπρεπε. Εγιναν νομοσχέδια, δόθηκαν υποσχέσεις αλλά το σύστημα δεν υποστηρίχθηκε. Ο γιατρός εδώ τα κάνει όλα. Καθαριότητα, γραμματειακή υποστήριξη, καταγραφή αρχείων, νοσηλευτική φροντίδα. Ωστόσο παρά τα προβλήματα υπάρχει η δυνατότητα για το στοιχειώδες, δηλαδή να υπάρχει κάποιος άνθρωπος σε μια περιφέρεια απομακρυσμένη που να μπορεί να συνταγογραφήσει, να κάνει μια εξέταση”, υπογραμμίζει ο κ. Αλιγιζάκης.
Ο ίδιος έχει άριστη σχέση με τους κατοίκους της περιοχής η οποία οικοδομήθηκε με την πάροδο του χρόνου. “Υπάρχουν άνθρωποι που ποτέ δεν έχουν πάει σε νοσοκομείο αλλά έρχονται εδώ, ανοίγονται, αποκτάς μια σχέση φιλική μαζί τους. Το ιατρείο λειτουργεί με ραντεβού, κανείς δεν περιμένει πάνω από 5 λεπτά. Συχνά γίνονται προληπτικοί έλεγχοι για σακχαρώδη διαβήτη, χοληστερίνη. Ομως όλα εξαρτώνται από το φιλότιμο του γιατρού. Αν πραγματικά υπήρχε μια οργανωμένη και καλά σχεδιασμένη παροχή πρωτοβάθμιας περίθαλψης η κατάσταση στα Νοσοκομεία θα ήταν πολύ καλύτερη”.