Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2015
ΔΩΔΕΚΑ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΤΑΜΠΑΚΑΡΙΑ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ
Εκεί που ο χρόνος σταματά
Aνθρωποι και μνημεία, ερείπια και αναπαλαιώσεις σε μια από τις γειτονιές των Χανίων. Ξεχασμένη αλλά όχι λησμονημένη, σίγουρα αγαπημένη για όποιον έχει περπατήσει έστω και μια φορά ανάμεσα στα δρομάκια της, η περιοχή των Ταμπακαριών, των ταμπάκηδων, των βυρσοδεψείων αποτελεί μια από τις πραγματικά ξεχωριστές γωνιές της πόλης. Μια από τις γειτονιές που σε προκαλεί να την περπατήσεις, να συνομιλήσεις με τους ανθρώπους της, να τη φωτογραφίσεις.
PrevNext
Βομβαρδισμένο τοπίο
Δεν έπεσε βόμβα αλλά είναι ο πανδαμάτωρ χρόνος που όλα τα φθείρει, όλα θέλει να τα κάνει σκόνη. Το κεραμίδι, το ξύλο, η πέτρα, λίγο τσιμέντο, τα βιομηχανικά μνημεία, όλα ανάκατα σε ένα τρελό χορό. Μια εικόνα από το παρόν…
gefyraki1Η βάρκα και το γεφύρι
Δεν υπάρχει γωνιά στα Ταμπακαριά που να μην σε εκπλήξει. Μια βάρκα κάτω από το γεφύρι σαν να αναμένει τα ροζιασμένα χέρια που θα τη ρίξουν και πάλι στη θάλασσα για να φύγει στα ανοικτά, στον φυσικό της χώρο.
PrevNext
Αναπαλαιώσεις μέσα στα ερείπια
Τα τελευταία χρόνια δεν είναι λίγα τα παλιά κτήρια που αναπαλαιώνονται κυρίως από αρχιτέκτονες και όχι μόνο. Σύγχρονες κατασκευές, δένουν άριστα με το παρελθόν και δίνουν μια ανάσα ζωής σε όλη την περιοχή. Δίπλα σε αυτές παραμένουν -διατηρώντας το δικό τους χρώμα- τα παλιά ερειπωμένα κτήρια.
Σαν να περιμένουν και αυτά εκείνους που θα τους δώσουν χρώμα και ζωή.
PrevNext
Μικρές… Συμπληγάδες
Μικρές δίοδοι προς τη θάλασσα τα στενάκια ανάμεσα στα κτήρια. Ολα διαφορετικά-όλα ίδια. Ισα-ίσα να περνάει ένας άνθρωπος, χορταριασμένα, με τα ερείπια να χάσκουν από πάνω, σε προκαλούν να τα διαβείς για να πλησιάσεις έστω και λίγο τη θάλασσα.
Μπροστά στους φθαρμένους τείχους, αγκαλιά με τη θάλασσα, δεκάδες από τις γωνιές της περιοχής σαν να σε προσκαλούν να τους πλησιάσεις από τη μια, σαν να θέλουν να σε διώξουν μακριά με την τραχύτητα τους, από την άλλη.
PrevNext
Οι ταμπάκηδες
Άνθρωποι του μόχθου, μια ζωή πάνω από τα δέρματα αναβιώνοντας ένα επάγγελμα με παράδοση στα Χανιά. Από το 1984 ο Παναγιώτης Καραμπινάκης (φωτ. μπροστά) από τη δεκαετία του ’30 ο Χαράλαμπος Βουτετάκης.
Κάθε δέρμα και μια διαφορετική ιστορία, κάθε σημείο των Ταμπακαριών και μια αναβίωση της παλιάς εποχής. Οταν στην περιοχή λειτουργούσαν 60 βυρσοδεψία και εργάζονταν πάνω από 200 άτομα. «Το δέρμα αρρωσταίνει αλλά δεν πεθαίνει ποτέ» μας λέει ο κ. Βουτετάκης.
psarasΨαρεύοντας
Στην άκρη της οδού Βιβιλάκη, ο πρωϊνός ήλιος δεν πτοεί τον ψαρά της φωτογραφίας. Οπλισμένος με υπομονή, ρίχνει το καλάμι του αναζητώντας την τύχη του.
Read more: http://www.haniotika-nea.gr/eki-pou-o-chronos-stamata/#ixzz3lG6rkaFz
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου