ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΑΓΟΡΑ Επιστροφή στα παραδοσιακά δέρματα Βυρσοδεψία, βιοτεχνίες και τουριστικά καταστήματα γυρίζουν την πλάτη στα βιομηχανοποιημένα προϊόντα ΒΟΥΤΕΤΑΚΗΣΜία εντυπωσιακή επιστροφή στα χανιώτικα κατεργασμένα δέρματα και στα προϊόντα που φτιάχνονται απ’ αυτά (τσάντες, πέδιλα, ζώνες, στιβάνια κ.ά.) για τους καταναλωτές, αλλά και για τους ντόπιους επαγγελματίες καταγράφεται την τελευταία διετία. Μετά από μία κυριαρχία για πάνω από 10 χρόνια των εισαγωγής Κινέζικων κυρίως τσαντών, πέδιλων και άλλων δερμάτινων ειδών τα καταστήματα εμπορίας και οι βιοτεχνίες έχουν γυρίσει την τελευταία διετία στο τοπικά κατεργασμένο δέρμα. ΚΑΡΑΜΠΙΝΑΚΗΣ«Το 80% των δερμάτων που έχουν τα “Στιβανάδικα” αλλά και άλλα εμπορικά των Χανίων είναι από το ντόπιο δέρμα» μας εξηγεί ο κ. Παναγιώτης Καραμπινάκης, που τη δεκαετία του ’80 εργάζεται ως βυρσοδέψης. Μία δουλεία που πήρε από τον πεθερό του και εκείνος από τον πατέρα του και τώρα την παραδίδει στα δύο του παιδιά. «Σήμερα είναι 6 τα βυρσοδεψία στην περιοχή. Στα Ταμπακαριά που έχουμε τη βιοτεχνία μας δεν έκλεισαν ποτέ όλα τα εργαστήρια. Βέβαια πολλά σταμάτησαν τη λειτουργία τους, γιατί δεν βρέθηκαν αντικαταστάτες για τους παλιούς ταμπάκηδες» δηλώνει. Μία ξενάγηση στο εργαστήριο μας πείθει για τις μεθόδους που ακολουθούνται. Πολύ δουλειά με το χέρι, τα μηχανήματα αξιόπιστα, αλλά παλιά και η κατεργασία με βάση τις φυσικές μεθόδους. Το ευχάριστο είναι πως την τελευταία διετία το ενδιαφέρον για το τοπικό δέρμα έχει πολλαπλασιαστεί. Πώς το εξηγείτε αυτό ρωτάμε τον κ. Καραμπινάκη. «Μα γιατί έχουμε πολύ καλή ποιότητα» είναι η απάντηση και συνεχίζει: «Γίνεται μία κατεργασία στην πόλη μας που μπορεί να μη γίνεται πουθενά αλλού στον κόσμο. Δεν είναι βιομηχανοποιημένη και η δέψη του δέρματος γίνεται με φυτικά μέσα, όχι χημικά υλικά. Ετσι διαφοροποιείται το προϊόν και ποιοτικά. Τα μηχανήματα παραμένουν τα ίδια εδώ και δεκαετίες. Ο εκσυγχρονισμός είναι δύσκολος και για λόγους οικονομικούς, αλλά επειδή για χρόνια υπήρχε θέμα με την μετεγκατάστασή μας». Το δέρμα που επεξεργάζονται οι βυρσοδέψες προέρχεται κυρίως από την Αφρική, αλλά και την Ευρώπη καθώς το ελληνικό δέρμα είναι λίγο. ΒΟΥΤΕΤΑΚΗΣ«ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΕΡΜΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ» «Εδώ γίνεται η καλύτερη βακέτα (δέρμα αγελάδας) της Ευρώπης και δεν είναι υπερβολή. Γιατί πάντα γινόταν φυσιολογική κατεργασία χωρίς χημικά και άλλα πρόσθετα με χειροποίητη εργασία» είναι τα λόγια του Xαράλαμπου Βουτετάκη. Από τη δεκαετία του ’30 ταμπάκης ο 86χρονος πλέον συνομιλητής συνεχίζει να ασχολείται με το δέρμα καθώς «έτσι περνά η ώρα» και έχει να θυμηθεί πραγματικά μοναδικές ιστορίες απ’ το παρελθόν. Ο ίδιος έμαθε κολύμπι μαζεύοντας τα δέρματα από τη θάλασσα των Ταμπακαριών, όταν η κακοκαιρία και η φουσκοθαλασσιά έσπαζαν τα σκοινιά με τα οποία ήταν δεμένα και τα παρέσερνε στ’ ανοικτά. Τότε οι ταμπάκηδες έπρεπε να γίνουν και κολυμβητές για να σώσουν τον κόπο τους! «Οταν ξεκίνησα να δουλεύω δεν θα υπήρχαν παρά μόνο 2 – 3 βυρσοδεψία που είχαν βαρέλες για το πλύσιμο των δερμάτων. Την καλή εποχή θα υπήρχαν πάνω από 60 βυρσοδεψία και πάνω από 200 άτομα εργάζονταν σ’ αυτά. Το δέρμα ήθελε 6 μήνες για να βγει, ενώ τώρα μόνο 20 ημέρες. Ακόμα και όταν μπήκαν τα μηχανήματα τη δεκαετία του ’50 ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς συνεχίστηκε να γίνεται με τα χέρια» τονίζει. TSAFARAKHS«ΤΟ ΚΙΝΕΖΙΚΟ ΗΤΑΝ Η ΕΥΚΟΛΗ… ΛΥΣΗ» Με βιοτεχνία κατασκευής δερμάτινων, αλλά και κατάστημα εμπορίας στα “Στιβανάδικα” ο κ. Γιώργος Τσαφαράκης συνεχίζει την οικογενειακή παράδοση. Οπως χαρακτηριστικά μας λέει «πάντα το 80% των προϊόντων μου ήταν και είναι από τοπικά δέρματα. Κάποιοι πριν από μερικά χρόνια βρήκαν την εύκολη λύση να βάλουν κινέζικα στα μαγαζιά τους. Το κινέζικο το βρίσκει παντού ο τουρίστας και στην πατρίδα του, στα αεροδρόμια, στις τουριστικές περιοχές κ.α!». Πλέον και οι ίδιοι οι τουρίστες αναγνωρίζουν το καλό προϊόν, ενδιαφέρονται για την τοπική παραγωγή και ας είναι μερικές φορές πιο ακριβή. «Ο κόσμος τα έχει βαρεθεί τα κακής ποιότητας και φτηνά δέρματα. “Ξύπνησαν” πολλοί βιοτέχνες και έχουν αρχίσει να δουλεύουν ξανά το τοπικό δέρμα. Εγώ δεν σταμάτησα ποτέ γιατί έχει σταθερή πελατεία. Ο τουρίστας ξέρει ότι είναι φυσικό δέρμα, δεν έχει χημικά, δεν είναι πλαστικοποιημένο και όσο περνά ο χρόνος γίνεται πιο όμορφο. Ερχονται πελάτες μετά από 30 χρόνια και κρατούν μία βακετένια τσάντα και μου τη δείχνουν που διατηρείται και είναι και όμορφη. Οι τουρίστες γνωρίζουν καλά τα προϊόντα μας, γιατί τα αγόραζαν αυτά τα δέρματα χρόνια πριν έρθουν τα κινέζικα. Τα “Στιβανάδικα” δεν ξεκίνησαν ούτε έγιναν γνωστά πουλώντας προϊόντα εισαγωγής. Εγιναν γνωστά με τα ντόπια δέρματα άσχετα που με τον καιρό τα χαλάσαμε» τονίζει. Πέρα από τη διατήρηση της παράδοσης η αξιοποίηση και χρήση των ντόπιων κατεργασμένων δερμάτων δίνει και μία ισχυρή “ανάσα” στην τοπική οικονομία καθώς περιορίζονται οι εισαγωγές και παράλληλα διατηρούνται οι Χανιώτικες βιοτεχνίες. STIBANAS2«Το τοπικό είναι και το καλύτερο» Ενας από τους παλαιότερους στα “Στιβανάδικα” είναι ο κ. Λευτέρης Πυρπινάκης γνωστός κατασκευαστής στιβανιών αλλά και άλλων ειδών από δέρμα. «Δουλεύω βακέτα για τα παπούτσια, όπως και παλιά. Το δέρμα το παίρνουμε από εδώ, απ’ τα δικά μας βυρσοδεψία γιατί είναι ποιοτικά πολύ καλό. Το χρησιμοποιούμε για πέδιλα και για τσάντες. Φτιάχνει γερά παπούτσια, ανθεκτικά. Αντίθετα τα κινέζικα είναι πιο πλαστικά» μας λέει. Ο ίδιος χρησιμοποιεί και δέρμα από κατσίκι για τις ραφές που κάνει και όπως εξηγεί δεν αλλάζει το ντόπιο κατεργασμένο δέρμα με τίποτα. Read more: http://www.haniotika-nea.gr/epistrofi-sta-paradosiaka-dermata/#ixzz3lG7F7QvO Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook