ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ Οι τετράποδοι φίλοι μας »Αληθινές ιστορίες υιοθεσίας αδέσποτων από Χανιώτες Γράφει: Γιώργος Κώνστας-Ελένη Φουντουλάκη - 4 Οκτωβρίου 2014 7:30 πμ (ενημερώθηκε: 4 Οκτ 1:54 μμ) - Σχολιάστε Δίπλα σε κάθε λυπημένη ιστορία εγκατάλειψης ή τραυματισμού αδέσποτου ζώου, υπάρχει και μια άλλη ιστορία που οι περισσότεροι αγνοούμε. Είναι οι ιστορίες από αδέσποτα ζώα που κερδίζουν την καρδιά πολλών οικογενειών στα Χανιά και οι οποίες προχωρούν στην υιοθεσία τους, προσφέροντάς τους ένα σπίτι θαλπωρής και φροντίδας. Αυτές τις χαρούμενες ιστορίες, παρουσιάζουν σήμερα οι “διαδρομές” με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα των ζώων, με πολλούς Χανιώτες να στέλνουν το δικό τους μήνυμα ευαισθητοποίησης και συνύπαρξης με τους τετράποδους φίλους μας. «Αγάπη δίχως όρους» «Πώς αποφάσισες να υιοθετήσεις το δικό σου ζωάκι», ρωτάμε τη Ραφαέλα που έχει κοντά της ένα πανέμορφο, λευκό θηλυκό λαμπραντόρ, την Precious: «Δεν το αποφάσισα εγώ, αυτή με επέλεξε» απαντά χαμογελώντας και μας εξηγεί: «Πέρυσι τον Νοέμβριο την βρήκα στην περιοχή των Δικαστηρίων όπου είχα πάει για να ταΐσω ένα άλλο αδέσποτο το οποίο έρχεται κάτω από την πολυκατοικία και το προσέχουμε. Ξαφνικά άκουσα βήματα πίσω μου και γυρνώντας είδα ένα μεγαλόσωμο λευκό σκυλί να τρέχει κατά πάνω μου με πολύ φιλική διάθεση. Ηταν σαν να με γνώριζε χρόνια. Ωστόσο δεν μπορούσα να την πάρω μαζί μου. Την επόμενη ημέρα το πρωί η μητέρα μου, μου είπε πως στην είσοδο της πολυκατοικίας περίμενε ένα όμορφο μεγαλόσωμο άσπρο σκυλί. Υπέθεσα πως προφανώς το σκυλί είχε χαθεί και με είχε ακολουθήσει. Ωστόσο όταν επικοινώνησα με τον Φιλοζωικό που ήρθε, διαπιστώσαμε πως το ζώο είχε έναν κωδικό χαραγμένο μέσα στο αυτί αλλά τα πρώην αφεντικά της δεν την αναζήτησαν ποτέ και μέχρι σήμερα παραμένουν άφαντοι». Όταν το ζώο υπεβλήθη σε στείρωση μέσω προγράμματος του Δήμου σε συνεργασία με τον Φιλοζωικό σύλλογο, η Ραφαέλα έψαχνε σπίτι για να φιλοξενήσει την Precious αλλά μέσα σε τρεις μέρες «το ζωάκι μας απέδειξε ότι άξιζε για να μείνει μαζί μας, γι’ αυτό και της δώσαμε το όνομα Precious». «Με την λαμπραντορίνα μας, έμαθα να έχω περισσότερη υπομονή, γιατί έκανε πολλές αταξίες αλλά γνωρίζοντας πως στον δρόμο είχε περάσει δύσκολα, δεν μπορούσα να τη μαλώσω. Μαζί της έμαθα ότι την αγάπη πρέπει να τη δίνουμε απλόχερα σε όποιο πλάσμα και αν βρεθεί μπροστά μας, χωρίς να ζητάμε αντάλλαγμα, όπως κάνει και αυτή. Και σίγουρα απάλυνε έναν πολύ μεγάλο πόνο τον οποίο είχα εκείνη την περίοδο, καθώς ήρθε στη ζωή μας τέσσερις ημέρες πριν το 40ήμερο μνημόσυνο του πολυαγαπημένου μου πατέρα. Για μένα αυτό το σκυλί ήταν θείο δώρο». Η λευκή λαμπραντορίνα Precious που σήμερα είναι 4 χρονών κέρδισε την καρδιά όχι μόνο της Ραφαέλας αλλά και του συζύγου της Μιχάλη, και όπως μας λένε θα είναι η καλύτερη παρέα για το παιδάκι τους που σε λίγους μήνες περιμένουν να γεννηθεί. «Μαθήματα ζωής» Οχι ένα, αλλά δύο σκυλάκια που βρέθηκαν τραυματισμένα στα Χανιά και έμειναν μόνιμα ανάπηρα, έχει υιοθετήσει η Δανάη, που όπως μας λέει μέσα από την συνύπαρξη με τα δύο αυτά ζωάκια έμαθε να είναι περισσότερο δυνατή και αισιόδοξη. Για το ημίαιμο κόλεϊ, τον Κανέλο, μας διηγείται: «πριν δυόμιση χρόνια το είχε βρε ο Φιλοζωικός σύλλογος τραυματισμένο στο πόδι. Χρειάστηκε να γίνει επέμβαση και να χάσει το μπροστινό του πόδι, διότι το νεύρο είχε υποστεί ανεπανόρθωτη ζημιά. Ανέλαβα να φιλοξενήσω το ζώο μέχρι να συνέλθει από τη θεραπεία του. Παρά το γεγονός ότι έχει μόνο τρία πόδια και λόγω του φόβου είναι ένα διστακτικό ζώακι, στη συνέχεια με κατέκτησε και μου ήταν αδύνατο να το αποχωριστώ γιατί είναι ένα πολύ καλόψυχο και παιχνιδιάρικο σκυλί. Κατάφερε και “εγκλιματίσηκε” στο περιβάλλον του σπιτιού μου, κοινωνικοποιήθηκε μαζί με τα άλλα ζωάκια που έχω και σήμερα ζει κανονικά μαζί μας. Ο Κανέλος όπως και όλα τα ζώα, ξεχωρίζει για την απεριόριστη τρυφερότητα, την ευγνωμοσύνη, την αγάπη πέρα από κάθε ιδιοτέλεια, που στην επιστρέφει χωρίς όρους. Δίνεις ένα και παίρνεις δέκα από τα ζώα. Ωστόσο αυτό που πάντα με συγκινεί με τον Κανέλο είναι η προσπάθειά του να ζήσει μια ζωή φυσιολογική, παρά το ότι είναι ένα σκυλί με τρία πόδια. Προσπαθεί, είναι χαρούμενος, αισιόδοξος. Κι αυτό πολλές φορές όταν αισθάνομαι απογοητευμένη, με κάνει να βλέπω τα πράγματα διαφορετικά». Τραυματισμένος βρέθηκε και ο Ρούλης, ένα κουταβάκι που η Δανάη υιοθέτησε πριν λίγους μήνες όταν βρέθηκε πυροβολημένο στο Καστέλι. «Ενα από τα σκάγια πιθανώς από αεροβόλο τραυμάτισε το κουτάβι πάνω στην σπονδυλική στήλη και έτσι από τότε δεν μπορεί να πατήσει στα πίσω του πόδια, παρά το ότι μυικά είναι γερά, λόγω του τραύματος δεν μπορεί να διατηρήσει την ισορροπία του. Παρόλα αυτά, εκείνο που με συγκίνησε είναι ότι το σκυλί λειτουργεί με τέτοια ζωντάνια σαν να μην είναι ανάπηρο. Είναι παιχνιδιάρης, παίζει με τα άλλα σκυλιά παρόλο που δεν μπορεί να τρέξει να τα ακολουθήσει και αυτά το έχουν εντάξει στη δική τους κοινωνία. Ξαπλωνουν κάτω και παίζουν μαζί του γιατί καταλαβαίνουν ότι δεν μπορεί να τα κυνηγήσει. Εχει όρεξη για χάδια, για ζωή… Κι αυτό μας διδάσκει πολλά πράγματα». «Πέρα από συντροφιά…» «Προχθές επέστρεψα στο σπίτι από τη δουλειά, θυμωμένη και κουρασμένη. Ολα αυτά τα ξέχασα σε δευτερόλεπτα όταν με περικύκλωσαν τα δύο σκυλιά μου. Με την αγάπη και τη ζεστασιά πήρα θετική ενέργεια». Η Αννίκα Κουτρούλη και ο σύζυγός της Νίκος Κουτρούλης από το Κυρτωμάδω στην Αγιά είναι ενθουσιασμένοι από δύο σκυλάκια τους. Το ένα, την Αννα την πήραν από το καταφύγιο του Φιλοζωικού Συλλόγου Χανίων “Η Μικρή Κιβωτός”. Το άλλο είχε εγκαταλειφθεί από τους ιδιοκτήτες του. «Στα Χανιά υπάρχουν πάρα πολλά ζώα στους δρόμους. Γι’ αυτό και όταν ήλθα να μείνω μόνιμα εδώ από τη Φινλανδία έψαξα για να βρω ένα καταφύγιο ζώων ώστε να πάρω από εκεί το ζώο. Αν ο καθένας από εμάς υιοθετούσε ένα αδέσποτο ζώο δε θα βλέπαμε τόσα νεκρά ζώα στους δρόμους σκοτωμένα από αυτοκίνητα ή δηλητηριασμένα» λέει η νεαρή κοπέλα που επισημαίνει τη συμβολή του Φιλοζωικού Συλλόγου στην προσπάθεια ευαισθητοποίησης των πολιτών. Για τον σύζυγό της Νίκο Κουτρούλη τα ζώα είναι μια καλή παρέα και συντροφιά. «Τώρα κατάλαβα πόσο μεγάλη αγάπη μπορεί να σου προσφέρει το ζώο. Υιοθετώντας ένα αδέσποτο, σώζεις μια ψυχή που θέλει μόνο αγάπη, τροφή και λίγο από τον χρόνο μας και όλα αυτά θα στα επιστρέψει στο πολλαπλάσιο, ειδικά για τους μοναχικούς ανθρώπους είναι ό,τι καλύτερο. Είναι καλό να αλλάξουμε τη νοοτροπία όλοι μας. Να δούμε τα ζώα ως ζωντανούς οργανισμούς και όχι σαν εξαρτήματα που τα βάζουμε σε βαρέλια ή τα πετάμε όταν τα βαρεθούμε» λέει ο νέος άντρας. «Μέλος της οικογένειας» «Εψαχνα ένα σκυλάκι για μέσα το σπίτι. Οταν μεγάλωσαν λίγο τα παιδιά απευθύνθηκα στην κα Σίλκε Βρόμπελ και έτσι βρέθηκα με την Μπαλούνα. Τώρα είναι ένα μέλος της οικογένειάς μας» μας εξηγεί η κα Ιωάννα Μαθιουλάκη από τον Πλατανιά. Το μικρό αξιαγάπητο σκυλάκι έχει “κλέψει” την καρδιά της ίδιας, του συζύγου και των παιδιών της. «Η ζωή μας άλλαξε πολύ. Καταρχήν το συνιστώ σε όλους τους γονείς να έχουν ένα ζώο. Κάνει πολύ καλό στην ψυχολογία των παιδιών, είναι μια παρηγοριά αν τα μαλώσεις, αν αισθάνονται άσχημα» αναφέρει. Η κα Μαθιουλάκη που εργάζεται στον τομέα του τουρισμού και συνομιλεί καθημερινά με εκατοντάδες ξένους, διαπιστώνει τις αρνητικές εντυπώσεις που προκαλεί ο μεγάλος αριθμός αδέσποτων ζώων. «Είναι ένα θέμα που πρέπει να μας απασχολήσει. Προσωπικά δεν με ενοχλεί τόσο η εικόνα, όσο η ουσία του θέματος και αυτό πρέπει να μετράει. Γιατί είναι φρικτό και απάνθρωπο να βλέπεις σκυλιά ελεύθερα στον δρόμο να σκοτώνονται από τα αυτοκίνητα, άλλα να είναι σκελετωμένα από τον υποσιτισμό ή να δηλητηριάζονται από διάφορους. Πρέπει οι Δήμοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους όπως και ο κόσμος που λειτουργεί ανεύθυνα και παίρνει ένα σκύλο και μόλις τον βαρεθεί τον εγκαταλείπει. Δεν ξέρουν ότι σκύλος σημαίνει και υποχρεώσεις: Εμβόλια, φαγητό, να τον βγάλεις βόλτα. Πρέπει να γίνουμε και σε αυτό το θέμα πιο υπεύθυνοι» επισημαίνει η συνομιλήτριά μας που για το τέλος εκθειάζει την κα Βρόμπελ και το σύλλογο “Προστασία των ζώων” για την προσφορά του. «Στα μάτια των ζώων η ισότητα για κάθε τι έμψυχο μεγαλώνει» Ήταν μόλις δύο ημερών γατάκι, όταν η Λίλη, το βρήκε χαμένο, σε μία ψευδοροφή καταστήματος στα Χανιά. «Με κλειστά ακόμα μάτια περιλθάψαμε τη Μίλκυ στο σπίτι μας, τυλιγμένη με ρούχα πάνω σε μία θερμοφόρα που ανά τακτά χρονικά διαστήματα τη γεμίζαμε με ζεστό νερό. Κάθε 2-3 ώρες τη νύκτα, από το κλάμα της έπρεπε να σηκωνόμαστε και να της δίνουμε γάλα, αρχικά με σύριγγα, αργότερα με ειδικό μπιμπερό. Τρία χρόνια μετά, μέσω μίας φίλης που τον βρήκε πεταμένο στον δρόμο, πήραμε τον Λαζαράκο στο σπίτι. Ηταν σχεδόν πεθαμένος, βρώμικος, αλλά μέσα του γεμάτος με θέληση για ζωή. Εξ’ ού και το όνομά του, Λάζαρος, μετά την “ανάστασή” του, έγινε ο πιο παιχνιδιάρης και άτακτος γατούλης» μας λέει. «Σήμερα η Μίλκυ είναι σχεδόν 7 χρονών ενώ ο Λαζαράκος 4 χρονών. Πολλοί νομίζουν ότι τα ζώα είναι αγγαρεία, ευθύνη, μπελάς. Η αγάπη που παίρνεις όμως από αυτά είναι ανεκτίμητη μπρος σε αυτά που θα τους δώσεις. Το μόνο που ζητάνε είναι λίγο φαγητό και μια αγκαλιά. Λένε ότι στα μάτια του Θεού όλοι είναι ίσοι: Στα μάτια των ζώων όμως η ισότητα αυτή μεγαλώνει. Δεν υπάρχουν μαύροι, άσπροι, κακοί, καλοί, χριστιανοί, μουσουλμάνοι, όμορφοι, άσχημοι, χοντροί, λεπτοί, βρώμικοι, καθαροί. Αν είσαι καλός με το ζώο σου, όποιος και όπως να είσαι, αυτό θα είναι πάντα εκεί δίπλα σου» καταλήγει η Λίλη που με τον σύζυγο της Νίκο, φροντίζουν καθημερινά πια σαν μέλη της οικογένειας τα δύο υπέροχα γατιά. «Η καλοσύνη των ζώων» Μία ακόμη ιστορία τραυματισμένου ζώου στα Χανιά, που όμως δίπλα στους ανθρώπους βρήκε ένα ζεστό καταφύγιο μας διηγείται η Δήμητρα. «Βρήκα τη γατούλα μόνη της στη διασταύρωση στον Κλαδισό να κλαίει. Είχε διαλυμένο ποδαράκι κι ήταν πολύ άρρωστη, ακόμα κουτσαίνει» αναφέρει η Δήμητρα που όχι μόνο περιέθαλψε το χτυπημένο ζώο αλλά θέλησε να το κρατήσει μαζί της παρά την αναπηρία του. Και το μικρό γατί, θέλησε να επιστρέψει την καλοσύνη που δέχθηκε καθώς όταν η Δήμητρα αρρώστησε «το πιο συγκινητικό ήταν πως δε με άφησε επί μία βδομάδα και ήταν συνεχώς δίπλα μου». Μάλιστα ενώ η Δήμητρα, είχε αλλεργία στις γάτες, μαζί με την “μικρή φίλη” της -και την κατάλληλη θεραπεία βέβαια- κατάφερε να την ξεπεράσει. «Η καλύτερη παρέα» «Είχα μάθει να ζω με σκυλιά στο σπίτι μας στα Χανιά και όταν έφυγα για σπουδές ήθελα σίγουρα να έχω ένα ζωάκι παρέα μαζί μου. Ετσι ήρθα σε επικοινωνία με τον Φιλοζωικό Σύλλογο» μας λέει η Μελίνα που κατάγεται από τα Χανιά και σήμερα σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, στη Ρόδο. «Τη Ραμόνα την είχαν βρει μέλη του Φιλοζωικού, κουτάβι μόλις έξι μηνών, τραυματισμένο από αυτοκίνητο στους Αγ. Αποστόλους. Επιστρέφοντας για διακοπές στα Χανιά επικοινώνησα με τον Φιλοζωικό Σύλλογο γιατί ήθελα να υιοθετήσω ένα σκυλάκι. Η Ραμόνα ήταν μαζί με πολλά άλλα σκυλιά στο σπίτι ενός μέλους του Φιλοζωικού αλλά μόλις με είδε ήρθε και έπεσε στην αγκαλιά μου. Μετά από δύο μέρες την πήρα μαζί μου. Εδώ και ένα χρόνο είμαστε συνέχεια μαζί, είτε στη Ρόδο στον τόπο σπουδών, είτε στα Χανιά στο σπίτι μου» ανέφερε. «Τα ζώα καταλαβαίνουν πάντα πώς νιώθεις, μερικά καταλαβαίνουν καλύτερα ακόμη και από τους ανθρώπους. Και όταν έχεις στο σπίτι σου ένα ζώο, είναι σαν να έχεις έναν άνθρωπο, δεν νιώθεις ποτέ μόνος. Ακόμη κι αν δεν έχεις διάθεση να βγεις έξω, ο σκύλος θα σε βγάλει θες δεν θες, γιατί το ζωάκι πρέπει να κάνει την βόλτα του. Αρα σε κάνει να “βγαίνεις” από την κακή διάθεση και κατά κάποιο τρόπο σε κοινωνικοποιεί» επεσήμανε η Μελίνα. Read more: http://www.haniotika-nea.gr/tetrapodi-fili-mas/#ixzz3FIJL1QSw Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook