ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ: «Θέλω την ποιότητα στην κρητική μουσική» Γράφει: Γιώργος Κώνστας - 14 Δεκεμβρίου 2013 12:24 μμ - Σχολιάστε bogiatzhsΜε τη λύρα του σαγηνεύει την ακοή, το μυαλό, την καρδιά του ακροατή. Δυναμικός όταν πρέπει, πιο ακουστικός όταν χρειάζεται, πάντα όμως εξαιρετικά ενδιαφέρων ως μουσικός από αυτούς που χαίρεσαι να απολαμβάνεις σε γλέντια και χαρές κάθε είδους. Σεμνός και χαμηλών τόνων ο Γιώργος Βογιατζής μιλάει στις “διαδρομές” για τη νέα του δισκογραφική δουλειά που φέρει τον τίτλο “Στη φυλακή μου”, αλλά και όλα όσα αγγίζουν σήμερα ένα νέο και καταξιωμένο μουσικό. Με τη μουσική ασχολήθηκες από παιδί; Από τα 9 μου, όταν ο παππούς μου μού πήρε μια λύρα. Τα πρώτα βήματα τα έκανα στο Βενιζέλειο Ωδείο ως μαθητής του Κώστα Μουντάκη. Επαιζα γιατί έτσι έβγαινε από μέσα μου. Βέβαια δεν το έβαζε ο νους μου τότε ότι θα ασχοληθώ επαγγελματικά με τη μουσική. Ο Κώστας Μουντάκης ήταν τελικά τόσο τεράστια προσωπικότητα; Και μόνο; Να φανταστείς ότι για μας τα παιδιά ήταν ένα ίνδαλμα και παραμένει φυσικά παρά την ισοπέδωση της εποχής μας. Όταν έμπαινε στο Ωδείο μας έπιανε… ρίγος, όχι μόνο εμάς τους μικρούς αλλά και τους μεγαλύτερους μαθητές. Σεβασμός; Και κάτι παραπάνω. Αγαπούσε τα παιδιά για αυτό και έβγαλε και τόσους μαθητές. Μπήκες ποτέ στην κόντρα λύρας – βιολιού; Όχι ποτέ. Μου αρέσουν και τα δύο όργανα, βέβαια υπεραγαπώ τη λύρα. Σε ένα από τα τελευταία μου κομμάτια το “Ιμβρο μου”, χρησιμοποιώ και βιολί. Είναι θέμα του πώς αντιλαμβάνεται κάποιος τη μουσική. Είναι καλό να αποφεύγουμε τα κλισέ, η μουσική είναι μια, αρκεί να είναι καλή. Η αντιπαλότητα που είχε δημιουργηθεί κυρίως πιο παλιά έδιωξε πολλά παιδιά από τη μουσική. Πότε αντιλήφθηκες ότι η μουσική θα σημαδέψει τη ζωή σου, θα είναι κάτι με το οποίο θα ασχοληθείς; Όταν κάθησα με καλύτερους από μένα, πιο μεγάλους μουσικούς και είδα πράγματα στη μουσική και στη λύρα που δεν είχα καν φανταστεί! Αυτό με προκάλεσε να ασχοληθώ περισσότερο. Τα Ωδεία και οι σχολές σε πάνε μέχρι ένα σημείο, από εκεί και πέρα μετράει ο ρυθμός, η συνθετική και εκτελεστική δυνατότητα του κάθε μουσικού. ΣΥΝΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗ Παρακολουθούμε ότι ακόμα στα γλέντια, στις ζωντανές εμφανίσεις Κρητικών καλλιτεχνών κυριαρχούν οι παλιοί σκοποί, τα παλιά τραγούδια… Δεν υπάρχουν αντάξιες σύγχρονες, νέες συνθέσεις; Πιστεύω ότι γίνονται πράγματα, γράφονται καλά τραγούδια. Υπάρχουν καλοί συνθέτες που δεν τους έχουν ανακαλύψει ούτε οι μουσικοί παραγωγοί, ούτε οι σταθμοί. Απαιτείται και αυτοί που αναπαράγουν τη μουσική να δουν διαφορετικά τι είναι αυτά που παίζουν. Να είναι πιο προσεκτικοί σε αυτά που προβάλλουν. Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε μια τεράστια προβολή και εμπορική επιτυχία καλλιτεχνών από την Κρήτη που παίζουν κάτι που δεν είναι ακριβώς η κρητική παραδοσιακή μουσική, πώς το αντιμετωπίζεις ; Ολες οι μεγάλες επιτυχίες, όπως μου έχει πει ο Παντελής ο Κρασαδάκης, έχουν γραφεί με μια λύρα και ένα λαούτο. Ενα καλό λαούτο, μια κιθάρα, μια λύρα αρκεί. Συνάδελφοι βάζουν και ντραμς και μπάσο, συνθεσάϊζερ. Να είσαι σε μια ορχήστρα όπως του Ξυλούρη και του Μαρκόπουλου και να τα κάνεις αυτά τα πράγματα, ναι όντως, αλλά έτσι απλά σε ένα σχήμα; Είχα δοκιμάσει να βάλω κρουστά, ντραμς, είδα όμως ότι δεν έδινα κάτι παραπάνω. Ισα-ίσα που αποσυντόνιζε τη λύρα, δεν μπορούσες να αυτοσχεδιάζεις, γιατί η λύρα είναι φαντασία, σε ταξιδεύει, μπορείς να κάνεις 1002 πράγματα που αν βάλεις στη μουσική σου ντραμς, συνθεσάιζερ τότε χάνεις τον ρυθμό. Από την άλλη έχουμε και αυτούς που πλειοδοτούν υπέρ της παράδοσης. Πώς ερμηνεύεις εσύ αυτό που λέγεται παράδοση ; Η λογική μου βασίζεται στο «μέτρον άριστον». Το να φοράς μια κιλότα, στιβάνια και μουστάκι δεν σημαίνει ότι σέβεσαι την παράδοση. Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά. Ο Κρητικός φημίζεται για την περηφάνια, τη λεβεντιά και το φιλότιμό του. Αυτή είναι η παράδοση! Και στη μουσική να παίζεις σωστά τα κομμάτια, με σεμνότητα και χωρίς υπερβολές. ΚΑΛΕΣ ΚΑΙ ΚΑΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ Στα χρόνια που ασχολείσαι με τη μουσική, υπάρχει κάποιο περιστατικό που σε έκανε να νιώσεις περήφανος γι’ αυτό που κάνεις; Μόνο ένα; Είναι πάρα πολλά. Χαίρομαι όταν ένα τραγούδι μου αγγίζει την ψυχή του κόσμου. «Δεν έχει ο χάρος συγγενείς και φίλους ν’ αποθάνουν, γι’ αυτό δεν ξέρει πώς πονούν αυτοί που ανθρώπους χάνουν», έχω γράψει αυτόν τον στίχο, είναι δυνατόν να μην αγγίζει τον ακροατή; Εχω ακούσει τα πιο συγκινητικά λόγια για αυτούς τους στίχους. Επίσης στο εξωτερικό κάθε φορά, κάθε επίσκεψη είναι κάτι μοναδικό. Στην Αμερική για να σε ακούσει κάποιος πρέπει να πληρώσει είσοδο 50 ευρώ και να έλθει από τη Βοστώνη, το Σικάγο, τη Φλόριντα. Σέβονται και αγαπάνε αυτό που κανεις. Και κάποια στιγμή που να θέλησες να πετάξεις τη λύρα κάτω, να τα παρατήσεις ; Όταν πας με πολύ καλή διάθεση και θέλεις να δώσεις τη ψυχή σου και έρχεται ο άλλος και πυροβολεί στο πάλκο αδειάζοντας τους κάλυκες πάνω σου, πώς να αισθανθείς; Κανένας σεβασμός για τον κόσμο και για το μουσικό. Ή εκείνοι που θέλουν να δείξουν ότι είναι κάτι στο γλέντι, που επιδεικτικά σου ζητούν να ξαναπαίξεις το κομμάτι ή να κοιτάς τα πόδια τους ώστε να πηγαίνεις με το ρυθμό τους. Σου έχουν ζητήσει να παίξεις κάτι… απίθανο, π.χ. latin; Ναι, μου έχει τύχει. Πάνω στο κέφι ορισμένοι και έχοντας συνηθίσει από ορισμένους συνάδελφους να παίζουν λίγα από όλα, μου ζήτησαν να παίξω τσιφτετέλι ή ζεϊμπέκικο με τη λύρα. Η μουσική είναι μια αλλά δεν μπορείς να παίξεις αυτές τις μουσικές με τη λύρα. Και έχουν γίνει και παρεξηγήσεις. Σου λένε «μια φορά παίξτο» ή «είναι νωρίς το πρωί, έχουν μείνει 20 άτομα, γιατί να μην το παίξεις;». Αυτό που λέω είναι, ο καθένας πρέπει να έχει την προσωπικότητα και τη σφραγίδα του σε αυτό που κάνει. Αν κάνουμε “λίγο από όλα” θα είμαστε μια ζωή “λίγο από όλα”. Και αυτό το επιβάλλει το εμπόριο. Κάποιοι είναι διασκεδαστές, κάποιοι άλλοι πονούν για τη μουσική και θέλουν να αφήσουν κάτι. Θέλω να είμαι με τους δεύτερους. Η ΚΡΗΤΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ Πως φαντάζεσαι την κρητική μουσική μετα από 20-30, 50 χρόνια; Θα σου απαντήσω με κάτι που μου έχει πει ο Παντελής Κρασαδάκης. «Σε λίγα χρόνια θα παίζουμε είτε σε καφενεία μεταξύ μας, είτε στις εθνικές εορτές». Ελπίζω αυτό να μη γίνει. Να ξεχωρίσουν οι μουσικοί οι καλοί και σε επίπεδο μουσικής και σε επίπεδο ανθρωπιάς. Η κρίση έπληξε και το γλέντι και τους μουσικούς ; Στην όρεξη να περάσει καλά, να χορέψει όχι. Βοηθάμε κι εμείς οι μουσικοί να τον ανεβάσουμε. Στο οικονομικό σίγουρα. Δεν βλέπεις τώρα τα πολλά λεφτά μπροστά στους μουσικούς, να κάνουν σωρούς. Ενα ανεκπλήρωτο όνειρο Ενα ανεκπλήρωτο όνειρο σου; Είμαστε πολύ καλοί φίλοι με τον Νίκο Αλεφαντινό. Πολύ καλός μουσικός, μεγάλο κεφάλαιο για την κρητική μουσική και κάποια στιγμή θέλω να μου δώσει κάποια δικά του κομμάτια να τα μελοποιήσω και να τα παίξω. Γενικά οι συνεργάτες μου είναι πάνω από όλα φίλοι. Ο Σπύρος Πανηγυράκης με τους εξαιρετικούς στίχους του, ο Νίκος Βουρλάκης, ο Παντελής Κρασαδάκης. Και κάτι για την τελευταία σου δουλειά; Θα έχει τον τίτλο “Στη φυλακή μου”. Εχω συρτά, κοντυλιές ένα ριζίτικο, ένα ιστορικό κομμάτι το “Ιμβρο μου”, γενικά πιστεύω ότι είναι μια ποιοτική δουλειά. Ήδη τρία κομμάτια του ακούγονται από το “Κρητικόραμα” και ετοιμάζω και μερικές συνθέσεις πιο έντεχνες για ένα περιοδικό που το έχει ζητήσει. Κάνουμε ό,τι μπορούμε χωρίς να κυνηγάμε την εμπορικότητα. Το εμπόριο σιγά-σιγά έχει κάνει ζημιά στη μουσική. Στις ζωντανές μου εμφανίσεις την παραμονή των Χριστουγέννων θα είμαι στην “Ταβερναρού” ένα εξαιρετικό και πολύ ζεστό χώρο. Read more: http://www.haniotika-nea.gr/thelo-tin-piotita-stin-kritiki-mousiki/#ixzz2nXRKPqtX Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook