«Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς» Δημοσιεύθηκε στις: 21-11-2012

» Ευτυχώς για τα γράμματα, αλλά πάνω από όλα για την ανθρωπιά και τη λεβεντιά, ο Χρόνης Μίσσιος... δεν έφυγε νωρίς. Αν και σταμάτησε το σχολείο στη Β’ Δημοτικού για να εργαστεί ως καπνεργάτης για να συνεισφέρει στην επιβίωση της οικογένειάς του, απέκτησε τεράστια κοινωνική μόρφωση. Πέρασε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του στις φυλακές όπου και έμαθε να γράφει. Τα βασανιστήρια που υπέστη από το μετεμφυλιακό κράτος και τη χούντα των συνταγματαρχών, απερίγραπτα. Κλόνισαν την υγεία του, όχι όμως την αγωνιστικότητά του. Η άναρχη γραφή του δεν μπορούσε να αποθαρρύνει τον αναγνώστη των βιβλίων του. Τον κέρδιζε αμέσως η αμεσότητα, η ειλικρίνεια, το πηγαίο χιούμορ, η εκφραστικότητα, ο αυτοσαρκασμός, αλλά πάνω από όλα η ανθρωπιά και η πραγματική αγάπη για τον διπλανό του. Παίρνοντας στα χέρια το πρώτο του βιβλίο «Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς», αλλά και το δεύτερο «Χαμογέλα, ρε... Τι σου ζητάνε;», δεν μπορείς παρά να μην αισθανθείς δέος γι’ αυτόν τον «κοσμοκαλόγερο»... «Δεν κατάφερα να αλλάξω το σύστημα, όμως, δεν θα επιτρέψω ούτε σε αυτό να με αλλάξει», έλεγε. Και τα κατάφερε... Γ.ΚΩΝ.