ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΑΝ

ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΣΤΑΧΑΝΙΑ ΩΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ-ΕΓΙΝΑΝ ΜΟΝΙΜΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ
Hρθαν,
σπούδασαν
και... παρέμειναν
Των: ΕΛΕΝΗΣ ΦΟΥΝΤΟΥΛΑΚΗ - ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΩΝΣΤΑ
Οι σπουδές τούς έφεραν στα Χανιά πρίν από μερικά χρόνια, αλλά άλλους ο έρωτας και
η εργασία, άλλους οι ιδιαιτερότητες των Χανίων και της Κρήτης, τους έκαναν να θέλουν να
παραμείνουν για πάντα. Οι πρώτες εμπειρίες και εντυπώσεις, η φοιτητική ζωή,
η καθημερινότητα στην πόλη, οι επαφές με τους ντόπιους, η παράδοση και η διάλεκτος,
οι ευκαιρίες για εργασιακή απασχόληση και άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία είναι κάποια από αυ-
τά που μοιράζονται μαζί μας 3 πρώην φοιτητές στο ΤΕΙ και στο Πολυτεχνείο Κρήτης
και νυν μόνιμοι κάτοικοι της πόλης μας.
Ε ίναι από τον Πειραιά, ονομάζεται Νίκος Αθηναίος
και ήλθε στα Χανιά ως φοιτητής στο τμήμα ηλε-
κτρονικής του ΤΕΙ Χανίων το 1992. Η γυναίκα τής
ζωής του τον κράτησε στην πόλη που σπούδασε και τώ-
ρα έχει δημιουργήσει οικογένεια με 2 παιδιά. Μια επι-
λογή που δεν μετάνιωσε ποτέ, για πολλούς λόγους.
HΞΕΡΑ ΓΙΑ ΤΑ ΧΑΝΙΑ... Σχεδόν τίποτα. Ηξερα του 4 νομούς της
Κρήτης αλλά δεν ήξερα καν σε ποιά σειρά είναι. Μπήκα
στο πλοίο για Χανιά χωρίς να ξέρω τότε αν θα πάω στο
δυτικό ή στο ανατολικό άκρο της.
ΠΡΩΤΗ ΕΝΤΥΠΩΣΗ... Φτάνω στο λιμάνι της Σούδας και νόμιζα ότι
εκεί είναι τα Χανιά. Παθαίνω ένα πρώτο σοκ στην πλατεία της
Σούδας όταν ρώτησα κάτι παππούδες εκεί πού είναι το
κέντρο και μου λένε εδώ, εννοώντας φυσικά τη Σούδα. Μου
εξήγησαν ότι τα Χανιά δεν είναι ακριβώς εκεί και τους ρώτη-
σα αν μπορώ να πάω με τα πόδια. Φυσικά με κοίταξαν λες
και τους έλεγα ότι είμαι από τον... Αρη.
ΣΤΟ ΤΕΙ... Εκεί ήταν το δεύτερο σοκ. Το ΤΕΙ στεγαζόταν τότε δίπλα
στο ΚΤΕΛ, εκεί που ήταν οι σχολές Μαρκουλάκη. Η κατάσταση
ήταν χάλια. Χώροι δεν υπήρχαν, ούτε εργαστήρια και οι φοι-
τητές χρειάστηκε τότε να κάνουμε κινητοποίηση και αποκλει-
σμό του δρόμου για να βάλει ο Δήμος δύο παγκάκια απένα-
ντι από το ΤΕΙ για να μπορούμε να καθόμαστε κάπου-κάπου στα
διαλείμματα.
Η ΔΙΑΛΕΚΤΟΣ... Προσαρμόστηκα γρήγορα με τα κρητικά. Η κατα-
γωγή μου είναι από τη Σάμο όπου επίσης υπάρχει τοπική
διάλεκτος, έτσι το θεωρούσα πολύ φυσικό να υπάρχει ένας
ιδιαίτερος τρόπος ομιλίας.
Η ΠΟΛΗ... Ηλθα το Φεβρουάριο και μέχρι να ξεκινήσει η τουριστική
περίοδος είχα την εντύπωση ότι είμαι σε... χωριό. Το πρώτο
τρίμηνο ήταν δράμα.
ΕΝΟΙΚΙΟ... Πρώτα έμεινα στη Ν. Χώρα με συγκάτοικο. Δεν ήταν
καλή η κατάσταση ούτε με το σπίτι, ούτε με τη συγκακατοίκηση.
Την επόμενη χρονιά έμεινα στην Φοιτητική Εστία -τότε στο
ξενοδοχείο “Χανιά” στην πλατεία 1866- που τα πράγματα ήταν
καλύτερα.
OΙ ΧΑΝΙΩΤΕΣ... Κάποιος μου είπε ότι οι Χανιώτες έχουν ως μοτό το
“μια φορά ξένος για πάντα ξένος”. Ομως δε μπορώ να πω
ότι έβγαλα τέτοιο συμπέρασμα. Δεν το αισθάνηκα ποτέ. Γνώρι-
σα και καλά και κακά άτομα, που υπάρχουν σε όλα τα μέρη
του κόσμου.
ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ... Δεν υπήρχαν και πολλές επιλογές τότε. Συγκεντρω-
νόμασταν είτε στην Εστία, είτε σε σπίτια. Βγαίναμε στο “Κανάλι”
που τότε ήταν στα τελευταία του και σε “Μύθο” και “Street”.
ΚΡΗΤΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ... Το βασικό γεύμα ενός φοιτητή είναι σουβλάκια,
πίτσες, μακαρόνια, ειδικά αν υπάρχει οικονομική στενότητα.
Μας ενδιέφερε πώς θα... περάσουμε την ημέρα και πέρασε
καιρός μέχρι να ανακαλύψουμε την κρητική κουζίνα.
Το ίδιο ισχύει και για τη γενικότερη πολιτιστική ζωή του τόπου.
Είχα πάντα την αίσθηση ότι θα μείνω για συγκεκριμένο χρόνο
στα Χανιά και μόλις τελειώσω τις σπουδές θα επέστρεφα
στην Αθήνα. Εξάλλου κάθε 15 ημέρες ανέβαινα στην Αθήνα.
H ΠΑΡΑΜΟΝΗ... Ο συγκάτοικός μου στην Εστία το δεύτερο χρόνο,
μου είπε κάποια στιγμή ότι αν έβρισκε δουλειά σκεφτόταν να
παραμείνει στα Χανιά. Εγώ του είπα ότι δεν υπήρχε περίπτωση
να παραμείνω στα Χανιά. Τελικά αυτός δεν έμεινε και εγώ έγι-
να μόνιμος. Μετά από 3 χρόνια είχα δεσμό με Χανιώτισα και
φεύγοντας για το στρατιωτικό, είχα αφήσει μερικά μαθήματα
στη Σχολή. Ο συνδυασμός σχέσης και υποχρεώσεων στη Σχο-
λή με έφερναν συχνά στα Χανιά κι έτσι το 1998 που τελείωσα
τη Σχολή ήλθα και έμεινα μόνιμα.
ΑΝ ΤΟ ΜΕΤΑΝΙΩΣΑ... Δεν μετάνιωσα για την επιλογή μου να μείνω.
Εκανα καλές φιλίες, έχω μια οικογένεια. Απλά αν άλλαζα κάτι
είναι ότι δε θα σπούδαζα ηλεκτρονική αλλά κάτι άλλο.
ΤΙ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ... Σίγουρα οι γονείς αν και έχουμε καλή επαφή,
πάμε εμείς στην Αθήνα, έρχονται αυτοί εδώ. Δε μου λείπει
κάτι από την Αθήνα. Εχει αλλάξει πολύ, προς το χειρότερο.
ΤΙ ΑΛΛΑΞΕ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ... Από το 1992 στο 2009 δεν έχουν αλλάξει
πολλά στα Χανιά, ειδικά σε θέματα υποδομών. Απλά υπάρ-
χουν περισσότερες επιλογές για τον φοιτητόκοσμο (σινεμά,
μπαρ, καφέ).
ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΠΟΤΕ... Γιατί το Ενετικό Λιμάνι είναι σε αυτή την
κατάσταση. Είναι το πιο γνωστό μνημείο της πόλης αλλά μού
φαίνεται τελείως ανεκμετάλλευτο. Οι Χανιώτες φαίνεται να το
έχουν διαγράψει.


“Δεν το μετάνιωσα ποτέ”

Σχέση και
φοιτητικές
υποχρεώ-
σεις
κράτησαν
μόνιμα στα
Χανιά τον
Ν. Αθηναίο.
Ο
Στέφανος Καρασαββίδης ήταν από
τους ομογενείς φοιτητές που μεγά-
λωσε στη Γερμανία και φοίτησε το
‘92 στο τμήμα Ηλεκτρονικών Υπολογιστών
και Μηχανικών Υπολογιστών του Πολυτε-
χνείου Κρήτης. Η επαγγελματική σταδιο-
δρομία αμέσως μετά τις σπουδές του στο
Πολυτεχνείο Κρήτης τον κράτησε στα Χα-
νιά. Σήμερα δεν έχει μετανιώσει για την
επιλογή του να παραμείνει εδώ, τονίζο-
ντας πωςαποτελεί προνόμιο για κάποιον να
είναι φοιτητής σε μια πόλη όπως τα Χανιά.
Η ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ... Κατεβαίνοντας από το καράβι
στη Σούδα, δεν ήξερα προφανώς αν η πόλη
αυτή είναι τα Χανιά ή όχι. Με το που αντίκρισα
τα βουνά απέναντι στην Μαλάξα και τον μικρό
αυτό τόπο, είπα από μέσα μου... “ωχ πού ήρ-
θα”! Βέβαια, μετά έμαθα ότι αυτό είχε συμβεί
σε πολλούς, την πρώτη φορά που έφτασαν
στη Σούδα και νόμιζαν ότι πρόκειται για τα Χανιά.
ΗΞΕΡΑ ΓΙΑ ΤΑ ΧΑΝΙΑ... Απολύτως τίποτα. Απλά είχα
δηλώσει την σχολή των Ηλεκτρολόγων - Μηχα-
νικών ως πρώτη προτεραιότητα γιατί ο αδερ-
φός ενός συμμαθητή μου που σπούδαζε εδώ,
μιλούσε με πολύ θετικά λόγια για τη Σχολή και
τον τόπο. Ετσι δήλωσα τα Χανιά ως πρώτη επι-
λογή, χωρίς να έχω προσωπική άποψη αλλά
και καμία σχέση με την πόλη.
ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ... Επειδή πέρασα στα Χανιά
μαζί με άλλον ένα συμμαθητή μου που τα είχε
κι αυτός δηλώσει ως πρώτη επιλογή, συνεν-
νοηθήκαμε να συναντηθούμε στο Πολυτεχνείο
αφού δεν ξέραμε και κάποιο άλλο μέρος να
πάμε. Αφού έκατσα σε ένα καφέ του λιμανιού
στην Σούδα, εξακολουθούσα να πιστεύω ότι
βρίσκομαι στην πόλη των Χανίων, πήρα ένα
ταξί και είπα στον οδηγό να με πάει στο Πολυ-
τεχνείο. Αυτός με πήγε στο Ακρωτήρι, που τότε
το Πολυτεχνείο ακόμη χτιζόταν... ήταν ένα γιαπί.
Και λέω “αμάν που ήρθα, δεν βλέπω κτήρια,
δεν βλέπω τίποτα”.
Η ΠΟΛΗ... Οταν ήρθε ο φίλος μου στο σημείο συ-
νάντησης και αρχίσαμε να κατεβαίνουμε από
την Ακρωτηρίου προς τα Χανιά, τότε είδα για
πρώτη φορά από μακριά την παλιά πόλη, την
θάλασσα και... ηρέμησα. Την εικόνα που βλέ-
πει κανείς όταν αντικρίζει για πρώτη φορά το
Σοκαριστική
η πρώτη εμπειρία
A
πό το 2004 σπουδάζει στα Χανιά,
στη τμήμα ηλεκτρονικών η Νικόλ
Βούλγαρη. Τώρα που ολοκληρώ-
νει τις σπουδές της είναι από εκείνους
που έχουν ως πρώτη επιλογή την παρα-
μονή στο τόπο που σπούδασε.
Η ΠΡΩΤΗ ΕΙΚΟΝΑ... Ηρθα δεύτερο εξάμηνο
και ήρθα μέσα στο χειμώνα. Καμιά σχέση
με τα Χανιά που ήξερα το καλοκαίρι. Στην
αρχή ζορίστηκα λίγο αλλά στη συνέχεια
άρχισε να μου αρέσει η ηρεμία και η
ησυχία, ειδικά μπροστά στο χάος της Αθήνας.
ΠΡΟΤΙΜΗΣΑ ΤΑ ΧΑΝΙΑ... Γιατί το ήθελα. Επιθυ-
μούσα να σπουδάσω στην πόλη αυτή,
στην οποία είχα έρθει δύο φορές διακο-
πές και μου άρεσε πολύ. Προτιμούσα
βέβαια το τμήμα φυσικών πόρων του ΤΕΙ
από το ηλεκτρονικών αλλά αφού πέρασα
σε αυτό...
ΣΤΟ ΤΕΙ... Σε σύγκριση με το ΤΕΙ Πειραιά που
είχα περάσει στην αρχή, σίγουρα εδώ
στα Χανιά είναι πιο παρεΐστικη η ατμό-
σφαιρα, δεν επικρατεί το χάος της Αθή-
νας. Βέβαια υπάρχουν και κάποιες ελλεί-
ψεις στην υλικοτεχνική υποδομή αλλά
έχουμε μάθει να ζούμε με αυτές.
ΟΙ ΧΑΝΙΩΤΕΣ... Γενικά είναι πολύ καλή η
συμπεριφορά του κόσμου. Είναι μια κλει-
στή κοινωνία όπως κάθε μικρή πόλη, αλλά
πολύ ζεστή και ανθρώπινη. Εχω κάνει πολ-
λές φιλίες.
Η ΔΙΑΛΕΚΤΟΣ... Δεν μου έχει κάνει εντύπωση,
γιατί για να ακούσεις κάτι που να μην
καταλαβαίνεις πρέπει να φύγεις προς τα
χωριά όπου μιλάνε περισσότερο τη διά-
λεκτο. Στην πόλη δεν καταλαβαίνεις δια-
φορές.
ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ... Το βασικό προσόν είναι ότι
πολλές μετακινήσεις μπορείς να τις κά-
νεις με τα πόδια και οι σχέσεις μεταξύ
των ανθρώπων είναι καλύτερες.
H KAΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ... Καλή για ένα φοιτητή.
Βέβαια η πόλη είναι ακριβή, τόσο στο
φαγητό, όσο και στη διασκέδαση και στα
νοίκια.
ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ... Από την Αθήνα, τίποτα πλέον.
Πέρα από τους συγγενείς. Τώρα που
ολοκληρώνω τις σπουδές μου, αναζητώ
εργασία πάνω στο αντικείμενο μου.
Η πρώτη μου επιλογή είναι εδώ τα Χανιά.
Πρώτη επιλογή
ΧΑΝΙ ΩΤ Ι ΚΑ ΝΕΑ - ΕΒΔΟΜΑΔΙ ΑΙ Α ΕΚΔΟΣΗ - ΣΑΒΒΑΤ Ο 5 ΔΕΚΕΜΒΡΙ ΟΥ 2009 13
λιμάνι, δεν την βλέπει αλλού, είναι κάτι το
ξεχωριστό.
Η ΔΙΑΛΕΚΤΟΣ... Στην αρχή είχα μεγάλη δυσκο-
λία. Θυμάμαι ότι στο σπίτι που νοίκιασα, τις
πρώτες μέρες είχε έρθει ένας ηλεκτρο-
λόγος ντόπιος για να συνδέσει το πλυντή-
ριο και είχε τόσο βαριά προφορά που δεν
καταλάβαινα τι έλεγε. Ομως επειδή έχω
καταγωγή από τον Πόντο δεν μου έκανε
εντύπωση ότι οι Κρητικοί είχαν αυτή την
διαφορετική διάλεκτο ή την προφορά.
Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ... Δεν μου αρέσουν καθόλου οι
Κρητικοί χοροί. Μπορεί να έχουν θέαμα
αλλά έχοντας συνηθίσει τους χορούς του
Πόντου που έχουν πιο ομαδικό πνεύμα,
δεν μπορώ να καταλάβω την φιλοσοφία
του πρωτοχορευτή που ηγείται και πρέπει
να κάνει όλες αυτές τις φιγούρες.
Από τις υπόλοιπες ωραίες παραδοσιακές
δραστηριότητες είναι τα ρακοκάζανα κάθε τέ-
τοια εποχή.
Η ΚΡΗΤΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ... Είναι ανεπανάληπτη. Από
τότε μέχρι σήμερα την τιμούμε τακτικά σε
κάθε καλό εστιατόριο της πόλης. Ακόμη,
θετικό το ότι παραμένουν πολύ καλές οι τι-
μές.
ΤΟ ΕΝΟΙΚΙΟ... Η αλήθεια είναι πως τότε υπήρ-
χαν πολλά διαμερίσματα προς ενοικίαση
αλλά δεν ήταν σε καλή κατάσταση. Ωστό-
σο οι περισσότεροι προσπαθούσαν να
μας πείσουν ότι ήταν ιδανικά. Οι τιμές των
ενοίκιων ωστόσο στα Χανιά, σε σχέση με
την Αθήνα, παραμένουν σε καλό επίπεδο.
ΟΙ ΧΑΝΙΩΤΕΣ... Ως φοιτητής δεν ένοιωσα
ξένος στην πόλη από τη συμπεριφορά των
ντόπιων. Βέβαια αυτό που ισχύει γενικότε-
ρα με τα παιδιά που έρχονται ως φοιτητές
εδώ είναι ότι περιορίζονται στις παρέες
των φοιτητικών κύκλων, δεν κάνουν εύκο-
λα παρέες με ντόπιους. Και οι Χανιώτισ-
σες ήταν λίγο... απόμακρες. Γενικά οι φοι-
τητές ήταν με τους φοιτητές και οι Χανιώ-
τες ήταν κλεισμένοι στις δικές τους παρέες.
Η ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ... Οταν πρωτοήρθα στα Χανιά,
το σημείο που ήταν το επίκεντρο της δια-
σκέδασης ήταν τα “Δύο Λουξ” στην Σαρ-
πηδώνος, το Remember στο παλιό Λιμάνι,
δίπλα στο Point και βέβαια το Street, που
τότε βρισκόταν στις δόξες του. Επίσης το
ανεπανάληπτο “Κρα-Κρά” που κάθε Σαβ-
βατοκύριακο ήμασταν εκεί.
Η ΠΑΡΑΜΟΝΗ... Μετά το μεταπτυχιακό που
έκανα, το βασικό κριτήριο για να μείνω στα
Χανιά ήταν η εργασία. Διότι με το που
τέλειωσα τις σπουδές μου, παρουσιάστη-
κε η ευκαιρία να δουλέψω στο Πολυτε-
χνείο Κρήτης όπου παραμένω μέχρι και
σήμερα, στη διαχείριση των συστημάτων
της βιβλιοθήκης και του site του Ιδρύματος.
ΑΝ ΤΟ ΜΕΤΑΝΙΩΣΑ... Δεν το μετάνιωσα που
ήρθα στα Χανιά, αλλά πάντα θα παραμέ-
νει το ερώτημα τι προοπτικές θα είχα εν-
δεχομένως στο εξωτερικό, αν έφευγα και
δεν αποφάσιζα να μείνω εδώ. Πάντως
γενικά θεωρώ προνόμιο το γεγονός ότι
υπήρξα φοιτητής ειδικά σε μια πόλη όπως
τα Χανιά.
ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ... Επειδή μεγάλωσα στη Γερμα-
νία, μου λείπει η οργάνωση που έχει η
χώρα αυτή. Αλλά και οι δημόσιες υπηρε-
σίες που υπάρχουν εκεί δεν συγκρίνονται
με τίποτα με αυτές της Ελλάδας όπου εί-
ν α ι
ολόκληρη ταλαιπωρία. Αναζητώ την οικο-
γένεια μου, τους φίλους μου αλλά κάθε
Χριστούγεννα και Καλοκαίρι φροντίζω να
πηγαίνω να τους βλέπω.
ΤΙ ΑΛΛΑΞΕ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ... Από το 1992 μέχρι σή-
μερα, έχουν αλλάξει αρκετά πράγματα
όπως για παράδειγμα οι υποδομές του
Πολυτεχνείου Κρήτης. Στην πόλη των
Χανίων έχει χειροτερέψει το κυκλοφορια-
κό, που κάθε καλοκαίρι ειδικά είναι ένα
μαρτύριο. Εχουν γίνει πολλές αλλαγές
στην τουριστική ανάπτυξη ειδικά στα θερι-
νά τουριστικά κέντρα του βόρειου οδικού
άξονα. Η ζωή έχει γίνει πιο ακριβή σε σχέ-
ση με παλιότερα, κυρίως στους τομείς της
ένδυσης και στα είδη πρώτης ανάγκης.
ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΠΟΤΕ... Αυτό που ακόμη δεν
έχω καταλάβει κι έχει σχέση με την οδική
νοοτροπία του εξωτερικού σε σχέση με
αυτή της Ελλάδας, πώς καταφέρνουν οι
ξένοι τουρίστες που έρχονται εδώ και
οδηγούν στους δρόμους μας, όπου επι-
κρατεί κυκλοφοριακό αλαλούμ... μια χύμα
κατάσταση που δεν έχω ξανασυναντήσει
πουθενά αλλού. Εδώ πρέπει να προσέ-
χεις περισσότερο τους άλλους πώς οδη-
γάνε, παρά τον εαυτό σου.
Δεύτερο
σπίτι τα
Χανιά για τον
Στέφανο
Καρασσαβίδη.
“Ηθελα να σπουδά-
σω στα Χανιά γιατί
μου αρέσουν πολύ
ως πόλη” λέει η Ν.
Βούλγαρη.