“Δαίδαλοι” από το μέλλον…
Ο μυθικός “Δαίδαλος” ήταν ο δημιουργός των φτερών με τα οποία ο άνθρωπος “πέταξε” για πρώτη φορά έστω στη φαντασία του… Oι πραγματικοί “Δαίδαλοι” του Πολυτεχνείου Κρήτης, η ομάδα TUCer αποτελούμενη από καθηγητές, επιστημονικό προσωπικό και κυρίως φοιτητές είναι αυτή που κατασκευάζει, αληθινά πρότυπα οχήματα. Οχήματα στην ουσία από το μέλλον.
Με αυτά η ομάδα συμμετέχει σε σκληρούς και απαιτητικούς αγώνες όπως το Shell eco Marathon, με πολλές πρωτιές στους διαγωνισμούς για την ασφάλεια αλλά και την μικρότερη κατανάλωση ενέργειας. Η ΤUCer μπαίνει στην εφηβεία της (12 ετών) και με την ευκαιρία της σημερινής και αυριανής παρουσίασης των οχημάτων της στο χώρο του Κ.Α.Μ., οι “διαδρομές” συνομίλησαν με τους σύγχρονους και αληθινούς “Δαίδαλους”.
Η ιστορία
«Η ομάδα ξεκίνησε το χειμώνα του 2007 όταν ο συνάδελφος Πολυχρόνης Σπανουδάκης (Εργαστηριακό Διδακτικό Προσωπικό) του Πολυτεχνείου Κρήτης είχε την ιδέα να συμμετέχουμε μια φορά στο Shell eco Marathon 2008» εξηγεί ο Σάββας Πιπερίδης, ΕΔΙΠ και μέλος της TUCer. Ο συγκεκριμένος διαγωνισμός ξεκίνησε από τη δεκαετία του ’80 με πρότυπα αυτοκίνητα που λειτουργούσαν με μηχανές εσωτερικής καύσης και πέρασε και στα ηλεκτρικά οχήματα με συσσωρευτές, ηλεκτρικά οχήματα με κυψέλες υδρογόνου, ηλιακά οχήματα κ.ά. «Η πρώτη συμμετοχή ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία για μας. Πήγαμε χωρίς να έχουμε χρήματα, καμία επαφή με χορηγούς και βρεθήκαμε μπροστά σε ένα άλλο κόσμο. Αυτοκινητοδρόμιο, τεχνικός έλεγχος, προδιαγραφές, πράγματα άγνωστα στην Ελλάδα που δεν υπάρχει αυτοκίνηση. Ολη αυτή η κατάσταση μας γοήτευσε. Αντιληφθήκαμε τις προοπτικές και τις ευκαιρίες που δημιουργούνταν και επιλέξαμε τον… δύσκολο δρόμο. Αποφασίσαμε να μπούμε στα “βαθιά”, να μην μείνουμε στα ορυκτά καύσιμα, να πάμε στις εναλλακτικές πηγές ενέργειας και από αυτές διαλέξαμε την πιο δύσκολη αυτή του υδρογόνου. Ημασταν οι πρώτοι που φέραμε το υδρογόνο για την κίνηση, που φέραμε υπερπυκνωτές στην Ελλάδα! Μπορεί να το επιβεβαιώσουν και οι εισαγωγείς από όπου πήραμε αρχικά τον εξοπλισμό για τον οποίο δεν είχαν ιδέα» τονίζει ο κ. Πιπερίδης. Πλέον τα οχήματα της TUCer είναι σε ποσοστό 99% δικά της δημιουργήματα. Το αμάξωμα, οι αναρτήσεις, τα ηλεκτρικά, ο μηχανολογικός και ο ηλεκτρονικός εξοπλισμός κατασκευάζονται μέσα στο Πολυτεχνείο από τους φοιτητές μέλη της ομάδας. «Και δεν είναι μόνο ότι κατασκευάζονται από εμάς αλλά και ότι δοκιμάζονται σε πραγματικές συνθήκες αγώνα, κερδίζοντας βραβεία, παίρνοντας διακρίσεις και αυτό για μένα είναι πολύ σημαντικό. Γιατί μιλάμε για αγώνες που δεν σου χαρίζεται τίποτα, που τα κριτήρια συμμετοχής είναι απίστευτα αυστηρά και που θα πρέπει να είσαι έτοιμος για τα πάντα!» λέει το μέλος της ομάδας.
Κίνηση με υδρογόνο
Ο “κινητήρας” αν μπορούμε να τον πούμε έτσι του βασικού οχήματος της ΤUCer είναι μια κυψέλη υδρογόνου. Ο φοιτητής Λουκάς Κουτσούμπας μας δείχνει πώς η κυψέλη υδρογόνου παράγει ενέργεια ικανή να κινήσει το όχημα. «Στην Κυψέλη ρέει το υδρογόνο σε αέρια μορφή που το παρέχουμε από μια φιάλη που ενσωματώνουμε στον κινητήρα. Η Κυψέλη με ανεμιστήρες τραβάει το οξυγόνο της ατμόσφαιρας. Μέσα στην κυψέλη γίνεται η αντίδραση, παράγεται ενέργεια που δίνει την κίνηση στο όχημα. Από την κυψέλη παράγεται απιονισμένο νερό που φεύγει από την εξάτμιση. Πρόκειται για μια χημική αντίδραση ένωσης υδρογόνου και οξυγόνου από την οποία απελευθερώθηκαν ηλεκτρόνια που παράγουν τον ηλεκτρισμό που χρειαζόμαστε για να κινηθεί το όχημα μας» σημειώνει. Μια απλή παρατήρηση στον χώρο της “μηχανής” πραγματικά εντυπωσιάζει. Τα πάντα είναι δουλεμένα στο χέρι, στημένα έτσι ώστε τα παιδιά να μπορούν να επέμβουν άμεσα για να κάνουν επιδιορθώσεις ή ό,τι άλλες αλλαγές κρίνουν ειδικά κατά τη διάρκεια των αγώνων.
Ο “κινητήρας” αν μπορούμε να τον πούμε έτσι του βασικού οχήματος της ΤUCer είναι μια κυψέλη υδρογόνου. Ο φοιτητής Λουκάς Κουτσούμπας μας δείχνει πώς η κυψέλη υδρογόνου παράγει ενέργεια ικανή να κινήσει το όχημα. «Στην Κυψέλη ρέει το υδρογόνο σε αέρια μορφή που το παρέχουμε από μια φιάλη που ενσωματώνουμε στον κινητήρα. Η Κυψέλη με ανεμιστήρες τραβάει το οξυγόνο της ατμόσφαιρας. Μέσα στην κυψέλη γίνεται η αντίδραση, παράγεται ενέργεια που δίνει την κίνηση στο όχημα. Από την κυψέλη παράγεται απιονισμένο νερό που φεύγει από την εξάτμιση. Πρόκειται για μια χημική αντίδραση ένωσης υδρογόνου και οξυγόνου από την οποία απελευθερώθηκαν ηλεκτρόνια που παράγουν τον ηλεκτρισμό που χρειαζόμαστε για να κινηθεί το όχημα μας» σημειώνει. Μια απλή παρατήρηση στον χώρο της “μηχανής” πραγματικά εντυπωσιάζει. Τα πάντα είναι δουλεμένα στο χέρι, στημένα έτσι ώστε τα παιδιά να μπορούν να επέμβουν άμεσα για να κάνουν επιδιορθώσεις ή ό,τι άλλες αλλαγές κρίνουν ειδικά κατά τη διάρκεια των αγώνων.
Μηχανολογικές κατασκευές
«Έχουμε κατασκευάσει ένα όχημα πόλης που ταυτόχρονα πρέπει να προσαρμοστεί σε ένα αγώνα οικονομίας καυσίμων. Θέλουμε μια κατασκευή ελαφριά, αποδοτική και φυσικά ασφαλή» σημειώνει ο Θοδωρής Στεφανούδης, team manager της ομάδας, ειδικός για το μηχανολογικό τομέα αλλά και οδηγός του TUCer. Μπορεί ο σκελετός του οχήματος τα τελευταία χρόνια να είναι ο ίδιος, εσωτερικά του όμως κάθε χρόνο γίνονται πολύ μεγάλες αλλαγές στην κατεύθυνση της συνεχούς βελτίωσής του. Ο Θοδωρής μας δείχνει το σύστημα ανάρτησης που κατασκεύασαν οι φοιτητές πέρυσι και μας μιλάει για το μηχανολογικό εξοπλισμό του οχήματος. «Το σασί είναι δική μας κατασκευή από κράμα αλουμινίου που το έχουμε συγκολλήσει και ταυτόχρονα χρησιμοποιούμε σωλήνες από ίνες άνθρακα για να ενισχύσουμε την ακαμψία. Είναι μια πρωτοποριακή κίνηση αυτό που κάναμε, μια οικονομική και ταυτόχρονα αποδοτική λύση αν σκεφτείτε πως αντίστοιχες ομάδες που συμμετέχουν μαζί μας στους αγώνες φτιάχνουν τον εξοπλισμό τους σε εξειδικευμένα μηχανουργεία!» σημειώνει. Για κάθε παρέμβαση στο όχημα υπάρχει αρχικά σχεδιασμός στον υπολογιστή (πρόγραμμα BETA ελληνικής εταιρείας), προσομοίωσή του στον υπολογιστή, κατασκευή και νέες δοκιμές τους ως πραγματικό υλικό. «Οταν μιλάμε για δοκιμές, θα πρέπει να ξέρετε ότι κάνουμε κυριολεκτικά άπειρες, πετάμε πράγματα, αλλάζουμε κάποια άλλα, δοκιμάζουμε εφαρμογές που αρχικά είχαμε απορρίψει. Στο εργαστήριο εργαλειομηχανών της σχολής δουλεύουμε με τόρνους, φρέζες και μηχανήματα και εργαλεία που πριν έλθουμε στο Πολυτεχνείο πολλοί από εμάς αγνοούσαμε ακόμα και την ύπαρξή τους!» τονίζει ο Βασίλης Κατσίφας φοιτητής στο ΜΠΔ που επίσης εργάζεται για τον μηχανολογικό τομεά.
«Έχουμε κατασκευάσει ένα όχημα πόλης που ταυτόχρονα πρέπει να προσαρμοστεί σε ένα αγώνα οικονομίας καυσίμων. Θέλουμε μια κατασκευή ελαφριά, αποδοτική και φυσικά ασφαλή» σημειώνει ο Θοδωρής Στεφανούδης, team manager της ομάδας, ειδικός για το μηχανολογικό τομέα αλλά και οδηγός του TUCer. Μπορεί ο σκελετός του οχήματος τα τελευταία χρόνια να είναι ο ίδιος, εσωτερικά του όμως κάθε χρόνο γίνονται πολύ μεγάλες αλλαγές στην κατεύθυνση της συνεχούς βελτίωσής του. Ο Θοδωρής μας δείχνει το σύστημα ανάρτησης που κατασκεύασαν οι φοιτητές πέρυσι και μας μιλάει για το μηχανολογικό εξοπλισμό του οχήματος. «Το σασί είναι δική μας κατασκευή από κράμα αλουμινίου που το έχουμε συγκολλήσει και ταυτόχρονα χρησιμοποιούμε σωλήνες από ίνες άνθρακα για να ενισχύσουμε την ακαμψία. Είναι μια πρωτοποριακή κίνηση αυτό που κάναμε, μια οικονομική και ταυτόχρονα αποδοτική λύση αν σκεφτείτε πως αντίστοιχες ομάδες που συμμετέχουν μαζί μας στους αγώνες φτιάχνουν τον εξοπλισμό τους σε εξειδικευμένα μηχανουργεία!» σημειώνει. Για κάθε παρέμβαση στο όχημα υπάρχει αρχικά σχεδιασμός στον υπολογιστή (πρόγραμμα BETA ελληνικής εταιρείας), προσομοίωσή του στον υπολογιστή, κατασκευή και νέες δοκιμές τους ως πραγματικό υλικό. «Οταν μιλάμε για δοκιμές, θα πρέπει να ξέρετε ότι κάνουμε κυριολεκτικά άπειρες, πετάμε πράγματα, αλλάζουμε κάποια άλλα, δοκιμάζουμε εφαρμογές που αρχικά είχαμε απορρίψει. Στο εργαστήριο εργαλειομηχανών της σχολής δουλεύουμε με τόρνους, φρέζες και μηχανήματα και εργαλεία που πριν έλθουμε στο Πολυτεχνείο πολλοί από εμάς αγνοούσαμε ακόμα και την ύπαρξή τους!» τονίζει ο Βασίλης Κατσίφας φοιτητής στο ΜΠΔ που επίσης εργάζεται για τον μηχανολογικό τομεά.
Ηλεκτρονικός κόσμοςΕνα τέτοιο όχημα για να λειτουργήσει απαιτεί ένα ολοκληρωμένο ηλεκτρολογικό και ηλεκτρονικό σύστημα. Για την κατασκευή του υπεύθυνοι είναι οι Νίκος Γκιώνης, Σταύρος Γεωργακόπουλος, Ιάσονας Χρυσομάλλης και Φωτεινή Μπούλα. «Κατασκευάζουμε από τα πιο απλά πράγματα (φώτα, υαλοκαθαριστήρες) αν μπορούμε να τα πούμε απλά γιατί απαιτούνται απίστευτες εργατοώρες ως και τα πιο σύνθετα όπως τα ηλεκτρονικά κυκλώματα που διαχειρίζονται την κίνηση του οχήματος» τονίζει ο Νίκος Γκιώνης, συμπληρώνοντας πως το ζήτημα της ασφάλειας του οδηγού και των ανθρώπων που εργάζονται για το όχημα είναι πρωταρχικής σημασίας. Για αυτό το σκοπό κατασκευάστηκε μια κανονική βάση πάνω στην οποία είναι τοποθετημένο το όχημα κατά τη διάρκεια των εργασιών, ενώ για τους αγώνες ο οδηγός αλλά και η ομάδα μπορούν να απενεργοποιήσουν άμεσα το όχημα με τη χρήση ενός απλού κουμπιού. Αλλες ηλεκτρονικές εφαρμογές; «Εχουμε τοποθετήσει αισθητήρα υδρογόνου που σε περίπτωση που εντοπίσει διαρροή κλείνει και απομονώνει τον κινητήρα και ειδοποιεί τον οδηγό, σύστημα ελέγχου της ενέργειας του οχήματος (στα πρότυπα του εγκεφάλου των συμβατικών οχημάτων), σύστημα ανάκτησης ενέργειας από την επιβράδυνση και δεκάδες…» λέει ο Νίκος, συμπληρώνοντας πως στόχος της ομάδας είναι η παραγόμενη γνώση να διαχέεται στην κοινωνία. Από το 2017 και μετά η ομάδα κατασκευάζει τις ηλεκτρονικές πλακέτες του οχήματος που παλιότερα δίνονταν σε εξωτερικούς συνεργάτες. Η Φωτεινή Μπούλα επισημαίνει πως αυτό γίνεται με τη χρήση προγραμμάτων CAD με τα οποία «αρχικά σχεδιάζουμε τις πλακέτες, ελέγχουμε με τη μέθοδο της προσομοίωσης αν όλα είναι όπως θέλουμε, προχωράμε στη σχεδίαση και στη απαραίτητη χημική διαδικασία ώστε να έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα».
Νέα αεροδυναμική
Το νέο όχημα που θα συμμετέχει στον αγώνα του 2020 θα διαθέτει νέο αμάξωμα. Πάνω σε αυτό εργάζονται οι φοιτητές Σταύρος Λαγκαδινός, Γιάννης Αποστολόπουλος και Κωνσταντίνος Σιγάλας. «Ακολουθούμε το αεροδυναμικό σχήμα της σταγόνας μια πρακτική που συνηθίζεται στην κατασκευή αυτοκινήτων και έχει ως στόχο την καλύτερη δυνατή κίνηση του οχήματος στον δρόμο. Παράλληλα έχουμε επιρροές από οχήματα που τρέχουν σε αγώνες (F1), χωρίς να προχωράμε σε ακραίες, αγωνιστικές εφαρμογές. Αυτήν την εποχή βρισκόμαστε στο αρχικό σχέδιο στο οποίο κάνουμε κάποια πρώτα “φινιρίσματα” εξηγεί ο Σταύρος φοιτητής του τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Ιδέες για το νέο αμάξωμα του οχήματος πήραν οι φοιτητές στο πλαίσιο του μαθήματος παραμετρικού σχεδιασμού. «Μέχρι τον Μάιο πιστεύουμε ότι θα έχουμε καταφέρει να παρουσιάσουμε και στην πράξη το νέο αμάξωμα» τονίζει ο φοιτητής.
Το νέο όχημα που θα συμμετέχει στον αγώνα του 2020 θα διαθέτει νέο αμάξωμα. Πάνω σε αυτό εργάζονται οι φοιτητές Σταύρος Λαγκαδινός, Γιάννης Αποστολόπουλος και Κωνσταντίνος Σιγάλας. «Ακολουθούμε το αεροδυναμικό σχήμα της σταγόνας μια πρακτική που συνηθίζεται στην κατασκευή αυτοκινήτων και έχει ως στόχο την καλύτερη δυνατή κίνηση του οχήματος στον δρόμο. Παράλληλα έχουμε επιρροές από οχήματα που τρέχουν σε αγώνες (F1), χωρίς να προχωράμε σε ακραίες, αγωνιστικές εφαρμογές. Αυτήν την εποχή βρισκόμαστε στο αρχικό σχέδιο στο οποίο κάνουμε κάποια πρώτα “φινιρίσματα” εξηγεί ο Σταύρος φοιτητής του τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Ιδέες για το νέο αμάξωμα του οχήματος πήραν οι φοιτητές στο πλαίσιο του μαθήματος παραμετρικού σχεδιασμού. «Μέχρι τον Μάιο πιστεύουμε ότι θα έχουμε καταφέρει να παρουσιάσουμε και στην πράξη το νέο αμάξωμα» τονίζει ο φοιτητής.
Δημόσιες σχέσεις και προβολή
Η προμήθεια εξοπλισμού, η συμμετοχή στο διαγωνισμό και η οργάνωση του ταξιδιού, η εύρεση χορηγών και υποστηρικτών της προσπάθειας είναι μια εκ των πραγμάτων αναγκαία και δύσκολη εργασία που πρέπει να βγει σε πέρας προκειμένου η ομάδα να συνεχίσει απρόσκοπτα τη λειτουργία της. Την εργασία αυτή την έχει αναλάβει το τμήμα marketing. Η Σταυρούλα Λάμπου (ΜηΧΟΠ) και η Μελίνα Χαλδαίου (ΜηΠΕΡ) που συμμετέχουν στην προσπάθεια μας μιλούν για αυτήν. «Ερχόμαστε σε επαφή με εταιρείες που έχουν σχέση με το αντικείμενο ή και άλλες που μπορεί να τους ενδιαφέρει. Πρέπει και εμείς να είμαστε άριστα ενημερωμένες για τον τρόπο λειτουργίας του οχήματος, για τα καύσιμα με τα οποία κινείται γιατί και οι άνθρωποι που ζητάμε τη στήριξη τους θέλουν να μάθουν. Επίσης για να γίνει μια προμήθεια υλικού απαιτούνται μια σειρά από έγγραφα και χαρτιά και όλα πρέπει να γίνουν φυσικά νόμιμα και όσο το δυνατόν πιο γρήγορα ώστε να μην υπάρχουν καθυστερήσεις, ενώ επίσης χρειάζεται να προωθήσουμε και τις εκδηλώσεις της ομάδας» λένε τα μέλη του τμήματος marketing. Οπως μας εξηγούν τα παιδιά έχουν να συναγωνιστούν ομάδες που είναι σε θέση να κάνουν προμήθειες σε χρόνο “μηδέν” του αναγκαίου εξοπλισμού τους χωρίς γραφειοκρατικές αγκυλώσεις…
Η προμήθεια εξοπλισμού, η συμμετοχή στο διαγωνισμό και η οργάνωση του ταξιδιού, η εύρεση χορηγών και υποστηρικτών της προσπάθειας είναι μια εκ των πραγμάτων αναγκαία και δύσκολη εργασία που πρέπει να βγει σε πέρας προκειμένου η ομάδα να συνεχίσει απρόσκοπτα τη λειτουργία της. Την εργασία αυτή την έχει αναλάβει το τμήμα marketing. Η Σταυρούλα Λάμπου (ΜηΧΟΠ) και η Μελίνα Χαλδαίου (ΜηΠΕΡ) που συμμετέχουν στην προσπάθεια μας μιλούν για αυτήν. «Ερχόμαστε σε επαφή με εταιρείες που έχουν σχέση με το αντικείμενο ή και άλλες που μπορεί να τους ενδιαφέρει. Πρέπει και εμείς να είμαστε άριστα ενημερωμένες για τον τρόπο λειτουργίας του οχήματος, για τα καύσιμα με τα οποία κινείται γιατί και οι άνθρωποι που ζητάμε τη στήριξη τους θέλουν να μάθουν. Επίσης για να γίνει μια προμήθεια υλικού απαιτούνται μια σειρά από έγγραφα και χαρτιά και όλα πρέπει να γίνουν φυσικά νόμιμα και όσο το δυνατόν πιο γρήγορα ώστε να μην υπάρχουν καθυστερήσεις, ενώ επίσης χρειάζεται να προωθήσουμε και τις εκδηλώσεις της ομάδας» λένε τα μέλη του τμήματος marketing. Οπως μας εξηγούν τα παιδιά έχουν να συναγωνιστούν ομάδες που είναι σε θέση να κάνουν προμήθειες σε χρόνο “μηδέν” του αναγκαίου εξοπλισμού τους χωρίς γραφειοκρατικές αγκυλώσεις…
Και το μέλλον
Aτέλειωτες ώρες εργασίας για την κατασκευή, τη συναρμολόγηση, τη δοκιμή
του οχήματος.
του οχήματος.
«Ο σχεδιασμός, η κατασκευή, η συμμετοχή σε αγώνες με τα οχήματα μας αποτελεί μια ανεκτίμητη εκπαιδευτική αξία για τους φοιτητές μας και για μένα ως εκπαιδευτικός αυτό έχει τη μεγαλύτερη σημασία» επισημαίνει ο κ. Σάββας Πιπερίδης. Τα οχήματα της TUCer χρησιμοποιούν ως καύσιμο κυρίως το υδρογόνο. «Είναι μια πρώτη που είναι παντού, σε όλο τον κόσμο. Ακόμα και το θαλασσινό νερό μπορεί να παράξει υδρογόνο παρότι λόγω αλατότητας προκαλεί μεγαλύτερη φθορά στον εξοπλισμό. Σε αντίθεση δηλαδή με τα ορυκτά καύσιμα που βρίσκονται σε συγκεκριμένες περιοχές του πλανήτη και αποτελούν εστία πολέμων, επεμβάσεων, εκμετάλλευσης το υδρογόνο μπορεί να παραχθεί οπουδήποτε. Φυσικά με τις σημερινές συνθήκες είναι ακόμα δύσκολο αλλά σε μεγάλη κλίμακα στο μελλον θα μπορούσε να είναι το καύσιμο του μέλλοντος. Π.χ. στα νησιά της Ελλάδας που τώρα για να έχουν ρεύμα πρέπει να μεταφερθεί πετρέλαιο από την υπόλοιπη Ελλάδα, θα μπορούσαν αποκεντρωμένα και αυτόνομα να έχουν μια μονάδα υδρογόνου. Δεν χρειάζονται πυλώνες να μεταφέρουν την ηλεκτρική ενέργεια από την Πτολεμαΐδα ή υποθαλάσσια καλώδια» λέει το μέλος της ομάδας. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν αυτοκίνητα που λειτουργούν με υδρογόνο και κυκλοφορούν στην Ασία και στην Ευρώπη. Ενα τέτοιο όχημα θα μπορούσε να φτιάξει η ομάδα TUCer. «Με βάση την τεχνογνωσία που έχουμε κατακτήσει σίγουρα μπορούμε να φτιάξουμε ένα όχημα να κινείται στον δρόμο. Αυτή τη στιγμή τα υλικά που χρησιμοποιούμε για τα οχήματά μας είναι πάρα πολύ ακριβά, π.χ. θα μπορούσαμε να φτιάξουμε όχημα για τα ΕΛΤΑ για να μοιράζει τα γράμματα στην πόλη, ή μικρά αυτοκίνητα όπως αυτά που χρησιμοποιούν τα ξενοδοχεία για τους εσωτερικούς τους χώρους με πολύ μικρό κόστος. Απλά χρειάζεται ένας επενδυτής να χρησιμοποιήσει την τεχνογνωσία της ομάδας μας και να φτιάξει μια γραμμή παραγωγής. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτή τη στιγμή από τους 70 φοιτητές που έχουν δουλέψει για την ομάδα όλα αυτά τα χρόνια ένας μεγάλος αριθμός τους εργάζεται σε μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες στο εξωτερικό καθώς έχουν αποκτήσει και γνώσεις και εμπειρίες. Και σημειώνω ότι τα παιδιά μέλη της ομάδας δεν πηγαίνουν απλά… ταξιδάκια σε αγώνες στο εξωτερικό όπως μπορεί να πιστεύει κάποιος που δεν ξέρει. Εργάζονται πάρα πολλές ώρες, ταλαιπωρούνται αφάνταστα, κοιμούνται ελάχιστα, τρώνε ότι να ’ναι -και τα λέω με κάθε ευθύνη γιατί τους συνοδεύω- προκειμένου να πετύχουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα σε ένα αγώνα που δεν σου χαρίζεται κυριολεκτικά τίποτα! Πρέπει όλα να τα κατακτήσεις». Η ομάδα TUCer τα τελευταία δύο χρόνια εξελίσσει το αυτόνομο ηλεκτροκίνητο όχημα TUCeRous (TUCer autonomous), το οποίο θα είναι το δεύτερο όχημα που θα παρουσιαστεί στην εκδήλωση. Πρόκειται για ένα όχημα εφοδιασμένο με κατάλληλο εξοπλισμό ώστε να μπορεί να κινείται χωρίς οδηγό. Επίσης, στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων της ΤUCer βρίσκεται σε εξέλιξη μια νέα κατασκευή: η πρωτότυπη ηλεκτροκίνητη μοτοσυκλέτα “Δαίδαλος” που θα παρουσιαστεί στο άμεσο μέλλον. Υπεύθυνος έρευνας και ανάπτυξης του “Δαίδαλος” είναι ο δρ Πολυχρόνης Σπανουδάκης. Ο διευθυντής της ομάδας των δύο πιο άμεσα εμπλεκομένων εργαστηρίων του Πολυτεχνείου Κρήτης (Διατμηματικό Εργαστήριο Εργαλειομηχανών και Εργαστήριο Ευφυών Συστημάτων και Ρομποτικής) που ασχολούνται με το όλο project είναι ο καθηγητής Νίκος Τσουρβελούδης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου