Ψαρεύοντας με τον Δημήτρη στη Νέα Χώρα
Τον συναντάς σχεδόν κάθε πρωί Σαββάτου και Κυριακής στο λιμανάκι της Νέας Χώρας. Σε εντυπωσιάζει η αξιοθαύμαστη ικανότητα με την οποία θα βάλει το δόλωμα στο αγκίστρι του καλαμιού του και θα το ρίξει εκεί που υπάρχουν ψάρια, πώς θα περιμένει το κατάλληλο τσίμπημα για να το σηκώσει… πιο πολύ όμως ξεχωρίζει η στάση του. Δεν θα πιάσει ποτέ μικρά ή γόνους, θα γυρίσει πίσω στα νερό όσα ψάρια δεν έχει ανάγκη!
Τα κινητικά προβλήματα που αντιμετωπίζει δεν αποτελούν πρόβλημα για τον εκπληκτικό 20χρονο Δημήτρη Χατζάκη ώστε να ασχοληθεί με το αγαπημένο του “χόμπι” το ψάρεμα, ενώ παράλληλα είναι φοιτητής στο τρίτο έτος στο τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης στο Ηράκλειο!
Η αγάπη του για τον κόσμο της θάλασσας τον έσπρωξε σε αυτές τις σπουδές και ο Δημήτρης έχει αναπτύξει μια διαφορετική σχέση με το περιβάλλον. Πιάνει μόνο όσα ψάρια έχει ανάγκη, τα υπόλοιπα τα αφήνει ελεύθερα, ενδιαφέρεται πάρα πολύ για την οικολογία και θέλει να δει πολλές περιοχές της Κρήτη να χαρακτηρίζονται προστατευόμενες ώστε να ανανεωθεί η θαλάσσια ζωή.
Η αγάπη του για τον κόσμο της θάλασσας τον έσπρωξε σε αυτές τις σπουδές και ο Δημήτρης έχει αναπτύξει μια διαφορετική σχέση με το περιβάλλον. Πιάνει μόνο όσα ψάρια έχει ανάγκη, τα υπόλοιπα τα αφήνει ελεύθερα, ενδιαφέρεται πάρα πολύ για την οικολογία και θέλει να δει πολλές περιοχές της Κρήτη να χαρακτηρίζονται προστατευόμενες ώστε να ανανεωθεί η θαλάσσια ζωή.
«Όταν έχω σκοτούρες μπορώ να πάω για ψάρεμα να χαλαρώσω και να αδειάσει το μυαλό μου αλλά και άλλες φορές να εκτονωθώ από την ένταση. Αν δεν έχω πολύ διάβασμα μπορεί να ψαρεύω όλο το Σαββατοκύριακο, διαφορετικά μόνο τα Σάββατα» μας λέει ο Δημήτρης καθώς τον συναντάμε λίγο πριν ξεκινήσει το ψάρεμα του. Πάντα με καλάμι, ορισμένες φορές και με καθετή.
«Από 5 χρονών ασχολούμαι με το ψάρεμα. Ο πατέρας μου είναι ερασιτέχνης ψαράς, έφερνε ψάρια που στη συνέχεια εγώ τα έβαζα σε ένα πρώιμο ενυδρείο. Στην αρχή δεν επιβίωναν πολύ αλλά γρήγορα έμαθα πως να τα συντηρώ και πλέον έχω κανονικό ενυδρείο με τα ψάρια στο σπίτι μου» απαντάει όταν τον ρωτάμε για το πως προέκυψε η αγάπη του για το ψάρεμα και τη θάλασσα, ενώ ο Μίμης Κωλέτης επαγγελματίας ψαράς της Νέας Χώρας θυμάται: « Τον Δημήτρη σε ηλικία 5 ετών να τον φέρνει η μητέρα του στο λιμανάκι, κοιτούσε την αθερίνα, έβλεπε τους κέφαλους. Ένας συνάδελφος παίρνει μια απόχη και του βγάζει 2-3 κεφαλάκια μικρά και τα βάζει σε ένα μπουκάλι και του τα δίνει. Αυτό ήταν…έκτοτε έγινε μόνιμος ο Δημήτρης». Οι γονείς του Δημήτρη πάλι μας λένε ότι από παιδί έχει αφιερώσει χιλιάδες ώρες για να παρακολουθεί ντοκιμαντέρ του BBC και του National Geographic για τη θάλασσα και τους οργανισμούς της.
ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙΣ…
«Πέρα από μια ωραία απασχόληση για μένα βασικό στο ψάρεμα είναι να ξέρεις πότε θα σταματήσεις. Να πιάσεις όσα χρειάζεσαι, να μην ξεπερνάς τα όρια και φυσικά να μην ψαρεύεις τον γόνο ή τα πολύ μικρά. Αλλά ακόμα και αν δεν πιάσω τίποτα, για μένα τίποτα δεν είναι χαμένο γιατί έχω γεμίσει με θετική ενέργεια» σημειώνει, ενώ οι ψαράδες που παρακολουθούν τη συζήτηση παρεμβαίνουν: «Να ξερες πόσα ψάρια τα ρίχνει πίσω στη θάλασσα»…
Οι γνώσεις και οι ικανότητες του Δημήτρη έχουν κάνει εντυπωσιάσει τους επαγγελματίες αλλά και τους ερασιτέχνες αλιείς της Νέας Χώρας που θεωρούν τον 20χρονο “δικό τους”, ενώ εκτιμούν τις μεγάλες του γνώσεις σε θέματα θαλάσσιας βιολογίας.
«Διαβάζοντας ότι οι αριθμοί των ψαριών συνεχώς μειώνονται και κάποια είδη κινδυνεύουν με εξαφάνιση θέλησα να τα προστατεύσω. Έτσι έβαλα στόχο να περάσω στο τμήμα βιολογίας και να ειδικευτώ στη θαλάσσια βιολογία. Η σχολή είναι απαιτητική και θέλει διάβασμα αλλά όταν σου αρέσει κάτι όπως εμένα τα καταφέρνεις. Η θάλασσα για την Ελλάδα θα πρεπε ναείναι βασικός πλουτοπαραγωγικός τομέας! Θα έπρεπε να έχουν γίνει ήδη προστατευόμενα θαλάσσια πάρκα σε όλη την Κρήτη όπως αυτό που υπάρχει στην Αλόννησο. Οι πληθυσμοί ορισμένων ψαριών όπως ο ροφός έχουν καταρρεύσει και επιβάλλεται να γίνει εμπλουτισμός τους. Χρειάζονται χώρο για να αναπαραχθούν. Αν αναπαραχθεί ο ροφός θα μειωθούν οι αριθμοί των λαγοκέφαλων και των “Γερμανών” γιατί οι ροφοί τους τρώνε. Για αυτό και θα ήθελα στο μέλλον να εργαστώ πάνω σε αυτόν τον τομέα για τη διάσωση των οργανισμών που κινδυνεύουν. Στην Ελλάδα πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία σε αυτά τα θέματα. Προχθές έβλεπα ένα βίντεο για ένα καταδυτικό πάρκο στην Ιταλία και το έδειχνα στους ψαράδες εδώ. Είναι κρίμα να μην υπάρχει ένα καταδυτικό πάρκο στην Κρήτη, να μην μπορεί να αναπτυχθεί ο καταδυτικός τουρισμός. Μια τέτοια δραστηριότητα θα μπορούσε να συντηρήσει οικονομικά πολλούς ψαράδες που δεν μπορούν να ζήσουν από το επάγγελμα τους» τονίζει ο συνομιλητής μας που όπως είναι λογικό δεν θέλει να ακούσει τίποτα για εντατικούς τρόπους αλιείς ή χρησιμοποίηση δυναμίτη. «Αυτοί που χρησιμοποιούν δυναμίτη δεν σκοτώνουν μόνο τα 10-20 ψάρια που πιάνουν αλλά θα πεθάνουν και τα αυγά των ψαριών, όλοι οι μονοκύτταροι οργανισμοί, όλη η ζωή που υπάρχει στο βυθό. Είναι εγκληματικές ενέργειες…» δηλώνει ενώ την ίδια στιγμή ανησυχεί για τους κινδύνους που θα είχε για το οικοσύστημα οι εξορύξεις που σχεδιάζονται στο Κρητικό και στο Ιόνιο πέλαγος.
Για τον Δημήτρη το ψάρεμα είναι πρώτα από όλα διασκέδαση. Έχει να μας διηγηθεί πολλά περιστατικά που ολόκληρα κεφαλόπουλα και σμέρνες που είχε πιάσει και τους είχε μέσα στον κουβά με το νερό πήδηξαν από αυτόν και επέστρεψαν στη θάλασσα, ενώ η μεγαλύτερη στεναχώρια του ήταν όταν εξαιτίας μιας διακοπής ρεύματος έχασε όλα τα ψάρια που διατηρούσε στο ενυδρείο του…Ανάλογες είναι οι διηγήσεις και από τους ψαράδες της Νέας Χώρας που τον θεωρούν κομμάτι της μεγάλης τους παρέας.
«Πέρα από μια ωραία απασχόληση για μένα βασικό στο ψάρεμα είναι να ξέρεις πότε θα σταματήσεις. Να πιάσεις όσα χρειάζεσαι, να μην ξεπερνάς τα όρια και φυσικά να μην ψαρεύεις τον γόνο ή τα πολύ μικρά. Αλλά ακόμα και αν δεν πιάσω τίποτα, για μένα τίποτα δεν είναι χαμένο γιατί έχω γεμίσει με θετική ενέργεια» σημειώνει, ενώ οι ψαράδες που παρακολουθούν τη συζήτηση παρεμβαίνουν: «Να ξερες πόσα ψάρια τα ρίχνει πίσω στη θάλασσα»…
Οι γνώσεις και οι ικανότητες του Δημήτρη έχουν κάνει εντυπωσιάσει τους επαγγελματίες αλλά και τους ερασιτέχνες αλιείς της Νέας Χώρας που θεωρούν τον 20χρονο “δικό τους”, ενώ εκτιμούν τις μεγάλες του γνώσεις σε θέματα θαλάσσιας βιολογίας.
«Διαβάζοντας ότι οι αριθμοί των ψαριών συνεχώς μειώνονται και κάποια είδη κινδυνεύουν με εξαφάνιση θέλησα να τα προστατεύσω. Έτσι έβαλα στόχο να περάσω στο τμήμα βιολογίας και να ειδικευτώ στη θαλάσσια βιολογία. Η σχολή είναι απαιτητική και θέλει διάβασμα αλλά όταν σου αρέσει κάτι όπως εμένα τα καταφέρνεις. Η θάλασσα για την Ελλάδα θα πρεπε ναείναι βασικός πλουτοπαραγωγικός τομέας! Θα έπρεπε να έχουν γίνει ήδη προστατευόμενα θαλάσσια πάρκα σε όλη την Κρήτη όπως αυτό που υπάρχει στην Αλόννησο. Οι πληθυσμοί ορισμένων ψαριών όπως ο ροφός έχουν καταρρεύσει και επιβάλλεται να γίνει εμπλουτισμός τους. Χρειάζονται χώρο για να αναπαραχθούν. Αν αναπαραχθεί ο ροφός θα μειωθούν οι αριθμοί των λαγοκέφαλων και των “Γερμανών” γιατί οι ροφοί τους τρώνε. Για αυτό και θα ήθελα στο μέλλον να εργαστώ πάνω σε αυτόν τον τομέα για τη διάσωση των οργανισμών που κινδυνεύουν. Στην Ελλάδα πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία σε αυτά τα θέματα. Προχθές έβλεπα ένα βίντεο για ένα καταδυτικό πάρκο στην Ιταλία και το έδειχνα στους ψαράδες εδώ. Είναι κρίμα να μην υπάρχει ένα καταδυτικό πάρκο στην Κρήτη, να μην μπορεί να αναπτυχθεί ο καταδυτικός τουρισμός. Μια τέτοια δραστηριότητα θα μπορούσε να συντηρήσει οικονομικά πολλούς ψαράδες που δεν μπορούν να ζήσουν από το επάγγελμα τους» τονίζει ο συνομιλητής μας που όπως είναι λογικό δεν θέλει να ακούσει τίποτα για εντατικούς τρόπους αλιείς ή χρησιμοποίηση δυναμίτη. «Αυτοί που χρησιμοποιούν δυναμίτη δεν σκοτώνουν μόνο τα 10-20 ψάρια που πιάνουν αλλά θα πεθάνουν και τα αυγά των ψαριών, όλοι οι μονοκύτταροι οργανισμοί, όλη η ζωή που υπάρχει στο βυθό. Είναι εγκληματικές ενέργειες…» δηλώνει ενώ την ίδια στιγμή ανησυχεί για τους κινδύνους που θα είχε για το οικοσύστημα οι εξορύξεις που σχεδιάζονται στο Κρητικό και στο Ιόνιο πέλαγος.
Για τον Δημήτρη το ψάρεμα είναι πρώτα από όλα διασκέδαση. Έχει να μας διηγηθεί πολλά περιστατικά που ολόκληρα κεφαλόπουλα και σμέρνες που είχε πιάσει και τους είχε μέσα στον κουβά με το νερό πήδηξαν από αυτόν και επέστρεψαν στη θάλασσα, ενώ η μεγαλύτερη στεναχώρια του ήταν όταν εξαιτίας μιας διακοπής ρεύματος έχασε όλα τα ψάρια που διατηρούσε στο ενυδρείο του…Ανάλογες είναι οι διηγήσεις και από τους ψαράδες της Νέας Χώρας που τον θεωρούν κομμάτι της μεγάλης τους παρέας.
Ενας αγωνιστής της ζωής…
Ρωτάμε τον Δημήτρη για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει κινούμενος σε αναπηρικό καροτσάκι. «Στο Πανεπιστήμιο στο Ηράκλειο οι δομές είναι απίθανες. Ενας άνθρωπος με κινητικά προβλήματα μπορεί ελεύθερα να πάει σε όλο το κτήριο χωρίς να έχει ανάγκη κανένα! Έχει ασανσέρ, ράμπες μπορώ να πάω μόνος μου σε κάθε σημείο του κτηρίου» μας λέει.
Στα Χανιά τον ρωτάμε, μπορείς να πας οπουδήποτε; «Εντάξει, είναι… μέτριας δυσκολίας. Αλλού τα πεζοδρόμια είναι χαλασμένα, αλλού είναι τραπεζοκαθίσματα, θα δεις και αυτοκίνητα παρκαρισμένα. Έχει τις δυσκολίες του» λέει ο Δημήτρης που παραμένει αισιόδοξος και ελπίζει ότι «θα έλθει η στιγμή που θα ξαναπερπατήσω».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου